Linus (Ruben Machtelinckx & Thomas Jillings) mochten de avond beginnen.
Hun opvolger voor Onland heet Linus+Skarbo/Leroux en dit zijn meteen de namen van de muzikanten die het duo uitbreiden tot een kwartet.
De cd die mede door fondsenwerving tot stand kwam is opnieuw een pareltje.
Linus+Skarbo/Leroux is vooral een boeiende plaat geworden, de grenzen van de jazz worden verder afgetast, centraal staan de banjo's van Machtelinckx en Frederik Leroux maar het is veel meer dan dat, soms is het ambient, dan gaan ze meer de folkjazz toer op...., kortom, een festijn voor de eclectische muziekliefhebber die we helemaal beluisterden.
Het schijfje gaat gepaard met mooi artwork van Ante Timmermans.
Cobra.be lust het plaatje ook wel:
De Gentse muzikant Frederik Leroux combineert net als Machtelinckx (bariton-)gitaar en banjo, terwijl de Noorse drummer Oyvind Skarbø, van o.m. 1982 en Bly de Blyant,
zorgt voor ingetogen percussie en Hammondorgel. Daardoor klinkt dit
album anders dan zijn voorganger. Iets minder zacht en lieflijk dan Onland, maar dan wel met het meer prikkelende, soms wat donkere geluid
van Flock.
De volledige recensie:
Hier kan je luisteren of aankopen:
Meer over Machtelinckx:
De met mysterie omgeven Texaan Jandek concerteerde vorig jaar op A Late Night With Laika, ik was erbij, hier kan je mijn bevindingen lezen:
Het concert werd blijkbaar gefilmd en is nu uitgebracht onder de noemer Brussels Saterday op DVD.
 |
| Jandek |
Mijn kopie werd thuis bezorgd door Jandek's Corwood Industries, enkel daar te bestellen:
Het concert is opgedeeld in 5 tracks en begint rustig met In My Mind en het (te)lang uitgesponnen Friday Morning, we keken en luisterden tot dat sommige aanwezigen in The Blue Room het gitaarspel van Jandek tijdens Maybe You've Died niet langer konden verdragen. 
Illuminine dan maar in de player geschoven, dit is het project van Leuvenaar Kevin Imbrechts en daar ga ik eens lekker lang over uitweiden.
Het Belgische Zeal Records bracht zijn debuutalbum # 1 uit.
Imbrechts beschrijft # 1 zelf als een gitaarplaat maar door toevoeging van strijkers, piano en blazers krijg je een totaal andere luisterervaring.
Alhoewel de meeste nummers werden opgenomen in Muziekcentrum Het Depot in Leuven associeer ik de muziek niet met de drukte van een levendige stad maar eerder met weidse ongerepte landschappen, en dat is geen toeval wetende dat de producer van dit meesterwerk niemand minder is dan de geluidsman van Sigur Rós.
Een fragment uit de recensie op Cobra.be:
#1 is het resultaat van tien jaar onverdroten experimenteerdrift in de luwte. Onlangs werkte Imbrechts zijn ruwe schetsen af met de hulp van Christophe Vandewoude (actief bij groepen als Pilod en Isbells), die niet alleen zijn diensten aanbood als muzikant, maar ook als producer.
De van oorsprong gitaarnummers werden nu smaakvolle aangekleed met allerlei keyboards, samples, xylofoontjes, strijkers en een hoorn, zodat Illuminine algauw in hetzelfde vaarwater belandde als Ólafur Arnalds, Amiina, Balmorhea en A Winged Victory For The Sullen.
De etherische maar gracieuze composities van Kevin Imbrechts zijn van het type dat tegelijk warm en glaciaal aandoet en zich zachtjes maar doelgericht een weg naar je onderbewustzijn boort.
Tracks als Dualisms, For What It’s Worth en Ardency zijn eenvoudig en minimalistisch van structuur. Niettemin schuiven ze haast ongemerkt je hoofd binnen, zoals auditieve mistbanken.
Als er één plek is die je meteen met de muziek van Illuminine associeert, dan wel IJsland.
Geen toeval, want Imbrechts stuurde zijn opnamen naar Birgir Jon Birgisson, de vaste geluidstechnicus van Sigur Rós. Die was dermate onder de indruk dat hij bereid werd gevonden de negen nummers en vijf interludia die nu op #1 staan te mixen in Sundlaugin.
Dat is de befaamde zwembadstudio van Jónsi en zijn gezellen, even buiten Reyjkavik, waar ook The Album Leaf en Julianna Barwick cd’s hebben opgenomen.
Dit bloedmooie juweeltje laat zich het best genieten met de hoofdtelefoon op, veel fantasie is niet nodig om hierbij beelden van desolate landschappen op je netvlies te toveren, en toveren is de juiste term want deze muziek brengt je helemaal in een sprookjeswereld, klinkt misschien wat goedkoop maar de muziek is dit allerminst, de cd werd bijna volledig beluisterd, de reacties waren unaniem positief, enkele proevertjes:
Klara's Late Night Shift zond een interessante uitzending uit over Illuminine en die is te beluisteren op hun blog:
Danig onder de indruk van deze superbe cd wou ik Illuminine wel eens live zien.
