Luisteravond 84 ~ September 2016

We begonnen rustig met Lightwave dat headliner is op het op B-Wave 2016 in november.
http://www.b-wave.be/blog/impressions/b-wave-festival-2016/
De Franse ambient band (Christian Wittmann, Christoph Harbonnier en Paul Haslinger) draait reeds meer dan 30 jaar mee in het wereldje maar hebben toch niet de erkenning die ze verdienen.
http://www.lightwave-musique.com/

Bij sommige muziekliefhebbers doen ze misschien een belletje rinkelen als de naam Hector Zazou valt waarmee ze op vijf van zijn albums samen werkten.
https://www.discogs.com/artist/81290-Lightwave?filter_anv=0&subtype=Instruments-Performance&type=Credits
Ik liet fragmenten horen uit Tycho Brahe (1993) genoemd naar de gelijknamige Deense 16e-eeuwse astronoom.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tycho_Brahe






Opener Uraniborg:
https://www.youtube.com/watch?v=0iAI3c9mzy4
https://www.youtube.com/watch?v=uSqj_ZacOuw
Het raadselachtige Tycho on the Moon:
https://www.youtube.com/watch?v=nrtuIB5B8b4

In 1990 brachten ze (toen nog zonder Haslinger) op het befaamde Erdenklang label Nachtmusik uit.
https://www.youtube.com/watch?v=SEa2sNhqQ3I
Niet de gemakkelijkste muziek, best te beluisteren met koptelefoon en bij voorkeur na zonsondergang.
Lightwave sind die französischen Elektroniker Christoph Harbonnier und Christian Wittmann. Die zwei langen Tracks (23 und 32 Minuten) sind in der Nacht vom 14. auf den 15. Mai 1989 unter Quasi-Livebedingungen im Studio eingespielt worden... 
Ik pik dit hier ook maar van een andere blog, de volledige review, ook in het engels te lezen:
http://janreetze.blogspot.be/2015/09/rediscovered-lightwave-nachtmusik.html

De Zweedse Anna von Hausswolff heeft hier een streepje voor dus kwam ze ook nog eens aan bod.
In 2013 vormde ze met Matti Bye het duo Hydras Dream.
https://denovali.com/hydrasdream/
Het concept achter dit project is om verhalen, films en mythes muzikaal te interpreteren.
The Little Match Dream werd door Denovali uitgebracht en is gebaseerd op het Het Meisje met de Zwavelstokjes van Hans Christian Andersen.




De bij momenten filmische muziek van Matti Bye in combinatie met de stem van Anna von Hausswolff maken van dit album een must-have.
Favoriete track Grandma's Appearance is helaas online niet te beluisteren.
Deze wel:
Last Evening Of The Year:
https://www.youtube.com/watch?v=QGrB6AI_EnM
Hypothermia:
https://www.youtube.com/watch?v=Dn-7hvaGErE
Een uitgebreide review:
http://igloomag.com/reviews/hydras-dream-the-little-match-girl-denovali
Anna von H. staat samen met Swans op 6 oktober in de Brusselse Botanique, onze tickets liggen reeds maanden klaar...
http://botanique.be/nl/activiteit/swans-anna-von-hausswolff-061016

Op het MOOOV Filmfestival in Brugge speelde Illuminine op 22 april jongstleden live muziek bij de Georgische film Corn Island. 
http://www.mooov.be/Festival/Brugge/TicketInfo/Cult_Live/
Bij hun cd-standje schafte ik me Daghraven aan, het dark ambient broertje van Illuminine.
Die lag al een tijdje klaar bij vorige luisteravonden maar ging nu pas de cd-player in.

Met songtitels als Hoort De Engelen Wenen, Ten Dans In Tranendal en Ten Halve Gekeerd Ten Hele Gedwaald is het duidelijk dat we hier niet met een vrolijk plaatje te maken hebben.
Kevin Imbrechts liet zijn donkere eersteling #1 in IJsland masteren door Valgeir Sigurðsson.
Helemaal eens met de bespreking op Dark Entries:
http://www.darkentries.be/nl/recensies/daghraven-8206-1/
Uitgebracht bij Consouling Sounds, hier kan je het morbide kleinood beluisteren of beter, kopen:
https://daghraven.bandcamp.com/ 
De donkere muziek ging perfect samen met de superbe Eger Sike Tamás Pincészet Egerszóláti Olaszrizling die Patsker meegebracht had.

