De eerste luisteravond gaat doorgaans gepaard met bubbels, hapjes en een aangepaste muziekmix van Isidore Genois. Deze keer was het anders...15 januari 2025 was immers David Lynch overleden en als fan van de man zijn werk was het vanzelfsprekend dat de avond grotendeels aan hem zou gewijd worden.
Lynch huwde vier keer en heeft vier kinderen, de oudste drie zijn actief in de filmwereld, de 12-jarige Lula is de jongste en is genoemd naar het hoofdpersonage in de film Wild at Heart met Laura Dern als Lula Fortune.
Deze luisteravond zou voor een groot deel een eerbetoon aan de man worden, vandaag (20/01) zou hij 79 worden...
De avond begon met Twin Peaks ambient sounds. Bubbels waren er ook maar de hapjes waren vervangen door donuts en voor de muziekmix zorgde ik zelf. Hiervoor mixte ik live een 60 a 70 aan, David Lynch gerelateerde tracks en geluidsfragmenten, tot een twee uur durend Lynch klankbad.
De mix is tevens een kapstok om er in dit verslag een hoop info over de man aan te hangen.
De befaamde en volstrekt unieke regisseur deed meer dan (surrealistische en experimentele) films maken, zo was hij ook acteur, componist, muzikant, schilder, striptekenaar en meubelontwerper.
Verder bekleedde hij een functie als hoogleraar aan de University of Fine Arts, was hij inspirator en oprichter van de Silencio club in Parijs, later ook in New
York en Ibiza. De clubs zijn gebaseerd op de gelijknamige keet uit zijn film Mulholland Drive.
David Lynch deed sinds 1973 aan transcendente meditatie, twee keer per dag zonder uitzondering, hij zette hij zich in als ambassadeur voor deze manier van mediteren.
In 2019 kreeg hij een ere-Oscar uit de handen van Isabella Rossellini, Laura Dern en Kyle MacLachlan voor zijn invloed op de filmindustrie. in 2024 maakte de cineast bekend dat hij gediagnosticeerd was met
longemfyseem en allicht nooit meer zou regisseren...
Er waren plannen om eindelijk zijn 11e film Antelope Don't Run No More te maken, een verhaal dat hij schreef in 2010 en zich zou afspelen in Los Angeles. Het gaat over "ruimtewezens, pratende dieren en een belegerde muzikant genaamd Pinky."
Pinky's Dream zou wellicht deel uitmaken van de soundtrack, de song kwam uiteindelijk terecht op Crazy Clown Time, zijn album uit 2011.
Let op de bijzondere zang van Lynch.
Lynch kreeg de film helaas niet gefinancierd, er werd gespeculeerd dat hij de film zou maken met Netflix... Doodjammer dat deze film er niet zal komen, toch niet met hem als regisseur.
Met Netflix waren eerder al de plannen om Lynch' project Wisteria (Unrecorded Night) te verfilmen afgesprongen.
Hij hoopte nog steeds dat zijn animatiefilm Snootworld, die hij in 2000 schreef met The Addams Family en Edward Scissorhands-schrijver Caroline Thompson, er ooit zou komen...de man zat nog vol plannen.
Vorige zomer bracht hij wel, samen met Chrystabell waarmee hij eerder reeds samenwerkte, het album Cellophane Memories uit. Drie songs met een video van de grootmeester zelf:
Niet enkel zijn 10 langspeelfilms en series zijn uniek, ook zijn kortfilms, muziek en spoken word zijn geweldig.
Duik maar eens in zijn YouTube kanaal David Lynch Theater.
Ook zijn muzikale projecten kan je daar ontdekken:
Check zeker de reeks Rabbits, Lynch filmde in 2002 deze serie (een sitcom noemde hij het) in een set in de tuin van zijn huis in de Hollywood Hills, de setting en beelden van de konijnen werden hergebruikt in zijn laatste, en één van zijn meest experimentele langspeelfilms, Inland Empire uit 2006.
Ook op David Lynch Theater, de reeks Weather Report.
Lynch begon telefonisch het weer te rapporteren op Los Angeles Indie Radio 103.1 in 2005, vervolgens werd het tussen 2006 en 2010 een reeks op zijn website.
Zo was zijn buurvrouw, de fantastische actrice Laura Dern (Blue Velvet, Mulholland Drive, Inland Empire, Twin Peaks: The Return), er eens te gast:
De serie keerde in 2020 plotseling terug op YouTube, tijdens de Covid-19 pandemie.
950! episodes ervan kan je hier bekijken, met veel blue skies and golden sunshine.