Op 17 april jl. waren ze onderdeel van het More Music Festival in Brugge.
 |
Illuminine |
Het sfeervolle Lighthouse in het Concertgebouw was het decor voor een prachtige ingetogen concert, het enige puntje van kritiek was voor mij dat het te perfect was, er mocht gerust wat afgeweken worden van de albumversies maar ik zal wel aan het muggenziften zijn.
Twee recensies van beide concerten waar ik me helemaal in kan vinden:
http://www.concertgebouw.be/nl/news/detail/178/Illuminine_The_Notwist
http://focus.knack.be/entertainment/muziek/concertverslagen/the-notwist-more-music-onwaarschijnlijk-inventief/article-normal-563199.html?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=knfocus
We bleven nog even in de IJslandse sfeer hangen met de cd Without Sinking van Hildur Guðnadóttir.
https://www.youtube.com/watch?v=GOyIs9gSCRs&list=PLKtI6DyKnYmOE7N-PrSKFgKcgURaK1ocp
http://www.hildurness.com/selected_works/discography/hildur_gudnadottir_without_sin.html
De aanleiding van het bovenhalen van deze cd was het concert dat de IJslandse celliste op 14 mei gaf in het kader van Ha'fest in de Gentse Handelsbeurs.
Er waren die avond nog twee concerten van het Liesa Van der Aa Trio en Mugison, Pétur Ben & BOX
http://www.handelsbeurs.be/nl/agenda/detail/hafest-hildur-gudnadottir-mugison-petur-ben-box
 |
| Hildur Guðnadóttir met haar "Omar" |
Ik houd het er dan maar op dat we drie mooie concerten zagen, Liesa en co speelden een puike en pittige set.
Van Mugison, Pétur Ben & BOX bevielen ons vooral de instrumentale nummers en onthouden we toch ook de verbluffende Loomion, een gigantisch weefgetouw dat tevens een muziekinstrument is dat collectief werd bespeeld.
Hildur liet ons toch de meeste indruk na.
De Noordelijke Schone had een nieuwe cello meegebracht waar acht jaar aan gewerkt was en die ze zelf Omar noemde.
We genoten van een adembenemende mix van ambient en drones en die haalde ze allemaal uit die ene cello, weliswaar meestal vervormt via elektronica die ze met handen en voeten bediende.
Het concert duurde slechts 45 minuten en wat mij betreft waren dat er 45 te weinig.
Van mij mag ze spoedig terugkeren!
Twee live fragmenten maar niet van Ha'fest:
Erupting Light:
https://www.youtube.com/watch?v=NmZ2pAFbXsE&list=RDQ7dNV2s_qlA&index=4
Een IJslandse hymne, Heyr Himnasmiður die ook op haar jongste cd Saman staat:
https://www.youtube.com/watch?v=tPGp4qYVpMY&list=RDQ7dNV2s_qlA&index=10
Meer weten over Hildur Ingveldardóttir Guðnadóttir:
Nu we toch in IJslandse sferen vertoefden mocht Björk ook nog eens opdraven.
Die heeft met Vulnicura een topalbum afgeleverd, zou haar breuk met de kunstenaar Matthew Barney moeten verwerken.
Björk werkte voor dit album samen met de 24-jarige Venezolaan Alejandro Ghersi, beter bekend als Arca, die mede verantwoordelijk is voor de gefragmenteerde, spookachtige beats, en de 27-jarige Brit Bob Krlic, alias The Haxan Cloak.
Een bijzonder emotionele plaat waar ik slechts drie nummers uit liet horen want er lag nog een stapeltje cd's klaar.
Wie graag een naakte man in de modder ziet kronkelen, de niet officiële video van het openingsnummer Stonemilker:
Black Lake:
https://www.youtube.com/watch?v=fJ9usG7obPM Notget:
https://www.youtube.com/watch?v=cQal05SnAm4
Hongaarse wijnleverancier Patsker had naast enkele uitmuntende flessen ook Unknown Territory van Dick Dale meegebracht, ze noemen die ook wel The King of The Surf Guitar.
https://www.youtube.com/watch?v=K5tiHaFykX4
Voor mij echt onbekend terrein maar het gitaargeluid kwam me toch niet vreemd over en inderdaad, Dale's Misirlou uit 1962 kennen we allemaal als de openingsmuziek uit Tarantino's Pulp Fiction:
https://www.youtube.com/watch?v=D5OHrQYwRac
Dale wordt door sommigen ook aanzien als het prille begin van de heavy metal.
Meer over deze geniale gitarist op zijn kleurrijke site:
http://www.dickdale.com/history.html
Of een iets minder drukke pagina:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dick_Dale
De ambientrelease van het jaar tot nu toe is toch wel Xerrox Vol.3 van Alva Noto.
Stefaan had deze jongste van Carsten Nicolai meegebracht en het werd héél stil in The Blue Room.
Dit is zo één van de zeldzame releases waar je bij verschijnen het etiket "born classic" kan opkleven.
Allicht de warmste van de Duitser.