De duisternis werd in één klap verdreven, we waren terecht gekomen op het strand van Copacabana met de mooie zomerse muziek van índio LOURO.
Carl vroeg me wie die Braziliaanse zangeres was die zo mooi zong...
Zangeres en liedjesschrijver Nel Ponsaers heeft wel een tijdje in Brazilië gewoond maar komt gewoon uit... Antwerpen.                
Samen met gitarist Peter Verhelst vormt ze het duo índio LOURO, wat blonde indiaan wil zeggen.
Geïnspireerd door de muziek van o.a. Caetano Veloso, Césaria Evora, Anouar Brahem en Wannes van de Velde namen ze vorig jaar in samenwerking met enkele gastmuzikanten hun debuutplaat Deixa-me Chorar (Laat Me Huilen) op.
Een bijzonder mooi vorm gegeven hebbeding, het artwork is het resultaat van uren huisvlijt, laat daar geen twijfel over zijn.

Ik zag hen al enkele keren aan het werk, o.a. in de Brugse Schipperskapel en 12/06/2017 komen ze hun liefde voor Brazilië bezingen aan bij wijze van spreken, mijn achterdeur bij Arscene:
http://www.arscene.be/activiteiten.php?id=268
Die avond zullen Jutta Troch op harp & Michael Brijs op dwarsfluit hen vervoegen.
Meer info en tour data over dit opmerkelijk muzikaal project:
http://www.indiolouro.com/music/
Begin dit jaar zijn ze nog uitvoerig aan bod gekomen in Late Night World op Klara, er is een mixcloud:
https://www.mixcloud.com/mixtuur/late-night-world-24-02-2016/

Blacksmoke, één van de geschifte projecten van KLF'er Jimmy Cauty, was Peter onbekend. 
Ik haalde dan maar Shh, Put The Shiv To My Throat, hun samenwerking met de punks van Gay for Johnny Depp uit de kast. 
Isidore Genois merkte op dat hun Fuck The Fucking Fuckers echt wel beter is: 
https://www.youtube.com/watch?v=dfGDXrecD8c

Voor wie vertrouwd is met het ECM label zijn celliste Anja Lechner en pianist François Couterier geen onbekenden.
Zij brachten in 2014 Moderato Cantabile uit op datzelfde label.
Naast Couterier zijn eigen composities brengen ze ook interpretaties van composities van Mompou, Komitas en Gurdjieff.
De muziekstukken bevatten elementen uit volksmuziek, oosterse muziek, minimalisme, improvisatie en zelfs jazz.
Een heel fijne cd waarvan ik enkele tracks liet horen.
http://www.anjalechner.com/news.php
http://www.francois-couturier.fr/

http://player.ecmrecords.com/lechner-couturier-2367
https://www.youtube.com/watch?v=DIuT_NCeCtw

Een recensie op All About Jazz:
https://www.allaboutjazz.com/anja-lechner-francois-couturier-moderato-cantabile-by-john-kelman.php?width=800
Ik kocht mijn exemplaar na hun concert in het kader van het cello festival op 18 september The Sound of C in Leuven:
https://pers.30cc.be/the-sound-of-c

Ook de Canadese celliste Julia Kent concerteerde in Leuven.
Aan het cd standje schafte ik me o.a. haar recentste album Asperites aan.
We beluisterden ruim de helft van de sfeervolle melancholische cd.
Zoals je in deze recensie kan lezen, imponeert Asperities door zijn dramatiek en pracht:
http://www.festivalinfo.nl/recensie/8698/Asperities/Julia_Kent/
Het album is integraal te beluisteren op YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=wpThZESqpZ0&list=PLibDS8VxDZLe9dX0oxu0cVYJ8R9CtP_PJ