Een andere reeks was Today's Number. Die liep vanaf 17 augustus 2020.
Het uitgangspunt was eenvoudig, elke dag
toonde hij de kijkers 10 pingpongballen in een pot, genummerd van 1 tot 10, hij wervelde de nummers, voordat hij er een koos en deze aan de
camera laat zien.
Op 16 december 2022 plaatste hij zijn laatste dagelijkse weerbericht en nummertrekking, maar hij kondigde dat feit niet aan en bracht het rapport en trekking gewoon op dezelfde manier zoals hij altijd al deed.
Na die dag stopten de berichten, net zo mysterieus als ze plotseling waren begonnen.
In de mix liet ik toepasselijk het nummer van 20 januari horen, wel uit 2021.
Ook het weerbericht van die dag zat erin, met een verwijzing naar de inauguratie van President Biden.
Iets totaal anders was The Interview Project uit 2009. Tijdens de 70 dagen dat het project actief was, reisde David Lynch en zijn team 32000 km af door de VS om 121 interviews te maken met willekeurige Amerikanen in
bars of aan de kant van de weg.
David Lynch stierf aan longemfyseem, hij begon al op achtjarige leeftijd met roken.
"Roken was een
belangrijk onderdeel van mijn leven", zegt hij. "Ik hield van de geur
van tabak, de smaak van tabak. Ik hield van het aansteken van
sigaretten, het hoorde bij mijn leven als schilder en filmmaker." Uiteindelijk deed het hem, net als die andere grote kunstenaar David Bowie, de das om, hij ontwikkelde longemfyseem en had extra zuurstof nodig om te kunnen lopen.
"Ik kan nauwelijks
een kamer oversteken. Het voelt alsof je rondloopt met een plastic zak
om je hoofd."
Hij kon zijn huis niet meer verlaten en de evacuatie tijdens de huidige bosbranden rond Los Angelos was de druppel te veel...of te weinig in het licht van de gebeurtenissen. Lynch zou ongetwijfeld de humor inzien van dit grapje... Hij was twee jaar geleden gestopt met roken en waarschuwde anderen voor de gevaren van de sigaret maar voor hem was het helaas te laat.
In zijn films wordt veel gerookt, hoe zouden zijn films eruitzien als hij eerder tot inzicht kwam dat het zijn dood zou worden?
Lynch vertolkte het personage 'John Ford' in The Fabelmans van Steven Spielberg uit 2022, zijn laatste acteerprestatie in een langspeelfilm. Het was Laura Dern die hem overtuigde voor de rol, hij accepteerde op voorwaarde dat er Cheetos op de set waren, de oorspronkelijke en meer knapperige moesten het zijn.😄
Ik vertoef graag in de wereld van David Lynch.
De rode gordijnen, die op zolder de gang naar The Blue Room vormen, hangen hier niet toevallig...
De muziek die deze avond in de mix zat kwam uit de films en series van Lynch aangevuld met bekende filmfragmenten, nummertrekkingen, weerberichten en andere grappige toestanden zoals zijn bijdrage aan Family Guy.
Heel wat muziek van Angelo Badalamenti in de mix, hij is dan ook zo wat Lynch' huiscomponist.Ook de soundtrack van Twin Peaks is van zijn hand.Hij overleed in 2022 en liet de wereld een oeuvre aan prachtige filmmuziek na.
De soundtrack van het prachtige waargebeurde The Straight Story zat eveneens verweven in de mix. Om even later over te gaan naar de waanzin in de extra-dimensionale Black Lodge van Twin Peaks.
Muziek uit Lynch zijn verfilming van Frank Herbert's Dune mocht deze avond niet ontbreken, wellicht de eerste keer dat
Toto hier werd gedraaid maar hun soundtrack is best goed.
The Trip to Arrakis maakte jaren geleden deel uit van de intro van De Grens, het legendarische Gentse radioprogramma uit de jaren '80-'90 van vorige eeuw.
Eén track op de Dune score is van Brian Eno in samenwerking met Daniel Lanois en zijn broer Roger Eno. En uiteraard werd er ook muziek uit de grote Lynch klassiekers gedraaid, zoals Lost Highway met op de soundtrack o.a. Rammstein, David Bowie, Marilyn Manson, Barry Adamson, Nine Inch Nails en Tom Jobin.
De Mysterie Man scene gooide ik er ook tussen.
En een paar donuts.