The Gatekeeper liet de naam van Steve Roach vallen en het leunt bij momenten sterk aan bij de stijl van onze favoriete woestijnbewoner maar dit heeft toch wat meer subtiele weerhaakjes die het allemaal wat spannender maken en het geheel doet uitstijgen ver boven de meeste ambientreleases.
Xerrox Isola, Xerrox Helm Transphaser en Xerrox Spiegel:
Ik dacht dat Radieuse er ene van Leffe was maar nee hoor:
Patsker liet ons Particles horen, het debuutalbum van Owann.
De Paepe probeerde de afgelopen jaren enkele muziekstijlen uit en deze cd is het resultaat.
Ook BySenses die hier vroeger reeds aan bod kwam, verleende zijn samenwerking.
Particles
is een mix van ambient, Berlin School, soundscapes en
soundtrackinvloeden en dat maakt het interessant, geen 75 minuten aan
een stuk sequencers maar een avontuurlijke aanéénschakeling van
verschillende stijlen, de moeite waard om er eens rustig de tijd voor te
nemen, bij voorkeur met de hoofdtelefoon op:http://owann.bandcamp.com/releases
Wanneer BySenses en Owann samenwerken noemen ze zich The Tower Tree en onder die noemer staan ze in september op de affiche van het B-Wave festival, een veelbelovende eerste track:https://soundcloud.com/bysenses/the-tree
Het was al heel serieus geweest deze avond, gelukkig is Isidore Genois er om daar komaf mee te maken dus maakten we kennis met het experimentele The Sylvie And Babs Hi-Fi Companion, een totaal geschifte collage en musique concrète uitspatting van Nurse With Wound uit 1985.
Twee tracks op dit album, de ene al wat maffer dan de andere, vooral You Walrus Hurt The One You Love is compleet van de pot gerukte ongein:
Great Balls of Fur:
Een hele lijst bekende namen werkte hier aan mee:
Het lachen verging ons vlug toen Patsker de cd Remeniscences van Zalys
voorstelde.
Zalys is het dark ambient project van een 26-jarige Parisienne.
Alhoewel ze me na dit schrijven heeft gemeld dat ze van Tours is en helemaal geen 26 is.
Alhoewel ze me na dit schrijven heeft gemeld dat ze van Tours is en helemaal geen 26 is.
Met tracks genaamd Hopeless Mind, Industrial Dementia en The Last Remains of Humanity besef je al gauw dat dit geen vrolijke deuntjes zijn, Zalys zelf omschrijft het zo:
A pessimistic track in which the protagonist loses hope as he is slowly remembering his last moments on Earth. Industrial vibrations, drones, spacy echoes and a melancholic melody.
A pessimistic track in which the protagonist loses hope as he is slowly remembering his last moments on Earth. Industrial vibrations, drones, spacy echoes and a melancholic melody.
De dreigende dark ambient werd geconsumeerd met een exclusief gastronomisch en bijzonder straf biertje uit de streek, de Angelo PX:
Op deze foto zie je de totale oplage (20!) van Remeniscences, 25% daarvan circuleert nu in onze vriendenkring.
Hier kan je het kleinood beluisteren, bestellen:
Er was niet veel tijd over maar we luisterden toch een deel uit Scanner > Shea > Main uit de reeks Sub Rosa Sessions,
dit is een live registratie van een
concert uit 1996 in een Parijse garage, wie weet zat de toen 7-jarige Zalys wel in de smeerput verstopt...
concert uit 1996 in een Parijse garage, wie weet zat de toen 7-jarige Zalys wel in de smeerput verstopt...
Het was de bedoeling enkele nummers te spelen van Ian Mantripp en Michael Brückner & Mathias Brüssel, die staan namelijk op de affiche van de 3de Cosmic Night, 29 mei a.s. in het Planetarium van Brussel.
Mantripp's soundcloud:
Een jamsessie van Brückner & Brüssel:
Vrienden van dit huis, Joost (Jovica Storer) en Pieter(Lounasan) staan eveneens op de planken daar als Cycles of Moebius. En verder nog concerten van Rhea feat. Ruud Rondou en The Roswell Incident.
Meer over deze hoogmis van de elektronische muziek vind je op hun Facebookpagina:
Maar de tijd zat er bijna op, enkel de klassieker kon er nog bij.
Ages uit 1977 van de in januari overleden Tangerine Dream frontman Edgar Froese.
Die pionier van de krautrock en Berlin school is heel belangrijk voor deze luisterkring en is zelfs een verre aanleiding dat deze luistergroep bestaat:
Deze destijds als dubbelalbum uitgebrachte klassieker kan hier beluisterd worden:
Meer info over Froese:
Het schrijven van dit verslag ging gepaard met het luisteren naar de mixcloud van een Laika uitzending met o.a. veel aandacht aan Björk, Edgar Froese en Tangerine Dream.
Ook Truth Be Told van ASC maakte het schrijven extra aangenaam, een prachtig ambientalbum die Stefaan mij tipte en die je hier integraal kan beluisteren:
Vrioon van Alva Noto & Ryuichi Sakamoto maakte het helemaal af:
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten