Het verslag van luisteravond 99, deel I vindt je hier:
http://luisterpost.blogspot.com/2019/03/#.XJnqvX7vLBI
Met Prince gingen we verder, niet de kleine uit Minneapolis, ook niet het bekende Prince Fourré Vanille koekje maar de Fransman Jean-Michel Desbouis die in 1982 het kosmische album Prince uitbracht.
https://www.discogs.com/Jean-Michel-Desbouis-Prince/release/7486333
Tijdens zijn speurtocht in obscure muziekblogs botste Isidore Genois op dit voor ons onbekende juweeltje.
Dit (enige) album van Desbouis zou wellicht nooit onder de aandacht zijn gekomen ware het niet dat er ene Stella Zelcer op te horen is die vooral bekend is als Stella Vander, zangeres bij de Franse band Magma en echtgenote van diens drummer en oprichter Christian Vander.
http://www.magmamusic.org/en/home/
In het genre van de Berlin-School is dit een topper, tripperige soundscapes met goed uitgewerkte sequencer partijen waardoor het heerlijk "weg-zweven" is.
De openingstrack Voyage:
https://www.youtube.com/watch?v=fai7HGlS6IQ
Wat de plaat helemaal doet uitstijgen boven de vele releases die destijds werden uitgebracht is de zang van Stella Vander, luister maar naar De La Terre A L'Ether en Les Fils Du Ciel :
https://www.youtube.com/watch?v=m_MJZPgrdY0
https://www.youtube.com/watch?v=POaag2xRXNw
Uitgebracht op
FLVM ("Faites Le Vous-Même) wat zoveel wil zeggen als "doe het zelf".
https://www.discogs.com/label/66885-FLVM
Van Desbouis is na Prince niets meer vernomen, hij zou ook nog in een band genaamd Aum hebben gespeeld en er zou nieuwe muziek van hem op MySpace staan maar ik vind daar niets van terug.
Prince is momenteel een zo goed als onvindbare zeldzaamheid die nooit werd heruitgebracht, de prijzen op veilingssites swingen dan ook de pan uit.
Het gerucht bestaat dat Jean-Michel Desbouis enkele exemplaren van Prince heeft vernietigd, waardoor het nog zeldzamer is geworden...
Hoe we erbij kwamen is me niet meer duidelijk maar Pieter had onlangs de Larger Than Life show (2012) gezien van Alex Agnew en was er heel opgetogen over.
De scene waarin hij Hitler imiteert blijft hilarisch dus bekeken we die YouTube-gewijs nog eens.
https://www.youtube.com/watch?v=8QZuJj_RVeo
Ook grappig was het aandeel van Johan "Den Elder", zelf was hij niet aanwezig maar hij bezorgde ons wel de grappige single The Singing Sheep.
De componist van deze gekkigheid is Jeff Mutton en dat is een alias van niemand minder dan Virgin baas Richard Branson!
De single werd uitgebracht door Sheep Records tijdens de kerstperiode van 1982.
https://www.discogs.com/The-Singing-Sheep-Baa-Baa-Black-Sheep/release/2125008
Het zou destijds ook een beetje Branson zijn opgestoken middelvinger naar de grote bands zijn geweest die niet wilden tekenen bij Virgin Records.
Branson's tante Claire Hoare, vertelde over de zangtalenten van haar schapen dus stuurde hij een team van geluidstechnici naar haar kudde in Norfolk om het geblaat van de schapen en enkele andere dieren op het erf op te nemen.
Via de wonderen van de technologie van de jaren tachtig werd alles samengevoegd tot een single die net op tijd werd uitgebracht voor Kerstmis: Baa-Baa Black Sheep.
Beginnend als een schaap-versie van het kinderrijmpje met muziek gebaseerd op Tchaikovsky's 1812 Ouverture horen we naast de schapen ook kippen, eenden maar ook drums en synths.
https://www.youtube.com/watch?v=9uZNx4VQ-tY
Alle gekheid op een kippenstokje, op de B-kant staat Flock Around the Clock:
https://www.youtube.com/watch?v=OSxSjsO8ujk
De single werd een kleine hit met op 18/12/1982 een 42e plaats als hoogste notering in de UK Top 75.
Voor de ernst terug kwam werd de link gelegd met The Justified Ancients of Mu Mu (The JAM's aka The KLF) door The Queen and I te draaien uit 1987 (What the Fuck Is Going On?).
https://www.discogs.com/The-Justified-Ancients-Of-Mu-Mu-1987-What-The-Fucks-Going-On/release/140785
Ook hier blatende schapen op deze ABBA parodie.
https://www.youtube.com/watch?v=qr-OM5bdlto
Het hele album is één grote opzettelijke provocatie dat bol staat van plagiaat:
https://www.youtube.com/watch?v=_lKhJYfENuw
Meer info:
https://theritesofmu.wixsite.com/klf-kommunications/about-the-guys
https://en.wikipedia.org/wiki/1987_(What_the_Fuck_Is_Going_On%3F)
Na klachten van het ABBA management werd de LP uit de handel genomen...
King Boy D (Bill Drummond) en Rockman Rock (Jimmy Cauty) reisden samen met een New Musical Express-journalist af naar Zweden met de hoop met ABBA te kunnen praten, ze hadden hun gouden plaat bij maar bij gebrek aan de aanwezigheid van de echte Agnetha Fältskog huurden ze dan maar een, op de "blonde van Abba" gelijkende prostituee in die ze aan de pers voorstelden als "Agnetha in moeilijker tijden".
Van de originele LP's stock werden enkele exemplaren overboord gezet op de ferry naar Zweden.
De rest werd verbrand in een veld in Göteborg voor zonsopgang (zoals te zien op de cover van hun volgende album, Who Killed The JAMs?).
De JAM's speelden ook een opname van The Queen and I luid af voor de kantoren van ABBA's platenlabel, Polar Music wat de kans op een eventuele overeenkomst niet echt zal vergroot hebben.
De terugreis was onverwacht veelbewogen, waarbij de JAM's per ongeluk een eland raakten en door een boer werden beschoten.
Een kogel raakte de motor van hun Ford Galaxie-politiewagen die op eigen kosten terug naar Engeland werd gesleept.