De mysterieuze Log Lady mocht ook opdraven. Liefhebbers van satire kunnen Perdita kennen van de haartooi scene uit Spike, de absurd-satirische televisiereeks van (pdw) die te zien was op Canvas (2000).
Helaas is dit stuk televisiegeschiedenis nergens te vinden op internet.
Een kop damn fine cup of coffee dan weer wel.
Hilariteit in The Blue Room toen deze te horen was:😃
Ook enkele songs uit Mulholland Drive zaten in de mix.
Mulholland Dr. die we meer dan twintig jaar geleden bekeken tijdens één van de eerste luisteravonden.
Door de dronerige sounds uit het maffe Inland Empire liet ik I've Told Every Little Star van Linda Scott door schemeren.
Uiteraard werden er ook soundscapes en de song In Heaven (Lady in the Radiator Song) uit Eraserhead van David Lynch & Alan R. Splet in de mix verwerkt.
Eraserhead was in 1977 Lynch zijn eerste langspeelfilm, nog steeds een indrukwekkende surreële en duistere filmtrip.
Met het materiaal dat ik klaar had staan kon ik zeker nog 4 uur verder mixen maar er lag nog heel wat lekkers klaar die Patsker, Peter en Isidore Genois hadden meegebracht, ik zag dat er zelfs Lynch stuff tussen zat die ik niet kende... Ik heb de mix niet live opgenomen maar ik maak die later nog eens opnieuw en gooi die dan op Mixcloud.
Duran Duran zat er niet tussen, had gekund want David Lynch regisseerde hun concertfilm Unstaged uit 2011. Wie met de mysterieuze serie Twin Peaks vertrouwd is snapt de aanwezigheid van donuts op deze luisteravond wel...
Ze vielen in de smaak en nu ik klaar was met mixen kon ik ook eens van zo een blauwe donut proeven, toch wel heel toepasselijk in deze kamer.
De volgende keer koop ik een hele doos van die blauwe, ze gaan zo op in het geheel dat ik ze misschien nooit meer terug vind.😁
Kenners zullen wel herkennen dat ze van Dunkin'Donuts kwamen en wie mij kent weet dat ze ook helemaal plantaardig zijn. Zoals Lynch het zelf zei: keep your eye on the doughnut and not on the hole.
Peter had de 12 " Noah's Ark in een Moby remix meegebracht. In 2012 uitgebracht voor Record Store Day, toen nog een initiatief om de lokale platenwinkels te steunen.
De oorspronkelijke versie staat op Crazy Clown Time waarvan eerder sprake in dit verslag.
Moby en David Lynch zijn geen vreemden van elkaar, hier zie je hen samen jammen:
Lynch maakte de videoclip voor Moby's Shot in the Back of the Head uit 2009.
In 2014 maakte Moby nog een remix van een David Lynch song, de titeltrack uit zijn album The Big Dream, deze remix werd eveneens uitgebracht voor Record Store Day.
Patsker leverde met Tuxedomoon & Cult With No Name hun Blue Velvet Revisited een onverwachte bijdrage. De muziek heeft zijdelings iets met Blue Velvet te maken, het betreft de soundtrack van de documentaire van de Duitse filmmaker Peter Braatz die in 1985 met
zijn super 8 camera op de set mocht rondlopen wat leidde tot een
korte tv-documentaire.
In 2015 werd een langere versie met niet
eerder vertoonde beelden uitgebracht.
Daarvoor maakten Tuxedomoon & Cult With No Name een prachtige soundtrack
Het resultaat is een prachtige hybride tussen jazz en elektronica, John Foxx draagt ook nog een
minimalistisch steentje bij, met Lincoln Street.
Dit is echt een hebbeding, ook het oog wordt verwend met knap artwork en nooit eerder vertoonde foto’s van David Lynch, Dennis Hopper, Isabella Rossellini, Kyle Maclachlan en Laura Dern.
Uitgebracht door het Brusselse Crammed Discs als Volume 42 in hun Made To Measure reeks.
Hier te beluisteren, en nog steeds te koop op CD of LP:
Het verslag van deze luisteravond is te uitgebreid om het in één post te wringen dus splits ik het in twee delen.
Er is nog veel meer te ontdekken over deze bijzondere kunstenaar en zijn werk, de vele samenwerkingen, tribute bands en zoveel anderen die door hem werden geïnspireerd, dit verslag heeft zeker niet de bedoeling om een overzicht te zijn van de man zijn carrière.
Om dit deel van het verslag af te sluiten, enkele funny moments.
Wie na dit verslag te lezen met vragen zit:
Antelias Musical Terveisiä
.JPG)