Een recensie van The Sound of C in De Standaard:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160918_02474351 
Voor de niet-abonnees nam ik het artikel over en plakte er een paar foto's bij:
Het Leuvense cultuurcentrum 30CC vulde een hele festivaldag met niets dan cellomuziek. We leerden twee dingen. 
Eén: de klank van de cello zet je binnenste onder stroom, of je nu wilt of niet. Twee: cellisten zijn onverbeterlijke melancholici. 
The sound of C, zo had het cultuurcentrum haar minifestival gedoopt, maar New Beat uit de jaren tachtig was niet de muziekstijl waarvoor je naar Leuven moest afreizen. Enkel cello dus, als eigenzinnige opmaat naar de eerste editie van de Koningin Elisabethwedstrijd voor het instrument later dit seizoen. 
Het festival verkocht helemaal uit: cello is blijkbaar in. 

Zo klinkt tijdloosheid:  
Publiekstrekker Pieter Wispelwey begon er na de repetitie enthousiast van op zijn benen te wippen: ‘Cello leeft nu heel erg. Maar die opmars is eigenlijk al enkele decennia bezig. Al van in mijn beginjaren voel ik dat er steeds meer interesse komt voor het instrument en dat er meer en betere solisten naar voren komen. En nu de cello mag meedoen met de Elisabethwedstrijd is de emancipatie van de cello helemaal rond (lacht).’
Maar het zijn heel andere types wel, die cellisten: ‘Violisten zitten zo dicht met hun oren bij hun instrument, dat ze misschien automatisch wat narcistischer ingesteld zijn’, bedenkt Wispelwey al grappend. ‘Pianisten creëren al een heel universum op hun eigen instrument, dus die staan ook minder open voor wat buiten hen om gebeurt. 
Terwijl cellisten meer afstand kunnen nemen, omdat ze wat verder van hun klankbron af zitten. Weet je wat het ook is: cellisten wijden natuurlijk half hun leven aan de cellosuites van Bach, en dan vertolk je vanzelf een beetje de stem van de tijdloosheid. Dat maakt cellisten misschien wel wat nadenkender van aard.’

Die cellosuites speelde Wispelwey gisterenavond nog eens allemaal na elkaar. Maar eerst had hij een gloednieuw programma samen met het Vlaams Radio Koor voor de boeg: twintigste-eeuwse muziek uit Engeland van componisten als Taverner en Britten en ook creatie van de Belg Rudi Tas. Wispelweys muzikale instinct werkte op volle toeren in de volgeladen kerk van de Abdij van Keizersberg. Hoe hij de stilte met beide handen vastpakte en haar tot de zijne maakte: pure aandachtskunst. In John Taveners gebed Syvati liet hij de oosterse melodie subtiel naar alle kanten zwenken, als een meditatieve verkenning van elke mogelijke schaduw die een enkele melodie op je gemoed kan werpen. Het koor haakte niet altijd even efficiënt op die meditatie in, maar zoemde, zong en galmde wel met passie door de Britse weemoed heen.

Glas zonder bodem:  
30CC had gelukkig ook artiesten aangetrokken die de grens tussen klassiek en pop kunnen doen vervagen. 
De cello van de jonge Brit Peter Gregson werd het vertrekpunt voor een reis door gesamplede klanken, ijle improvisaties en composities van onder anderen cultfiguur Jóhann Jóhannsson. 
‘De fysica van de cello is ongelofelijk eenvoudig: het is gewoon een lange, trillende snaar, maar in de boventonen zitten zoveel andere tonen verstopt dat het wel een synthesizer lijkt’, vertelde hij achteraf. Die boventonen ging Gregson met elektronica te lijf: brommende zoembassen met zwevende sluiertonen erbovenop, muziek om languit bij te gaan liggen. Over de populariteit van de cello had Gregson zo zijn eigen idee: ‘Eigenlijk klinkt de cello net als de menselijke stem, maar hij zingt zonder woorden. Voor de luisteraars blijft er heel wat over om zelf in te vullen en daarom houden ze ervan, denk ik. Maar het heeft wel altijd iets triests, of bedachtzaams.’

Melancholie bleef in Leuven de boventoon voeren. 
De Duitse Anja Lechner en pianist François Couturier brachten muziek om mijlenver bij weg te dromen in een taal tussen klassiek en jazz, tussen realiteit en fantasie, tussen overal en nergens.
De cello van Lechner leek wel een deur naar de stilte tussen je gedachten.

Echt: is de klank van de cello werkelijk een glas zonder bodem? Misschien wel, want ook bij Julia Kent, bekend van de popgroep Antony and the Johnsons, werd het allesbehalve een vrolijke boel. Ze streek ons door sombere klankmeditaties heen, zichzelf begeleidend met haar eigen samples. 
Niet echt opbeurend, maar wel het soort tristesse waar je doorgaans beter van wordt. 
De cello heeft zijn opmars dubbel en dik verdiend.

Terug naar de luisteravond waar we nog even in hemelse sferen bleven vertoeven met de cd To The Ancient Tree van fotograaf-muzikant Carl Deseyn (synths & piano) samen met Johan Van den Abeele (sax, fluit & wind controllers), Esther Coorevits (viool), Jouni Isoherranen (bass, spoken-word) en Wout Vantieghem (elek. gitaar).
We beluisterden een deel van deze knappe fusion cd. 
Waar elektronica en jazz elkaar aanraken, daar groeit die oude boom.
Nog even vermelden dat Johan De Meyer instond voor het knappe art-work. 
De foto's zijn van de hand van Carl Deseyn zelf.



Dit kleinood dien je old skool-gewijs in huis te halen.
Niet online te beluisteren of bestellen, enkel te koop in enkele speciaalzaken

zoals Dune Records in Gent https://elbromista.wordpress.com/2013/11/18/dune-records-verborgen-record-store-in-hartje-gent/ of Music House in Oudenaarde http://musichouse.be/                                               

Ginette, het lekker organisch biermeisje dat Stefaan had meegebracht, liep vlotjes naar binnen bij het beluisteren van deze mooie cd.

Ik kocht mijn exemplaar op de CD-voorstelling tijdens het muziekfestival Music Under The Stars in de Kunstkerk van Bossuit dat Carl Deseyn jaarlijks organiseert tijdens de doortocht van de meteorenzwerm Perseïden half augustus. 

Carl Deseyn bracht onlangs ook een fotoboek uit, De Ommeloze.
Een boek waar een eeuwenoude esdoorn centraal staat en die Deseyn jaren lang fotografeerde vanuit alle mogelijke standpunten.
Carl had het boek meegebracht zodat de gasten er een kijkje konden in nemen tijdens het beluisteren van de cd.
26 november is er een voorstelling van dit boek in het Gentse Poëziecentrum. 
Naast De Ommeloze is die dag ook de aan dit boek gelinkte To The Ancient Tree te koop:
http://www.poeziecentrum.be/evenement/boekvoorstelling-de-ommeloze-carl-deseyn

Een recensie van De Ommeloze op Literatuurplein:
http://www.literatuurplein.nl/recensie.jsp?recensieId=958

De verrassing van de avond kwam van Peter.
Die had Onea Gako uit 1993 van Marcus Schmickler meegebracht.
Een album bestaande uit 10 tracks en evenveel genres.
https://www.discogs.com/Marcus-Schmickler-Onea-Gako/release/136476
Onea Gako is één avontuurlijke muzikale trip met naast Oosters georiënteerde elektro-akoestische tracks (deed ons aan Banco De Gaia denken) ook psychedelische rock en gezangen, techno trance, filmische sferen, bij momenten ook gelijkenissen met Afro Celt Sound System... heel bijzonder album!
Enkel het openingsnummer Waverecorder staat op YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=0Eo0xPEw0dw
Hier is Onea Gako integraal te beluisteren, helaas enkel voor Amerikanen en Canadezen, aan deze link heb je dus niets:
http://aolradio.slacker.com/album/marcus-schmickler/onea-gako

Schmickler maakte dit album niet op zijn eentje, gewezen schoolmakker Carsten Schulz aka C-Schulz was ook van de partij op oboe en klarinet en stond tevens in voor het artwork.
Die laatste kun je kennen van o.a. zijn bij Extreme uitgebrachte 4. Film Ton (1992).
https://www.discogs.com/C-Schulz-4-Film-Ton/master/1056070
Schmickler bracht de laatste 30 jaar reeds meer dan 20 albums uit, in elkaar geknutseld in zijn te Keulen gevestigde en naar Werner Herzog's film genaamde Kaspar-Hauser-Studios. Later omgedoopt tot Piethopraxis.
Ook onder acht aliassen brengt de bedrijvige Duitser muziek uit.

Alsook actief in bands als Pol en Kontakta (samen met o.a. C-Schulz) en Brüsseler Platz 10 A-Musik (samen met Jan St. Werner{Mouse on Mars} en Georg Odijk{A-Musik label}) 
https://www.discogs.com/artist/11330-Marcus-Schmickle                  
Nog meer info over de man:
https://en.wikipedia.org/wiki/Marcus_Schmickler
http://www.piethopraxis.org/news/                                                    
De muziek die Peter mee had was een topper, het bier niet, maar omdat het zo een leuk etiket heeft toch een vermelding waard: Killer Rabbit!

We bleven in de nineties hangen met Chumbawamba's Tubthumper.
Isidore Genois wou die vreemde anarchistische snuiters nog es laten horen.
De band bracht in hun 35 jarig bestaan tientallen albums uit maar raakten pas echt bekend met deze release uit 1997.
We luisterden naar enkele tracks, de hit Tubthumping kent natuurlijk iedereen:
https://www.youtube.com/watch?v=kS-zK1S5Dws
Hier een leuke opname van Drip Drip Drip met een rokende bakstenen zanger:
https://www.youtube.com/watch?v=ZC3lWlavNgk   

Een stevige portie techno kwam er van Formwandler met Dischords en Metamorph, geen info te vinden op het www...

Het eerste funny moment van de avond was Isidore Genois grand cru!
Plas Johnson en zijn uit 1959 This Must Be The Plas.
Uiteraard in full dimensional stereo! 
Het funny aan dit album zit hem vooral in de hilarische hoes.
Die willen we wel op posterformaat, Isidore Genois!
Helemaal te beluisteren op YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=oVvOgvGy_K8&index=2&list=PLccpwGk_xup--Q7spAu-g295Nworotq9X
Naast zijn solo albums speelde Plas mee op albums van Frank Sinatra, Peggy Lee, Nat King Cole, Barbra Streisand, Quincy Jones, Ray Charles, Ella Fitzgerald, Linda Ronstadt, Sarah Vaughan en Henry Mancini waarvoor hij de sax bespeelde voor het Pink Panther Theme.       

Pieter Vermeyen is een  veelbelovende Antwerpse muzikant die onlangs zijn derde release Inuit de wereld in bandcampte.
Vermeyen zegt beïnvloed te zijn door de muziek van Sigur Rós, Ólafur Arnalds, Radiohead, Ludovico Einaudi, Igor Stravinsky, Bonobo en Damien Rice. 
Het centrale thema doorheen de EP is het feit dat de Inuit 20 verschillende benamingen hebben voor sneeuw.
Het typische ruwe, noordelijke en ongrijpbare sfeertje kenmerkt Inuit.
Niet direct in een hokje te plaatsen maar met de genres ambient, post-rock en neo-klassiek kom je al een eind, voeg er ook nog wat knisperende elektronica aan toe.
Hier te beluisteren (de laatste track is echter nauwelijks hoorbaar) of aan te kopen:
https://pietervermeyen.bandcamp.com/album/inuit
Ook verkrijgbaar bij Wool-E-Shop:
http://www.wool-e-shop.be/ 
Een interview, zij het wel in het Duits:
http://planmyescape.de/2016/08/29/die-farbe-von-schnee-pieter-vermeyen/