Patsker had een uitstekende verzamelaar bij, Anthology of Contemporary Music from Africa Continent heeft een mooi overzicht in huis van wat dit veelzijdige continent op muzikaal vlak zoal te bieden heeft.
De 14 tracks op dit Afrika luik laten boeiende combinaties horen van westerse elektronische en meer typische Afrikaanse muziek.
Een ware ontdekking deze Anthology of Contemporary Music from Africa Continent!
Meer hoef ik er niet over te vertellen, dat deed Merchants of Air baas Serge Timmers reeds:
http://www.merchantsofair.com/albums/various-artists-anthology-of-contemporary-music-from-africa-continent
Hier helemaal te beluisteren/aan te schaffen of nog beter, gun je lokale platenboer ook iets.
https://unexplainedsoundsgroup.bandcamp.com/album/anthology-of-contemporary-music-from-africa-continent
Uitgebracht door The Unexplained Sounds Group die
hiermee niet aan hun proefstuk toe zijn, eerder brachten ze o.a. zeer
interessante verzamelaars uit met Libanese, Iraanse, Portugese, Latijns
Amerikaanse muziek en nog zoveel meer, check hun bandcamp-pagina:
https://unexplainedsoundsgroup.bandcamp.com/
Josh Graham is van vele markten thuis, actief als visueel artiest, multi-instrumentalist, componist van elektroakoestische muziek, richtte de bands Red Sparowes en Battle of Mice op, is te horen bij de post/metal rock band A Storm Of Light en werkte samen met heel wat artiesten waaronder Jarboe.
Onder de moniker IIVII bracht hij solo tot nu toe drie albums uit, zijn meest recentste Obsidion had Patsker voor ons meegebracht.
http://resonantiivii.com/
https://www.discogs.com/IIVII-Obsidian/release/13325490
Graham componeerde deze muziek op dit album voor de documentaire My Mother! The Downward Spiral.
Dit is een "behind the scenes" documentaire over het tot stand komen van Darren Aronofsky’s film, Mother.
https://resonantiivii.com/mother-the-downward-spiral/
Patsker Omaer Beguin bracht niet alleen de CD mee, hij schreef tevens een review op Luminous Dash:
https://luminousdash.be/reviews/album-reviews/iivii-obsidian-consouling-sounds/
Obsidion is een schitterend, sfeervol en filmisch ambient album, hier helemaal te beluisteren:
https://resonantiivii.bandcamp.com/album/obsidian
Uitgebracht op het Gentse Consouling Sounds!
https://consouling.be/release/obsidian
Op een zeker moment bracht Peter het gesprek op Mark Debroey aka Sebastopol, voor mij reden genoeg om de 3CD Ambient Nation 5 erbij te halen, een schitterende verzamelaar Belgische elektronische muziek verpakt in een weinig originele goedkope lijkende hoes.
De hele verzamelaar ga ik hier niet bespreken, dat werd reeds gedaan in Dark Entries, Luminous Dash en tevens door Merchants of Air houthakker Patsker:
http://www.merchantsofair.com/albums/various-artists-ambient-nation-5
http://www.darkentries.be/nl/recensies/various-artists-ambient-nation-5/
https://luminousdash.be/reviews/ambient-nation-5-wool-e-discs%ef%bb%bf/
Door Wool-E Discs uitgebracht in de Belgian NeuMusik reeks op 300 exemplaren, veel exemplaren zijn er niet meer verkrijgbaar, laat jullie zeker niet tegenhouden door de hoes, de muziek is prachtig:
https://belgianneumusik.be/album/wed044-bnm013-ambient-nation-5-ambient-berlin-school-em
Iedereen aanwezige op deze luisteravond had deze Ambient Nation 5 reeds in zijn kast staan dus beperkte ik me tot de eerder genoemde Sebastopol's All In The Mind en de sublieme track van Hoshin, Fault.
https://belgianneumusik.be/track/all-in-the-mind
https://belgianneumusik.be/track/fault
William Earl Collins zal niet direct een belletje doen rinkelen maar als ik zeg dat die man zich ook wel Bootsy laat noemen dan verschijnt onmiddellijk het beeld van die flamboyante muzikant met zijn stervormige gitaar op het netvlies.
In 1993 nam hij als Zillatron het album Lord Of The Harvest op en daaruit liet Peter ons de tracks Fuzz Face en No Fly Zone (The Devils's Playground) horen.
https://www.discogs.com/Zillatron-Lord-Of-The-Harvest/release/107986
https://www.youtube.com/watch?v=Ur6vZnGGR0g
https://www.youtube.com/watch?v=BpKm09gA3N4
Het album werd uitgebracht als onderdeel van de Black Arc-serie van Bill Laswell en is gewijd aan de nagedachtenis van de Funcadelic en Parliament gitarist Eddie Hazel, die enkele maanden eerder in december 1992 stierf.
Lord Of The Harvest is een maf samengaan van funk en metal gekruid met sci-fi elementen en voorzien van een dubbele dosis humor.
Bootsy Collins werd op dit album bijgestaan door heel wat muzikanten zoals de onvermijdelijke Buckethead en Bill Laswell.
Zowat alle vocalen neemt Bootsy Collins voor zijn rekening maar Grandmaster Melle Mel en Umar Bin Hassan hadden ook hun aandeel.
Collins maakt er toch vooral zijn eigen show van, in zijn zelf gecreëerd ongrijpbaar universum hebben de heren zich duidelijk goed geamuseerd.
Deze muziek is niet voor iedereen, een ruimdenkende luisteraar die houdt van magistraal supersnel gitaarwerk, uitzinnige funky bassen en sci-fi-geinigheid zal Lord Of The Harvest zeker naar waarde weten te schatten.
Het volledige album:
https://www.youtube.com/watch?v=PXnpBhdMNT0
De totale verbijstering maakte zich meester van The Blue Room want Patsker legde de naald op Concave van W/V.
Dit zijn James Welburn & Juliana Venter, zij werken samen op dit door Silken Tofu uitgebrachte album.
Twee tracks, goed voor 32 minuten muzikale waanzin.
Zoals te lezen op de bandcamp pagina lijkt de A kant een "exorcisme-seance die vreselijk fout is gegaan".
