Dit eclectische muziek- en kunstenfestival was reeds aan zijn vierde editie toe.
Vorig jaar had ik me beperkt tot één avond, die was me zo goed bevallen dat ik deze keer drie avonden ging.
Cactus Muziekcentrum beloofde een gebald, atmosferisch totaalconcept dat de bezoeker meeneemt op een avontuurlijke muzikale trip van singer-songwriter en spoken word-performers tot elektronica en uitdagende multimediale projecten.
Ik schreef deze review, gedocumenteerd met heel wat foto's, enkele door mijzelf gemaakt, de meeste (lees:de goeie) zijn afkomstig van Tom Leentjes, Tim Theo Deceuninck, Julian Devos, Lieselot Everaert en Fons Artois waarvoor dank!:Dag 1
More Music! opende op woensdag 6 april met De Nada, een nieuw project én kruisbestuiving tussen de live muziek van Daan en de geprojecteerde beelden van fotograaf Peter De Bruyne.
Die dag was ik niet aanwezig, Soundcaster Fons Artois nam de honneurs waar:
http://www.concertgebouw.be/nl/news/detail/443/Verslag_van_De_Nada_06_04_2016_MORE_MUSIC_
Dag 2
Onder de noemer Berlin Electronic Night was de donderdagavond volledig gereserveerd voor de liefhebbers van avontuurlijke techno en ambient.
Beeldend en installatiekunstenaar Grischa Lichtenberger opende de avond.
We zaten op de eerste rij en dat was gezien de hallucinerende visuals dat de man op ons los liet, de beste plaats.
De visuals namen ons brein meermaals op sleeptouw, bij momenten had ik het gevoel dat er een zwerm enorme groene insecten uit het scherm kropen, of waren we toen al te ver in het universum van deze geluidstovenaar verdwaald?
Jolan Wuyts verkeerde blijkbaar in een gelijkaardige trance:
"Grischa Lichtenberger voelde als hoe ik me voorstel dat een ware LSD-trip moet voelen. In de visuals werden kleuren gebruikt die niet bestaan in de echte wereld. En toen was het uur opeens voorbij, na wat voelde als tien minuten vallen, zoals die scène in de konijnenpijp in Alice in Wonderland."
Hier lees je zijn integrale verslag van de avond:
http://www.concertgebouw.be/nl/news/detail/447/Verslag_Berlin_Electronic_Night
Onder zijn eigen naam en als Monolake bracht hij reeds meer dan 30 albums uit.
Tevens is hij de ontwikkelaar van de populaire muzieksoftware Ableton Live.
Deze avond kwam hij zijn audiovisueel meesterwerk Lumiére II voorstellen.
Om ten volle van dit laser schouwspel te genieten gaven we de voorkeur om deze keer achteraan in de zaal plaats te nemen.
Van de sympathieke Duitser mocht het publiek tijdens de voorstelling van plaats veranderen om het spektakel eens vanuit een andere hoek te bekijken, gelukkig bleven de meeste toeschouwers toch op hun plaats zitten zodat het heen-en-weer geloop beperkt bleef.
Deze voorstelling zie ik de komende jaren nog verder evolueren, het einde van deze interessante muziek- en lichtkunstenaar hebben we zeker nog niet gezien.
Echter, zonder de spectaculaire lichtshow zou de muziek mij toch minder boeien.
Lumiére II moet je echt live ervaren om dit ten volle te kunnen waarderen.
Helaas geen uitverkochte zaal voor dit unieke evenement.
http://www.roberthenke.com/
Villa Bota DJ's Ywaska & Leupe aka Klankschap & Splinter draaiden er live obscure vinyl plaatjes.
Hun subliem knisperende mix van elektronica, freejazz, ambient, spoken word, noise en drone was de ideale begeleiding bij onze Brugse Zot.
http://villabota.be/radio/programma/splinter
http://villabota.be/radio/programma/klankschap
Wie eens in hun wereld wil vertoeven:
https://www.mixcloud.com/viewmaster/
https://www.mixcloud.com/Klankschap/
Met mijn kompaan sloten we de avond af in het Concertgebouwcafé.
(Straffe Hendrik Quadrupel is een aanrader!)
Dag 3
Vrijdag 8 april stond helemaal in het teken van het Deense Efterklang.
Onder de noemer Reverberations - An evening with Efterklang was het de bedoeling dat het publiek een overzicht zou krijgen van wat Efterklang de afgelopen 15 jaar gerealiseerd heeft.
Efterklang bouwde een grensverleggend oeuvre op, met invloeden uit zowel elektronica, experimentele pop als hedendaags klassiek.
Hun karakteristieke orkestrale muziek is een constant heen en weer gaan tussen subtiliteit en bombast, uitgevoerd met een virtuoos oor voor compositie, klank en melodie.
De groep, met kernleden Casper Clausen, Mads Brauer en Rasmus Stolberg, nam in 2014 een sabbatical om te herbronnen over de toekomst. Hoewel er onder fans even gevreesd werd voor een definitief einde van Efterklang bleek dit net een stap voorwaarts in het creatieve parcours van de band.
Er werd gewerkt aan een nieuwe bandproject, een opera en de groep stampte in Berlijn een festival en in Kopenhagen een radiostation uit de grond.
In An Island konden de toeschouwers zien hoe de band in 2010 naar een Deens eiland trok om er tijdens een intense periode van vier dagen samenwerkingen aan te gaan met meer dan 200 plaatselijke muzikanten, kinderen en ouders waarbij er nieuwe interpretaties werden gemaakt van hun album Magic Chairs.
https://www.youtube.com/watch?v=UvLcalSL13I
De tweede film was The Ghost of Piramida dat het bezoek van Efterklang documenteert aan de verlaten Russische mijnstad waar het werken aan Piramida, de voorlopig laatste Efterklang plaat begon.
https://www.youtube.com/watch?v=Iel9NAfjwAs
http://thelakeradio.com/
Maar ik was toch gekomen voor de uitvoering van Leaves - The Colour of Falling, het operaproject dat Efterklang in 2015 schreef met Karsten Fundal.
Efterklang stond in 2013 op het Gentse Boomtown festival, ik kon er niet bij zijn maar uit betrouwbare bron weet ik dat ze er een memorabel concert gaven.
Deze keer wou ik ze niet mislopen, ook al ging het over een totaal ander concept.
Het was de eerste keer dat Leaves buiten Denemarken werd opgevoerd.
De habitat voor deze opera is een Kopenhaagse verlaten atoombunker uit de Koude Oorlog alwaar vorig jaar de première plaats had.
De compositie bestaat uit 11 melodieuze songs, die de verschillende persoonlijkheden van de makers weerspiegelen, met Engelstalige lyrics van de Deense auteur Ursula Andkjær Olsen.
Efterklang ging voor de uitvoering van deze opera de samenwerking aan met The Happy Hopeless Orchestra bestaande uit acht muzikanten en vier zangers.
Deze voorstelling blies ons totaal van de sokken, wat een performance.
Knack recensent Dirk Steenhaut was er ook en omschrijft het als volgt:
http://focus.knack.be/entertainment/muziek/concertverslagen/efterklang-plays-leaves-more-music-sterfelijkheid-is-een-zegen/article-review-689505.html?utm_campaign=Echobox&utm_medium=social&utm_source=Facebook#link_time=1460204918
Bij momenten deden de gezangen mij aan Philip Glass denken.
Over de 71 -jarige sopraan Lisbeth Balslev (gespecialiseerd in Wagner opera's) fluisterde ik het volgende tegen mijn partner: ik ben bang van die vrouw.
 |
| Lisbeth Balslev |
Nog even meegeven dat het Concertgebouw over een geweldige akoestiek beschikt.
Na dergelijke concertervaring had ik geen behoefte aan een tweede concert, ik vond het dus niet erg dat het concert van Liima (eigenlijk Efterklang met meer elektronica) werd uitgesteld naar 1 juni in de Cactus Club.
Percussionist Tatu Rönkkö die de groep aan zou vullen was namelijk ziek.
Ik was nog van plan om het artistiek parcours, A Track te verkennen in het Concertgebouw http://www.moremusicfestival.be/2016/a_track_nl.asp, maar we trokken dan toch maar geheel voldaan de Brugse binnenstad in op zoek naar een gezellige bruine kroeg.
Dag 4
Dichtbij de wolken, op het dak van het Concertgebouw ging de laatste More Music! dag van start met de dialoog tussen Karen Willems en cellist Benjamin Glorieux.