Het arctische thema was ook een inspiratiebron voor Wolfgang Gsell's Endurance dat Patsker ons liet horen.
Gsell vertaalde de rapmzalige expeditie van Sir Ernest Shackleton naar een ambient luisteravontuur.
Gsell is een extreem productief kereltje, bracht de laatste drie jaar zowat 70 releases op de markt...
Endurance begint heel sfeervol met ijle klanken die ons aan Zeit van Tangerine Dream deed denken maar voor de rest klinkt de cd bij momenten toch iets te lief voor wie vertrouwd is met de expeditie van Shackleton.  
Prima openingstrack, The Last Voyage Of The Endurance:
https://auralfilms.bandcamp.com/track/the-last-voyage-of-the-endurance 
De beoogde sfeer zou meer uit de verf komen zonder gitaar en piano.
Misschien moet Gsell iets minder productief zijn en ook wat meer aandacht besteden aan de hoes.
Niettemin is dit zeker geen slecht album, maar ik heb er geen arctic feeling bij.
Verschenen bij Aural Films:
https://auralfilms.bandcamp.com/album/endurance/ 

Een week later was er reeds een opvolger, deze keer over die andere poolreiziger Roald Amundsen:
http://wolfganggsell.bandcamp.com/album/terra-nova-expedition

Voor wie meer wil weten over Shackleton:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernest_Shackleton 
En dan is er nog de prachtige docu, Encounters At The End Of The World van Werner Herzog uit 2007, staat integraal op YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=7edsEUQB-J8 

https://play.spotify.com/album/3EYCvtXi0Pb8wBs9fsAe1

De 16e van Nick Cave & The Bad Seeds, Skeleton Tree, is een juweeltje, ik wist dat Stefaan die gekocht had en vroeg die mee te brengen.

Ik ben nooit de grootste fan van Cave geweest maar dit is wat mij betreft zijn beste.

Veel woorden ga ik er niet aan besteden, dat deden andere al veelvuldig en beter, zoals hier:

http://www.cuttingedge.be/muziek/nick-cave-bad-seeds-skeleton-tree

https://www.nrc.nl/nieuws/2016/09/09/nick-cave-a1520627 

De indrukwekkende opener Jesus Alone:

https://www.youtube.com/watch?v=9iGxoJnygW8 
Full album: https://www.youtube.com/watch?v=R0d8h3nWLcA 

Stefaan had ook Sumach Ecks, een Amerikaanse yoga leraar mee, gelukkig maakt hij ook muziek, dan spreek je hem aan als Gonjasufi.
Zijn recentste worp, Callus, verschenen bij Warp Records, is niet bepaald een easy-listening album.
https://www.discogs.com/GonjaSufi-Callus/master/1043916 
Geen gemakkelijke muziek. 
Dit schijfje heeft een paar luisterbeurten nodig, aan een omschrijving ga ik me niet wagen maar als ik zeg dat het klonk als "een hallucinerende Beck met een  flinke kater, strompelend door een met psychedelische graffiti beschilderde spelonk" kom je al een eind.
Bij Resident Advisor deden ze meer moeite:
https://www.residentadvisor.net/reviews/19667 
Wie echter de moeite neemt om het het album aandachtig  te beluisteren zal merken dat er toch wel heel wat boeiende dingen gebeuren op Callus.
https://play.spotify.com/album/3OqZAsc2sGRjTd7Fy9Nabj 
Ook enkele tracks op YouTube:
Vinaigrette:
https://www.youtube.com/watch?v=MIzsc_t_V0Y&list=RD5wFxdRW3Fuw&index=2 
The Kill & Prints Of Sin:
https://www.youtube.com/watch?v=5wFxdRW3Fuw&list=RD5wFxdRW3Fuw&index=1 
Maniac Depressant:
https://www.youtube.com/watch?v=Rni0N4PuR-A 
Meer info en muziek over de man op Wikipedia en Soundcloud:
https://en.wikipedia.org/wiki/Gonjasufi 
https://soundcloud.com/tzumidi-1
Tenslotte nog even meegeven dat Gonjasufi ook zong op Testament uit 2008 van Flying Lotus:
https://www.youtube.com/watch?v=fDjFLT-KaUg

Pieter had nog een live track mee van zijn concert dat hij speelde als Music For Installations in het Museum voor Schone Kunsten Gent in het kader van de Museumnacht 2013.
MFI maakt gebruik van soundscapes en daar het overkoepelende thema dat jaar bos was kon het Finse Arteles materiaal erin verwerkt worden. 
Bijzonder sfeervol en zeker geen achtergrondmuziekje!
http://www.musicforinstallations.com/ 
Ook liet hij ons kennis maken met twee ambienttracks voor het Fugazi project van Cycles of Moebius, ooit zal dit gereleased worden... als de filmrechten van de sample's in orde komen.

Er mocht nog es gelachen worden en daarvoor liet Peter ons kennis maken met de Duitser Mambo Kurt (humor en Duitsers...het bestaat dus).
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mambo_Kurt
Sun Of A Beach - The Return Of Alleinunterhalter Vol. 5 is een coveralbum dat live werd opgenomen op 14/01/2004 in de Gentse Charlatan.
Killing In The Name van Rage Against The Machine live op een Heimorgel:
https://www.youtube.com/watch?v=aJvBFfM6Itk 
 

Even de Metallica fans de gordijnen jagen met deze hilarische versie van Enter Sandman:
https://www.youtube.com/watch?v=2sE3aNnxOGY
Het hoogtepunt van de cd is ongetwijfeld de versie van The Sex Pistols hun Anarchy in The UK.
Mambo Kurt feat. Heidi Schulz!:
https://www.youtube.com/watch?v=Mhkta6VYO-Y

Het was tijd voor de klassieker.
Deze avond Space Is The Place van Sun Ra uit 1972.

De meeste aanwezigen vonden deze free-jazz explosie toch maar een onsamenhangende kakofonie dus gingen we nog eventjes verder met de Kool Jazz klassieker van de vorige luisteravond.
Toch nog even die gekte los laten, ik word hier niet onrustig van:
https://www.youtube.com/watch?v=dokLwszdUgY 
https://www.youtube.com/watch?v=1fXr4RXU_jI

De 85ste luisteravond is gepland op 21 november, 2 dagen ervoor zijn we van de partij in De Singer te Rijkevorsel voor de voorstelling van Dirk Serries' Microphonics XXVI-XXX album.
https://www.desinger.be/programma/19-11-2016/dirk-serries-microphonics-xxvi-xxx 

Serries zagen we onlangs op het Oorpijn 8 festival aan het werk samen met John Dikeman en Onno Govaert, een fantastisch en bijzonder energiek concert. 
15 oktober is het terug van dattum, dan staat Serries samen met Colin Webster & Andrew Lisle als Kodian Trio in de Gentse Kinky Star:
https://www.facebook.com/events/260461587667136/
De week erna op 21 oktober is het eveneens aan te raden om naar de Kinky Star af te zakken voor The Multiverse Ennui & Engerling Ensemble.
En die laatste zijn Thomas Betsens (Strange and Borderlines) en Tom Crul (Haiden), zij brengen ambient noise en kosmische synth!
https://www.facebook.com/events/1279133312096832/ 
https://www.youtube.com/watch?v=9FFGmi7aLOA&feature=youtu.be

Het schrijven van dit verslag ging gepaard met het beluisteren van twee Klara radiospecials.
6 uur boeiende radio over Miles Davis:
http://radioplus.be/#/klara/herbeluister/4bfef6be-85c9-11e6-8468-00163edf48dd/
https://www.mixcloud.com/mixtuur/miles-28-09-2016/

En 7 uur naar aanleiding van Steve Reich zijn 80ste verjaardag:
http://radioplus.be/#/klara/herbeluister/4fbe4a42-89b7-11e6-8468-00163edf48dd/ 
https://www.mixcloud.com/mixtuur/happy-birthday-steve-reich-03-10-2016-part-1/
https://www.mixcloud.com/mixtuur/happy-birthday-steve-reich-03-10-2016-part-2/
Vooral de laatste twee uur zijn heel interessant, check de playlist:
http://www.klara.be/playlists/happy-birthday-steve-reich
Zeg nu nog eens dat er niets op de radio is.

Antelias Musical Terveisiä 

Bakerman