Wat Venter aanvangt met de "objects" waarvan sprake, is me een raadsel maar één van de aanwezigen hield het op "heel groot aambeiengehalte".
Kant B Moonunit is meer beheerst en samenhangend, toegankelijk wordt het nooit en dat zal zeker niet de bedoeling zijn.
Enkele reviews:
http://freq.org.uk/reviews/w-v-w-v/
http://www.nitestylez.de/2019/01/wv-wv-silken-tofu-060.html
Luisteren of aankopen kan hier:
https://silkentofu.bandcamp.com/album/w-v
James Welburn, een naar Noorwegen uitgeweken Brit, is een drone en noise gitarist woonachtig in Lillehammer en daar werd het album dan ook gemixt.
De man werkte reeds samen met o.a. Miasmah labelbaas en de helft van Deaf Center: Erik Knive Skodvin, Gareth Davis van Merzbow en het collectief A-Sun Amissa, de drummers Simon Scott (Slowdive), Eric Thielemans en
The Necks drummer Tony Buck waarmee hij zijn debuutalbum, Hold, opnam:
https://jameswelburnmiasmah.bandcamp.com/
De Zuid-Afrikaanse Juliana Venter is een performancekunstenares die na een passage in Berlijn, het geluk vond in Noorwegen en in Oslo woont.
Ze
is een heel veelzijdige artieste, bezit een hoge bariton opera stem,
speelt piano en is tevens actrice, zo was ze o.a. te zien in de serie Tarzan: The Epic adventures, zou ze daar zo hebben leren gillen?
https://www.imdb.com/name/nm1051366/
In de 90s richtte ze samen met toenmalige partner Marcel Van Heerden het zwaar van de pot gerukte Mud Ensemble op:
https://mud-ensemble.bandcamp.com/album/1993-1999
Venter nam in 2011 samen met Joseph Suchy als Spooky Attraction From A
Distance het door Staubgold gereleasede Sunflower Sutra uit, een interessant
folk indierock album.
Heel wat info over Juliana Venter in dit uitgebreid interview:
http://pltfrm.co.za/the-queen-of-the-lost-generation-an-interview-with-juliana-venter/
Om af te sluiten een live performance van de blonde staalarbeidster:
https://www.youtube.com/watch?v=6HTKnRL3JuA
https://www.youtube.com/watch?v=jArDvIWV-jw
We slikten dit even door met een assortiment Keun biertjes.
https://www.keun.be/
Peter moet gedacht hebben, het is tijd voor wat experimentele "noisy hardcore-artjazzpunk" of zoiets ondefinieerbaar.
Dull Schicksal is een Nederlandse band bestaande uit Colin McLure, Frans Friederich, Hajo Doorn, Henk Bakker en Lukas Simonis die actief was van 1984 tot 1997.
https://www.discogs.com/Dull-Schicksal-Neem-Die-Pijp-Uit-Je-Muil-Jij-Hond/master/739406
Oorspronkelijk begonnen als een vreemde popband die evolueerde naar een meer Glenn Branca en Pere Ubu sound waarna de stijlen aanvankelijk over elkaar tuimelden om uiteindelijk toch tot een min of meer consistent geluid te bekomen.
Vanaf 1990 brachten ze jaarlijks een album uit dat opgebouwd was rond één thema.
They Saved Hitler's Brain (1991) was geïnspireerd door exploitatiefilms.
Neem Die Pijp Uit Je Muil Jij Hond (1992) was meer hardcore-jazz beïnvloed.
Dikke Mannen (1993) werd voornamelijk gezongen door vrouwelijke gastvocalisten en ging over de schoonheid van ellende, hieruit, het heerlijke en instrumentale Fazanto:
https://www.youtube.com/watch?v=mh0aaNBURjY&t=9s
Herfstblad'ren (1994) was hun visie op punkrock, één van de tracks, De Man Van Tatabanya: https://www.youtube.com/watch?v=FKlTcxfFlJU
Dull's Dullest Vol II (1995), het vervolg op Vol I op cassette uit 1991 was een mengelmoes van oude nummers die nooit werden uitgebracht, vreemde improvisaties voor de radio, filmmuziek en een paar live-tracks.
Ambush (1996), aangezien het duidelijk was dat dit hun laatste zou zijn, besloot de band om er één te maken, bestaande uit 3 verschillende delen die apart van elkaar gespeeld zouden moeten worden, hieruit, Crash: https://www.youtube.com/watch?v=UlIZMyOIe_Q
Neem Die Pijp Uit Je Muil, Jij Hond was de CD die Peter bij had en daarvan beluisterden we enkele tracks zoals Thin Man en Seven Is A Jolly Good Eight waarvan dit de live versie is:
https://fransfriederich.bandcamp.com/track/seven-is-a-jolly-good-eight-2
De volledige albums staan niet op YouTube of Bandcamp maar er staan wel heel wat compilatiealbums op de pagina van Frans Friederich:
https://fransfriederich.bandcamp.com/album/extended-bands-dull-schicksal-henk-bakker-ri-p-recyclopedia-1992-2007
Friederich zijn pagina is trouwens een echte schatkamer, ook heel wat ambient albums van zijn hand:
https://fransfriederich.bandcamp.com/
Voor de liefhebbers, een introductiefilmpje van de band:
https://www.youtube.com/watch?v=swIhChceodQ&list=RDswIhChceodQ&start_radio=1
Op No Longer Forgotten Music is meer info en zijn ook download-links te vinden:
http://433rpm.blogspot.com/2008/09/music-by-lukas-simonis-dull-schikcksal.html
Dull Schicksal splitste in 1997 maar de leden bleven met elkaar samenwerken in andere bands en projecten; WORM (een plaats voor experimentele kunst in Rotterdam), Coolhaven (met Simonis en Doorn), Static Tics (met Bakker en Simonis).
Alleen McClure hield het voor bekeken en maakte naar verluidt vooral baby's...
Als uitsmijter deze bandcamp pagina van Lukas Simonis' label Z6 met o.a. een live concert van Dull Schicksal:
https://z6records.bandcamp.com/
Patsker verkoos in de Nederlandse muziekscene te blijven hangen maar dan heel recent.