Glorieux is een veelgevraagd en veelzijdig muzikant, richtte o.a. het Maeterlinck Quartet op, speelt oude muziek bij Ausonia en concerteerde met jazz muzikanten zoals Mark Ribot en Joachim Badenhorst.
Over Karen Willems wist de persnota het volgende te melden:
"Karen Willems, frontvrouw van Inwolves, (ex-)drumster bij o.a. Yuko, Zita Swoon Group en 1001 andere projecten, profileert zich als één van de meest inventieve muzikanten van haar generatie.
Tijdens MM! gaat ze een gelegenheidsdialoog aan met vier artiesten met een uiteenlopende muzikale achtergrond voor drie beklijvende impro's, waaruit opnieuw haar veelzijdige talent blijkt."
We zagen een interessante "discussie" tussen enerzijds 21 bronzen beiaardklokken, cimbalen, metalen kettingen, een resem percussiemateriaal en anderzijds de cello van Glorieux, die zowat alles uit zijn instrument haalde wat er uit halen valt, zelfs de poot van de cello bleek te fungeren als instrument door het geschraap ervan in een "loop" te verwerken in de set.
Een boeiende opener van de avond met de imposante Halletoren in het decor, én we kregen er nog een cava bij van de organisatie!
Van haar tweede dialoog met Colin H. Van Eeckhout (Amenra) zagen we slechts het einde maar de Soundcasters waren er wel helemaal bij:
"Haar improvisaties met CHVE aka Colin H. Van Eeckhout lieten een bijzondere indruk
http://www.concertgebouw.be/nl/news/detail/453/Verslag_MORE_MUSIC_
Softies zoals we zijn gingen we toch maar naar Emiliana Torrini & The Colorist kijken in de parterre.
MM! weet er het volgende over te melden:
De groep tekent voor niet alledaagse, avontuurlijke muziek die tegelijk een breed publiek weet aan te spreken.
Met een conventioneel instrumentarium (met o.a. piano, strijkers, klarinet), aangedikt met zelfgebouwde percussie-instrumenten (Jespers is naast drummer ook instrumentenbouwer) bouwt The Colorist een volstrekt eigen en intrigerend klankenspectrum waarmee ze andere artiesten tot een gedurfde samenwerking verleidt."
"Ook de IJslandse vocaliste Emiliana Torrini ging met veel enthousiasme de uitdaging aan om haar songs te laten herwerken door de groep.
Torrini scoorde wereldwijd een hit met Jungle Drum, maar vergeet even haar rakatung ketung ketuketuke tungtung.
Live kleedt The Colorist La Torrini muzikaal helemaal uit, rammelt met de arrangementen en houdt enkel de kern van haar songs en hun zanglijn overeind.
Muzikaal een uitdagende evenwichtsoefening die Emiliana als zangeres uit haar comfortzone haalt én een nieuwe dimensie aan haar nummers toevoegt.
Een verrassende én meeslepende live ervaring!"
We zagen een heel mooi concert, een groot speecher is Emiliana Torrini niet, gelukkig deed een stressremmende wodka wonderen, maar we kwamen voor de muziek, en die was goed! The Colorist tilden haar songs echt wel naar een hoger niveau.
Ach, zet zo een IJslands poppetje op een podium en ik zal er geen slecht woord over schrijven.
Het klonk ongeveer zo:
https://vimeo.com/147882301
http://www.concertgebouw.be/nl/news/detail/453/Verslag_MORE_MUSIC_
Pere Ubu draaien reeds van 1975 mee en zouden van grote invloed geweest zijn voor bands als Joy Division, Gang Of Four, Joy Division, Hüsker Dü en The Pixies.
http://www.moremusicfestival.be/2016/pere_ubu_nl.asp
Haar laatste dialoog met Dirk Serries & Martina Verhoeven vond ik de meest fascinerende.
Dirk Serries is in de wereld van ambient, drone en de avant-garde jazz een hele grote naam.
De man hoeft geen introductie, wie toch de bedenking zou maken: Dirk wie??: http://www.dirkserries.com/
Serries' levensgezel Martina Verhoeven deed opmerkelijke dingen op haar contrabas, met haar strijkstok produceerde ze zowaar drones, die strijkstok die het even later evenwel begaf.