Luitspeler Jozef van Wissem maakte met cineast en gitarist Jim Jarmusch, An Attempt to Draw Aside The Veil, hun vierde samenwerking reeds.
Beide heren wonen in New-York, ze hoeven zich niet ver te verplaatsen voor een nieuwe samenwerking.
Tegelijk verscheen er ook nog een mixtape-cassette met favoriete muziek waarop de heren ieder een kant voor hun rekening nemen.
https://www.discogs.com/Jozef-Van-Wissem-Jim-Jarmusch-An-Attempt-To-Draw-Aside-The-Veil/master/1500200
De apocalyptische visies van de religieuze dichter en schilder William Blake en de verdeeldheid wekkende ideeën van de fundamentele occultist Helena Blavatsky worden over de zeven tracks van het album gespreid.
An Attempt to Draw Aside The Veil is een gemoedelijk album, als Jarmusch zich wat gedeisd houdt zou je zelf van "luit-ambient" kunnen spreken, zo zou ambient in de Middeleeuwen geklonken hebben.
In de slottrack, When the Sun Rises Do You Not See a Round Disc of Fire is een fragment van Blake's Vision of the Last Judgement te horen:
https://www.youtube.com/watch?v=QCTZxYMKgoU
Het complete album:
https://jozefandjim.bandcamp.com/album/an-attempt-to-draw-aside-the-veil
Recensies zijn hier te lezen:
https://pitchfork.com/reviews/albums/jozef-van-wissem-jim-jarmusch-an-attempt-to-draw-aside-the-veil/
https://kluisteraar.nl/jozef-van-wissem-jim-jarmusch-an-attempt-to-draw-aside-the-veil/
https://www.popmatters.com/jozef-van-wissem-jim-jarmusch-2628414234.html?rebelltitem=2#rebelltitem2
Van Wissem is
geen kleine naam, de man slaagde erin om een middeleeuws instrument
terug hedendaags te doen klinken en bracht sinds begin deze eeuw reeds
meer dan 30 albums uit.
https://en.wikipedia.org/wiki/Jozef_van_Wissem
Op 31 mei staat hij op de affiche van het Dunk Festival.
Meer over Jim Jarmusch:
https://www.imdb.com/name/nm0000464/
https://en.wikipedia.org/wiki/Jim_Jarmusch
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jim_Jarmusch
De man maakte in 1995 Dead Man, één van mijn favoriete films ooit dus eeuwig respect, ook hier was William Blake, samen met de geweldige soundtrack van Neil Young, de rode draad:
https://www.imdb.com/title/tt0112817/?ref_=nm_flmg_dr_14
Dan restte enkel nog de klassieker, de cirkel was, wat deze avond betreft rond en Dirk Serries die de avond begon mocht die ook afsluiten met Echoing Delight van dronespecialist Vidna Obmana uit 1993.
Vidna Obmana is Servisch (Google Translate detecteert ook Macedonisch en Russisch...) voor gezichtsbedrog, hij kon dan ook voor оптичка илузија hebben gekozen maar dat bekt nu eenmaal niet zo gemakkelijk.
Dirk Serries zijn muzikale carrière begint zo stilaan encyclopedische vormen aan te nemen, ik probeer een overzicht te geven maar weet nu al dit dit verre van compleet zal zijn en dit vanwege de onstuitbare energie waarover Serries beschikt, spoedig achterhaald zal zijn.
Vroeger was het eenvoudig, onder de moniker Vidna Obmana stuurde hij vanuit zijn Serenity Studio tussen 1984 en 2009 meer dan zeventig albums uit!
Hij werkte daarbij regelmatig samen met muzikanten van allerlei strekkingen en uit alle windstreken.
Teveel samenwerkingen om op te noemen, loop zelf de lijst maar af op Discogs:
https://www.discogs.com/artist/12969-Vidna-Obmana?noanv=1
https://vidnaobmana.bandcamp.com/
Fear Falls Burning was van 2005 tot 2012 zijn ander alter ego waaronder een 20-tal releases werden uitgebracht.
Voor dit project werden de synths aan de kant geschoven en vervangen door gitaar en effectboxen.
Ook hier schuwde Serries de aanwezigheid van andere muzikanten niet waarvan zielgenoten Nadja de bekendste zijn.
https://www.discogs.com/artist/294537-Fear-Falls-Burning
https://fearfallsburning.bandcamp.com/
Vanaf 2008 schudde Dirk Serries de alter ego's van zich af en ging onder eigen naam muziek uitbrengen, dit leverde tot op heden meer dan 50 albums uit en ook hier heel wat samenwerkingen met artiesten uit hoofdzakelijk de ambient en jazz wereld.
Tot 2012 bracht hij vooral onder eigen naam zijn Microphonics albums uit.
https://dirkserriesmicrophonics.bandcamp.com/
De laatste 6 jaar werden er een massa samenwerkingen aangegaan, Serries voelt zich meer en meer thuis in de improv jazz wereld.
https://www.discogs.com/artist/605817-Dirk-Serries
Is dit nu alles wat deze muzikant deed? Verre van!
De man is tevens als Vidna Obmana actief in bands en projecten zoals Neurotic Youth (met Peter Desmet in 1987), Terrace Of Memories (met Projekt labelbaas Sam Rosenthal https://blacktapeforabluegirl.bandcamp.com/album/terrace-of-memories), Principle Of Silence (met Joris De Backer https://vidnaobmana.bandcamp.com/album/live-i), Continuum met Porcupine Tree's Steven Wilson en met Dirk De Saever als Ratbau voor de verzamelaar Underground Belgian Wave Volume 1.
Als Fear Falls Burning vormde hij met Robert MacManus het duo The Black Fire en met Michael Beckett, The Eightfold Model: https://tonefloat.bandcamp.com/album/the-eightfold-model
Onder eigen naam zijn de projecten waar Serries deel van uit maakt amper bij te houden, samen met levenspartner Martina Verhoeven en Paul Van Den Berg vormt hij 3 Seconds Of Air https://3secondsofair.bandcamp.com/, dan is er ook nog Akhet (zie begin van dit verslag), Art Of Cosmic Musings (met Teun Verbruggen https://tonefloat.bandcamp.com/album/transmission), Scatterwound (met Hellmut Neidhardt aka N https://midirarecords.bandcamp.com/album/mn),
The Sleep Of Reason is een post-blues-drone project samen met Jon Attwood.
https://dirkserries.bandcamp.com/album/the-sleep-of-reason
Met John Dikeman en Steve Noble bracht hij het improv album Obscure Fluctuations uit: https://trostrecords.bandcamp.com/album/obscure-fluctuations
Dirk Serries runt ook een aantal labels in eigen beheer zoals Mechanical Orchestration Music, Decade Collection en Ikon.
Maar het meest opmerkelijke label is zijn New Wave Of Jazz, een label met muziek dat een fascinatie deelt voor freejazz en alles daaraan gerelateerd.
https://www.discogs.com/label/701953-A-New-Wave-Of-Jazz
https://newwaveofjazz.bandcamp.com/
Ook hier een hele resem trio's en kwartetten waar Serries deel van uit maakt zoals Quartet & Quintet waar hij musiceert met mensen uit de free en improv jazz scene zoals John Dikeman, Andrew Lisle, Colin Webster en Alan Wilkinson.
Dan is er ook nog het Serries Verhoeven Webster Trio https://newwaveofjazz.bandcamp.com/album/sluimer, het Kodian Trio (samen met Andrew Lisle en Colin Webster https://newwaveofjazz.bandcamp.com/album/i)
Met de Zweedse drummer Tomas Järmyr vormt hij The Void Of Expansion en als de Noorse tubaspeler Kristokker Lo meeblaast ontstaat het geweldige Yodok III!
En dan is er nog het Tonus collectief, een jazz klassiek ensemble met een steeds wisselende bezetting en waarvan er ook reeds een aantal releases zijn uitgebracht en nog heel wat in de pijplijn zitten.
https://www.discogs.com/artist/6686445-Tonus-2
Maar terug naar de klassieker, waarom deze keuze uit zo een oeuvre?
Vooraleerst moet het een album minstens 20 jaar oud zijn, dan schieten er allicht nog wel 50 over maar deze Echoing Delight was toch wel een keerpunt.D
oor het gebruik van de didgeridoo en heel wat andere etnische instrumenten werd een andere richting uitgegaan en ook een nieuw publiek bereikt.
Het was ook een veel gedraaid album in het Gentse radio programma De Grens waar ik destijds op zijn zachts gezegd, nogal verslingerd aan was.
Op dit album werkte Serries voor het eerst samen met percussionist Djen Ajakan Shean die we vooral kennen van zijn samenwerking met Hybryds.
Tom Kloeck zorgt voor extra percussie door middel van gong, rainstick en potscherven.
Echoing Delight was de voorbode van heel wat albums waar Serries de tribale toer opging met muzikanten als Steve Roach, Robert Rich en andere woestijnbewoners.
Ik kan me helemaal vinden in deze review waar er over "een subtiele mix van elektronische en akoestische elementen" wordt gesproken.
https://encyclotronic.com/music/ambient/echoing-delight-r179/
Verschenen op het Australische Extreme label waar die dagen heel wat superbe releases uitkwamen, het zou me te ver leiden om allen op te noemen die op dit label muziek uitbrachten, check maar zelf even:
https://www.discogs.com/label/1100-Extreme
Tussen Extreme en Dirk Serries zat het een tijd niet goed, na een lang meningsverschil kon hij de rechten terug krijgen en sommige tracks van Echoing Delight, het andere op Extreme verschenen album The Spiritual Bonding en Parallel Flaming werden in 2001 als Subterranean Collective uitgebracht bij Projekt:
https://www.discogs.com/VidnaObmana-Subterranean-Collective/release/176598
De luisteravond zat erop, het was mooi geweest met heel wat verrassende muziek.
De volgende zal een strikje dragen want het is de 100e!
Tussen de luisteravond en het afronden van dit verslag zag ik Carl Deseyn en zijn bos-elfen een stemmig lenteconcert geven, The Golden Glows gaven het beste van zichzelf in de AB: https://www.facebook.com/148117058554312/videos/2135198089848545/ en er was ter voorbereiding van het Antenna Festival een zeer geslaagde Littl' AntennA try-out in Post X van elektro wizards Resonant Lines en Yukuna:
https://www.youtube.com/watch?v=tmUxabIPVxc&feature=share
https://www.youtube.com/watch?v=4yVNDbzZqgc&feature=share
Vrijdag 29 maart is International Piano Day en daarom nodigt Icarus de Brusselse pianist Dominique Lawalrée uit voor een concert in de Gentse Bar Mirwaar, een aanrader!
https://www.democrazy.be/agenda/1962-icarus-dominique-lawalree/
https://www.facebook.com/events/830237570653100/
Er zijn nog heel wat redenen om concertzalen op te zoeken de komende weken en één van die redenen is Dead Can Dance op 7 en 8 mei in het Koninklijk Circus.
https://www.out.be/nl/events/553151/dead-can-dance/
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
De vele muziek die deze luisteravond gespeeld werd bracht heel wat duiding teweeg dus wordt deze review gesplitst in twee delen...
Ik ging van start met Akhet (Egyptisch voor hiëroglief), dat is het resultaat van een nachtelijke geïmproviseerde opnamesessie van Marc Verhaeghen, Dirk Serries en Paul van den Berg, met deze dubbel LP werd de 99e luisteravond afgetrapt.
Joost was iets vroeger, ik liet de laatste en de eerste track horen, die ik later op de avond, toen iedereen aanwezig was, nog eens speelde.
https://www.discogs.com/Akhet-Akhet/release/3206750
Bluesgitarist van den Berg werkte eerder met Serries samen voor de 3 Seconds Of Air albums en op The Amplifier Drone van Fear Falls Burning.
Marc Verhaeghen, vooral bekend van het elektro industrial project Klinik, bracht met Vidna Obmana de albums Gluttony en Greed uit en Dirk Serries zorgde voor wat extra sfeer op één track van Semblance voor het éénmalige project X10 van Marc Verhaeghen en Niki Mono).
Zowel Verhaeghen als van den Berg hadden bijdragen op Legacy en Spore van Vidna Obmana's Dante Trilogy.
De heren waren dus zeker geen vreemden van elkaar...
Tijdens het beluisteren viel het op, ondanks het een improvisatie betrof, dat de muzikanten heel goed samen spelen, de elektronische loops van Verhaeghen, de drones van Serries en de helse bluesgitaar van van den Berg, ze komen allemaal goed uit de verf.
Het getuigt van vakmanschap dat, terwijl op het eerste zicht iedere muzikant eigenzinnig zijn ding doet, uiteindelijk het eindresultaat een mooi geheel vormt.
Je zou dit krautrock kunnen noemen maar die term vind ik toch te beperkend voor wat de heren hier laten horen, niet in een vakje te stoppen is nog het grootste compliment zeker.
Op deze in 2011 door Tonefloat uitgegeven 2LP staan vier tracks, samen goed voor een klein uur fascinerende muziek.
Hier integraal te beluisteren:
https://tonefloat.bandcamp.com/album/akhet
Enkele uitgebreidere reviews:
https://www.kwadratuur.be/cdbesprekingen/detail/akhet_-_akhet/#.XGWDQ37vLBI
http://www.tokafi.com/news/akhet-akhet/
Vanwaar de Egyptische naamkeuze voor deze sessie komt is me niet duidelijk, misschien de psychedelische aard van de muziek...
Klinik bracht in 2003 ook al een, Berlijnse School gericht album uit met als titel Akhet.
https://www.discogs.com/Klinik-Akhet/release/216209
Club Mayz is het project van Gentenaar Matthias Yzebaert, de man bracht onlangs zijn derde album The Gift Of Surrender uit maar het was zijn vorige, Loneliness uit 2017 die in de player ging.
https://www.discogs.com/Club-Mayz-Loneliness/release/10460861
Velen grijpen tegenwoordig terug naar de synthpop sound van de eighties, niet allen slagen daarin maar hier lukt het wel, de vergelijking met Gary Numan werd terecht gemaakt.
De subtiele experimentele kantjes zorgen ervoor dat Loneliness geen copy-paste is van de muziek van 35 jaar geleden.
Het album heeft er hier ten huize al heel wat luisterbeurten opzitten, deze avond werd een deel ervan, door de meeste gasten met een goedkeurend oor beluisterd.
Uitgebracht bij Wool-E Discs:
https://wool-e-tapes.bandcamp.com/album/wed014-loneliness
Enkele reviews:
http://www.snoozecontrol.be/reviews/7087/
http://www.darkentries.be/nl/recensies/club-mayz-loneliness/ https://luminousdash.be/reviews/club-mayz-loneliness-wool-e-discs/
Matthias Yzebaert is actief in meerdere kunstdisciplines, meer info op zijn website:
https://www.studioyzebaert.com/
Richard Pinhas is een gitarist die reeds een halve eeuw actief is in de Franse alternatieve muziekscene en mag gerust een pionier worden genoemd.
http://richard-pinhas.com/
Met Hervé Picart en Heldon kompaan François Auger nam hij als Ose in 1978 het geweldige Audonia op.
De man bracht gedurende zijn lange carrière meer dan zestig albums uit, zowel solo als met zijn band Heldon.
Peter bracht één van zijn solo albums mee, Metatron uit 2006.
https://www.discogs.com/Richard-Pinhas-Metatron/release/1070343
Dit is een conceptalbum gebaseerd op de kabbala (Joodse mystiek), maar dat kan men gerust negeren, de muziek staat op zichzelf.
Dat Pinhas Robert Fripp als een voorbeeld ziet is duidelijk te horen.
Op dit album werkt Pinhas samen met o.a. Magma drummer Antoine Paganotti en ex-Heldon collega's Didier Batard, Patrick Gauthier en Alain Renaud.
Tussen de muziek door zijn er geluidsfragmenten te horen van William S. Burroughs, Philip K. Dick en Maurice Dantec.
Metatron bestaat uit een twee uur durende experimentele elektronische avantrock-soundscape dat je hier gedeeltelijk kan beluisteren:
https://cuneiformrecords.bandcamp.com/album/metatron
Bij de track Tikkun (Part 4): Gematria 52vs814 hoort deze video:
https://vimeo.com/9341316
Bill Tilland van All Music Guide:
"Richard Pinhas laat zien dat hij in staat is om een aantal van de meest geduchte maar opwindende sonische bouwwerken te reconstrueren die ooit door sterfelijke oren zijn gehoord".
Enkele reviews:
https://www.allaboutjazz.com/metatron-richard-pinhas-cuneiform-records-review-by-john-kelman.php
https://www.allmusic.com/album/metatron-mw0000561510
Ik liet het tempo wat zakken met de meest recente van AdHd, de opmerkelijke IJslandse band.
https://www.discogs.com/artist/3988033-ADHD-2
Ze toerden vorige week door België en op één van die concerten kocht ik AdHd 7, hun nieuwe album.
Op hun concerten baseren ze zich op tracks van vooral hun recentste album waarmee ze al improviserend aan de slag gaan, van subtiel en sfeervol tot krachtig en energiek.
Tijdens hun concert hoorde ik enkele nieuwe fantastische nummers en die staan dus op hun zevende album.
Hun muziek is zo uniek dat die in geen enkel vakje in te delen is.
Jazz voor mensen die niet van jazz houden wordt door sommigen gezegd.
Psychedelische indie-jazz komt wellicht nog het meest in de buurt.
https://www.youtube.com/watch?v=oGwImlmbXVs
https://www.youtube.com/watch?v=Cw4eotdbXIM
AdHd is afkomstig uit Reykjavík en vond zijn oorsprong op een bluesfestival in 2007 in het IJslandse vissersstadje Höfn í Hornafirði.
De broers Óskar Guðjónsson en Ómar Guðjónsson hadden een gezamenlijk muzikaal verleden bij de funk band Jagúar, met Davíð Þór Jónssonen en Magnús Trygvason Eliasseneppe erbij was AdHd een feit.
Hun groepsnaam haalden ze bij de gelijknamige hyperactieve gedragsstoornis waaraan ze naar eigen zeggen allen wel een beetje kenmerken van hebben, de oorspronkelijke naam zou dan ook ADHD800 zijn.
Voor een concert mediteren de leden samen, uit eigen ervaring weet ik dat ze na een concert graag een paar stevige tripels drinken!
Hun eerste album won in 2009 meteen de Icelandic Jazz Album of the Year op het Icelandic Music Awards gebeuren, zowat de tegenhanger van onze MIA's maar dan met kwalitatieve muziek.
Hun muziek is heel emotioneel, een dynamische mix van melancholie, psychedelica, vrolijkheid, ingetogenheid, soms krachtig luid, dan weer sfeervol zacht.
Óskar Guðjónsson is een geweldige saxofoon speler die naast heel wat solowerk ooit nog bij de legendarische fusion band Mezzoforte speelde en ook actief is bij het fenomenale Malamute van Jim Black.
Gitarist Ómar Guðjónsson, (de IJslandse Bill Frisell) bracht naast AdHd minstens 6 soloalbums uit en werkte reeds samen met een resem andere muzikanten.
Toetsenist Davíð Þór Jónssonen werd voor dit zevende album vervangen door Tómas Jónsson, ik zat zondag letterlijk op zijn vingers te kijken en die deed het geweldig!
Magnús Trygvason Eliasseneppe is nog steeds de drummer en tevens actief in heel wat andere IJslandse bands, wegens ziekte werd hij voor een deel van de concerten in België vervangen door de Deense drummer Jeppe Gram, o.a. bekend van het Jeppe Gram Kvartet.
Met uitzondering van de toetsenist spelen tevens alle AdHd leden in de IJslandse jazzpopband Geislar.
Ik had een exemplaar van "7" meegebracht voor Patsker en Joost, we luisterden naar de helft van de CD, ik had hem zelf nog niet beluisterd maar aan de nieuwe songs te horen de dag ervoor verwachtte ik het beste.
AdHd 7 is wederom een sterk album, het tweede nummer, Bacalau, één van de toptracks, heeft een melancholische stemming dat mede door het toetsenwerk als psychedelica kan worden bestempeld.
Geen zwakke momenten op deze plaat, nummer 6 Stulli springt er wel uit door het fantastische orgelwerk (Ray Manzarek is niet veraf), de melodische saxpartij, dat net niet teveel snerpende gitaargeluid, één van hun beste nummers ooit dat heel abrupt eindigt... de hit van het album!
Een live versie:
https://www.youtube.com/watch?v=pVrNiAxqwUU
Het fysieke album is (met uitzondering van de concerten) nog niet te koop, staat ook nog niet op hun Soundcloud, wie niet wil wachten kan via streaming toch al eens proeven:
https://geni.us/adhd7?fbclid=IwAR0gsJ7HXFKy3oBpnt0r5bCmDhLOPP5NyAduV3g_uEyHplNQTn3pVp0rlDU
https://www.facebook.com/AdHd.is/
Zondag na het concert vroeg ik aan hun tourmanager hoe het toch komt dat er zoveel kwaliteit uit het Hoge Noorden komt, zijn antwoord: The long winter evenings are very inspiring...
Meer over de band op hun Facebookpagina:
https://www.facebook.com/pg/AdHd.is/about/?ref=page_internal
Voor wie het nog niet helemaal begrepen heeft, een deel van de beschrijving van de band zoals die te lezen is op hun website:
"Het is bijna onmogelijk om hun concerten via traditionele muzikale parameters te beschrijven.
Een
performance door deze vier Vikingen is altijd een allesomvattend
ritueel, een toverdrank, een bezweringsdans, een fenomeen van de
natuur.
Wanneer toetsenist Tómas Jónsson, gitarist en bassist Ómar Guðjónsson, saxofonist Óskar Guðjónsson, en drummer Magnús Trygvason Eliasseneppe
op het podium staan, zal de gewone Midden-Europese sterveling op zijn
minst een vaag gevoel krijgen van hoe de eilandmensen in het uiterste
noorden van Europa in staat zijn om de lange en ijzige winters door de
eeuwen heen te overleven. - Ze produceren gewoon hun energie uit
zichzelf.
Deze ongebreidelde stroom van menselijke vibratie, die alle
perimeters van het genre opheft en zowel jazzfans als rockfans en
ravers fascineert, volgt een heel oud menselijk verlangen, wiens
non-verbale impuls ouder is dan welke taal ook en toch volledig is
geworteld in het heden.
Het "gesamtkunstwerk" AdHd kan niet helemaal in woorden worden uitgedrukt.
Deze sublieme tijdloosheid in het hier en nu kan alleen worden ervaren."
https://adhdiceland.com/?fbclid=IwAR09ZMSqJwWwJsthAC-SzS9FymDPiphRa4YOkGLCYY3MtMzSO7cMrC3NYNQ
Er zou een documentaire komen maar tot dusver blijft het bij deze trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=eK4l53AUMBs
Tot slot een link naar hun Soundcloud pagina:
https://soundcloud.com/adhdisland
The Journey van Frame was het volgende dat we beluisterden, dat is een project gestart in 1992 van de Italianen Eugenio Vatta en Andrea Benedetti.
Het album is samengesteld uit tien soundscapes die zich richten op stilte.
Frame creëert iets tussen cinema en een concert; een soort live soundtrack.
Er werd uitgegaan van het idee om de sfeer van een bioscoop in een muziekshow opnieuw te creëren, zoals dit gebeurde tijdens de dagen van stille films met orkesten die in realtime tijdens de films speelden.
In de loop der jaren hebben Vatta en Benedetti veel materiaal opgenomen om te bewerken voor The Journey die ze speciaal maakten voor het arctic ambientlabel Glacial Movements waar eerder ook al Dirk Serries, Bvdub, Rapoon, Loscil, Aidan Baker, Machinefabriek, Scanner, Murcof, Paul Schütze, Eraldo Bernocchi en nog veel andere sfeermakers albums uitbrachten.
Je zou denken dat een label als Glacial Movements zijn basis ergens heeft ten hoogte van de Noordpoolcirkel maar nee hoor, dit label wordt gerund in Rome door de Italiaan Alessandro Tedeschi aka Netherworld.
https://www.discogs.com/label/66779-Glacial-Movements-Records
The Journey is een bijzonder sfeervol ambient album, eentje om op winteravonden onder de koptelefoon te kruipen, een auditieve duik in een verstilde ijswereld verlicht door een blauwe maan.
De hoes vat de sfeer van het album perfect samen.
Ik liet de laatste drie tracks horen, Biosphere komt bij momenten in de buurt, bepaalde klanken en vooral de sfeer waarin deze muziek baadt voelen heel "noordelijk" aan.
Het album is integraal te beluisteren maar je zal geen spijt hebben als dit plaatje in je schap staat.
Tijdens het schrijven van dit verslag staat deze CD nu al even op repeat...
https://glacialmovements.bandcamp.com/album/the-journey
Patsker serveerde er een lekkere Tóth Ferenc Kékfrankos uit 2014 bij.
Een recensie op Toneshift:
https://toneshift.net/2019/02/06/the-journey-by-frame/
Van Frame werden onlangs nog enkele tracks gespeeld in het uitstekende zondagavond radioprogramma X-Ray, onder het motto Muzikale Straling Tot Middernacht biedt samensteller Bob Rusche een forum aan genres zoals ambient en neo-klassiek, een hoge aanrader!
https://www.concertzender.nl/programma/xray_491821/
https://www.concertzender.nl/x-ray/
Van een stijlbreuk meer of minder heeft hier nog niemand last gehad dus was het volgende wat ik liet horen het folkalbum Parallelograms uit 1970 van Linda Perhacs.
https://en.wikipedia.org/wiki/Parallelograms_(album)
Zij was een tandarts die op een dag filmcomponist Leonard Rosenman als patiënt over de vloer kreeg, toen die hoorde wat ze in haar mars had, mocht ze ineens de studio in.
Het album werd echter geen succes, er werd nauwelijks promotie voor gemaakt en...het ging de vergetelheid in.
Linda zei de muziekbusiness vaarwel en werkte haar leven lang verder als tandarts, bijna niemand wist dat ze een prachtige en zéér originele LP had gemaakt vol schitterende songs met knappe arrangementen hier en daar gekruid met wat psychedelica...stel je voor dat nu niemand Joni Mitchell zou kennen...?
Maar in de loop der jaren werd het album her en der opgevist en vooral door Julia Holter terug onder de aandacht gebracht.
Vanaf dan ging het snel, Parallelograms kreeg een heruitgave op CD en werd zo geheel terecht door een groot publiek in de armen gesloten.
https://kickingthehabit.nl/artikel/linda-perhacs-veertig-jaar-terug-twijfelde-ik-over-het-muzikante
In 2014 volgde na 44! jaar de opvolger The Soul of all Natural Things.
https://www.discogs.com/Linda-Perhacs-The-Soul-Of-All-Natural-Things/master/649394
In 2016 bracht ze ook nog een single uit, The Dancer, de voorloper van haar derde album in 2017 I'm A Harmony, het niveau van 1970 wordt echter niet meer bereikt...
https://lindaperhacs.bandcamp.com/
https://www.discogs.com/Linda-Perhacs-Im-A-Harmony/master/1351678
Enkele jaren zag Carl dat ik Parallelograms had gekocht en die wou dit wel eens horen dus liet ik deze avond enkele tracks horen, Carl zelf werd er niet echt warm van maar de meeste aanwezigen waren er wel voor te vinden.
Een review:
https://pitchfork.com/reviews/albums/6521-parallelograms/
Ik schafte me bij Dune Records de versie uit 2008 aan waarop bonustracks en een interview staan waaronder het wondermooie If You Were My Man.
https://www.discogs.com/Linda-Perhacs-Parallelograms/release/11634798
https://www.youtube.com/watch?v=c6GHUq8eRto
Het album staat integraal op YouTube en Bandcamp:
https://www.youtube.com/watch?v=iXBd-SjQxpQ
https://lindaperhacs.bandcamp.com/album/parallelograms
Bjorn Gorissen ontpopt zich, éénmaal het zonlicht plaats ruimt voor maneschijn, tot Hellstorm Of Flaming Nothingness, zijn drone moniker dat reeds een aantal jaren actief is in de Belgische minimal drone scene.
https://www.facebook.com/Hellstorm-Of-Flaming-Nothingness-368757286638670/
Na een track op een verzamelaar van het online muziek magazine Merchants Of Air en een handvol digitale EP's verscheen er in 2018 Sattva, een volwaardig album.
https://www.discogs.com/Various-Merchants-Of-Air-Year-One/release/7535048
Sattva kwam tot stand na een moeilijk jaar waardoor HOFN en zijn naasten gingen, het resultaat is een rustig maar aardedonker album waar je niet vrolijk van wordt, wat bij dit soort drone muziek sowieso nooit het geval is.
De zeven tracks onderga je bij voorkeur in het donker met koptelefoon op om jezelf helemaal te verliezen in de duistere wereld waarin Hellstorm Of Flaming Nothingness vertoeft.
De sfeer en sound zitten goed op Sattva, op de bandcamp pagina wordt aangegeven dat alles in één take werd opgenomen, geen overdubs, geen mastering...dat verklaart wellicht waarom de tracks nogal abrupt eindigen, bij bepaalde nummers wou ik nog wat verder "dronen", nog wat langer vertoeven in de desolate sfeer waarin je werd binnen gezogen.
Gorissen is een bescheiden man en heeft geen ambitie om zijn muziek fysiek uit te brengen, alhoewel...ik sprak hem onlangs en wie weet zit er toch wel een heel gelimiteerde en originele uitgave aan te komen...
Het album is hier te beluisteren en aan te kopen, zoals eerder aangegeven, enkel digitaal aan te schaffen, iedere ontvangen Euro gaat integraal naar Gnadenhof Melief, een dierenasiel dat Gorisson een warm hart toedraagt en waar hij tevens vrijwilliger is.
https://hellstormofflamingnothingness.bandcamp.com/album/sattva
https://www.meliefanimalsanctuary.org/
De man maakt ook muziek onder de alias Pask, naar eigen zeggen True Belgian Fucked-up Noise:
https://pask.bandcamp.com/
Isidore Genois had een fijne remix meegebracht die Formwandler (zie vorig verslag) maakte voor Indian Summer van Lounasan, klonk goed maar helaas...voorlopig nergens te beluisteren.
De rest van het verslag van luisteravond 99 volgt spoedig...
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