Serries creëerde op zijn elektrische gitaar (met o.a. een schroevendraaier!) een geluidsfundering waarover Verhoeven en Willems gretig improviseerden.
Vooral de ingehouden aftastende momenten waar je helemaal niet wist welke richting de muzikanten gingen uitgaan, wisten te boeien.
Wellicht wisten ze zelf ook niet welke kant het opging, het verrassende aspect van freejazz.
Helemaal vooraan zittend hadden we een goed zicht op de capriolen van Karen Willems, hoe ze haar drumstel betastte, streelde, bepotelde, af en toe heel zacht als een spinnende poes om even later als een wilde kat tekeer te gaan.
Soms met een zacht borsteltje, dan weer met potten, staven en metalen kettingen, impro ten voeten uit!
De jongens van het Gentse elektronische en cinematografische muziek radioprogramma Nachtschade zorgden de hele avond voor sfeer én gezelligheid in het MM! Café.
http://www.moremusicfestival.be/2016/mm_cafe_nl.asp
http://www.urgent.fm/nachtschade
Xiu Xiu Plays the music of Twin Peaks was de hoofdact en hiervoor was ik deze avond toch vooral gekomen.
MM!:"Xiu Xiu is het compromisloze en confronterende muzikale project van Amerikaans multi-instrumentalist Jamie Steward.
Een niet aflatende stroom releases en tours sinds 2002 en samenwerkingen met muzikanten als Grouper, Michael Gira en Deerhoof, bezorgden de band ondertussen een ware cultstatus.
Artistiek kent Xiu Xiu geen grenzen of genres, hun muziek laveert tussen synthpop, zwarte noise, avant rock en puur experiment.
Ook artwork en zelfs online kunst maken deel uit van het oeuvre van de band.
Geen betere band dus om de door Angelo Badalamenti en David Lynch gecomponeerde soundtrack van Twin Peaks naar eigen hand te zetten en op te voeren.
Gevraagd door Lynch himself herwerkte Jamie Steward de muziek en trekt XIU XIU plays the music of Twin Peaks na een premiëre in Brisbane langs selecte podia."
Voor het concert begon, hoorden we minuten lang een aanhoudende monotone beat, alsof ze ons wilden waarschuwen, jullie kunnen nog terug!
Uiteindelijk betrad de band het met muziekinstrumenten volgestouwde podium en kon het omineuze feestje van start gaan.
Zanger en gitarist Jamie Steward liet zich begeleidden door Angela Seo op piano en keyboards en Shayna Dunkelman op vibrafoon, percussie, synths en drums.
Visueel een aangename aanschouwing.
Deze opname van Audrey's Dance uit een eerder concert weergeeft perfect de sfeer van dit opmerkelijke concert.
https://www.youtube.com/watch?v=I6KwOzVnnII
Killer Bob was ongetwijfeld in de zaal, sterker nog, zoals Steward te keer ging op het podium had hij tijdens Sycamore Trees hoogstwaarschijnlijk bezit genomen van de Xiu Xiu voorman.
Een uitgebreide review van een eerder concert is hier te lezen:
http://consequenceofsound.net/2015/10/live-review-xiu-xiu-plays-the-music-of-twin-peaks-at-londons-saint-john-at-hackney-108/
De verwachtingen voor Xiu Xiu werden ruim overtroffen.
Deze voorstelling moet je vooral live beleven en dat geldt voor alle concerten die ik op deze editie van More Music! meemaakte.
Nog even vermelden dat 1 juni Liima herkanst in de Cactus Club:
https://www.facebook.com/events/525827910958065/
Het festival zat er nog niet op, in de "Sonar Room" barstte het dubstep geweld los van Kode9, Darkstar en Rival Consoles en Nosedip.
http://www.moremusicfestival.be/2016/sonar_room_nl.asp
Moet ongetwijfeld een pittige afsluiter geweest zijn, echter, wij waren auditief voldaan, dronken in het café onze laatste drankbonnetjes op en spoedden ons huiswaarts, een pak muzikale ervaringen rijker.
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
Aanvulling 16/04/2016:
Guy Peters schreef op Enola.be een heel knap verslag van de 4de dag:
http://www.enola.be/muziek/live/26885:more-music--9-april-2016-concertgebouw-brugge
