donderdag 24 april 2014

A Late Night With Laika part 2


Het Klara programma Laika mag op maandagavond de twee laatste uren van de dag vullen met avontuurlijke luistertrips waar vooral, en heel graag zelfs, buiten de lijntjes wordt gekleurd, waar je John Zorn, Klaus Schulze, Holger Czukay en een verloren gewaand gamelanorkest uit Bali in één uitzending kan horen.
Deze intergalactische bastaardhond sloeg samen met de Ancienne Belgique op 19 april de handen in elkaar voor de 2 de editie van A late Night With Laika.
De samenstelling van deze boeiende avond was in handen van Phillippe Cortens, Mauro Pawlowski en presentatrice Lies Steppe.




De AB binnenstappen op muziek van Amorphous Androgynous deed me al vermoeden dat ik een bijzondere avond ging beleven, een onophoudelijke psychedelische en vooral avontuurlijke DJ-set vloeide uit de cockpit van de DJ booth. 
Neu!, Harmonia, Gunter Schickert, You, Deutsche Wertarbeit...ze passeerden allemaal de revue tijdens het rondscharrelen tussen toog en standjes van de verschillende labels en record shops, het was die dag ook Record Store Day.






Later dan voorzien begon het eerste concert van Eva Van Deuren aka Orphan Fairytale.
Eva Van Deuren is één van de Maskes van Maskesmachine.
Het lange wachten had haar niet van de wijs gebracht, we konden genieten van een"psychedelic trip around the world".
Met zelfgemaakte elektronica en speelgoedinstrumenten nam Orphan Fairytale de zaal op sleeptouw voor een exotisch en feeëriek avontuur.
Haar wondere wereld werd knap ondersteund met enkele goed gemikte visuals.
Ik moest tijdens haar concert af en toe denken aan de Tibetaanse klanktapijten van Banco De Gaia.
Een sterke opener van een unieke muziekavond.


Orphan Fairytale


André Stordeur is één van de pioniers van de Belgische elektronische muziek.
Componeerde meer dan 40 jaar geleden muziek voor de Studio voor Experimentele Muziek (SEM Antwerpen) en het IPEM.
In 1979 bracht hij zijn tot nu toe enige LP uit.
Na een tijd actief te zijn in de US (o.a. studies bij Morton Subotnik) keerde Stordeur terug naar België.
Samen met kompaan Fabrice Du Busquiel speelden ze op hun analoge synthesizers voor Laika een fantastisch concert die bij mij nog lang zal nazinderen.
Kosmische sferen zoals in de hoogdagen van de seventies, en dan nog bijzonder origineel, ik voelde in iedere vezel van mijn lichaam dat dit een historisch concert was.
De bijhorende vloeiende beelden maakten het helemaal af.
De avond was nog niet halfweg en kon al niet meer stuk.


André Stordeur & Fabrice Du Busquiel
Hier kan het concert herbeluisterd worden:
https://www.youtube.com/watch?v=_Y6mzz8jhxk 
Hierna konden we even verpozen in de Laika Space Cinema waar er een reeks kortfilms werden vertoond met werk van o.a. Oscar Sala, Nurse With Wound, Clara Rockmore.

Er was ook nog een uiteenzetting door The Wire-journalist David Keenan over Kosmische Muziek, een onderdompeling in de wereld van Klaus Schulze, Popol Vuh en Ash Ra Temple naar het schijnt.... maar dit heb ik helaas gemist. 

Jandek was de volgende die mocht opdraven.
Deze mysterieuze Texaan gaf gedurende zijn lange carrière (de man is 68)
slechts 2 interviews, bracht 80! albums uit en leeft als een kluizenaar.
Zó bereik je dus een cult-status.
De muziek van Jandek is omstreden, voor de ene een idioot die geen noot kan vasthouden, voor de andere een creatief genie.
Maar we kwamen toch vooral voor de muziek, omschrijven hoe die klinkt is onbegonnen, het betrof hier pure impro, Jandek liet zich bijstaan door multi-instumentalisten Annelies Van Dinter (Echo Beatty) en Sheila Smith die elkaar afwisselden op bass, drum en piano.
Het optreden bestond uit 4 segmenten, het eerste deel begon heel traag (Bohren und der Club of Gore waren de eerste minuten niet ver af) met Jandek op piano en zang van Annelies Van Dinter, bij ieder nummer wisselden de spelers van instrument, vervolgens was er een heel lang vocaal nummer of laten we zeggen"spokenblues" van Jandek, dit mocht van mij wel iets korter zijn.
Het afsluitende segment op elektrische gitaar vond ik het meest geslaagd alhoewel het duidelijk (bewust) vals werd gespeeld, samen met Sheila Smith leek het wel alsof er een paringsdans werd uitgevoerd, zonder meer schitterend!
Quote van Bakerwoman: ze spelen blijkbaar elk een ander nummer :-)


Jandek


Terug een portie potige elektronica dan maar van de Amerikaan Daniel Lopatin aka Oneohtrix Point Never.
Hiervoor hadden we ons verplaatst naar de laatste rijen (de zaal zat immers goed vol) zodat we een goed zicht hadden op de graphics.
OPN is geen makkelijk te verteren muziek, niet iets om eens tussendoor te beluisteren, de volle aandacht is een vereiste, melodie is meestal ver weg, niet dat dat hoeft maar we waren toch wel opgelucht toen het schitterende Boring Angel werd ingezet, de grandioze opener van zijn op Warp verschenen R Plus Seven.
Een briljant kippenvel moment.
Enkele jaren geleden zat ik op die zelfde plaats naar een veel te stil concert en in totale duisternis naar Autechre te staren....., dit was toch wel stukken beter.


Oneohtrix Point Never

Door de vertraging in het begin van de avond en het feit dat Jandek langer dan voorzien speelde waren de pauzes kort, het is echter wel nodig om even terug bij de positieven te komen, het wat laten bezinken voordat een volgend luisteravontuur begint.

Het was inmiddels 22.45u en dus tijd om de laatste muzikale dobbelsteen te gooien, en wat voor één!
Niets meer of minder dan het vermaarde minimal meesterwerk In C van Terry Riley werd uitgevoerd door Adrian Utley (Portishead) samen met een orkest van 14 elektrische gitaren en 2 vintage orgels.
De analoge EMS (mooi opgesteld in het midden van het podium) mocht het stuk op gang drijven en we waren vertrokken voor een trip van liefst 75 minuten!
Precies om 00.00 zat het erop en draaide Utley de knop van de EMS om.
Adrian Utley’s Guitar Orchestra


Na de slotwoorden van de ravissante Lies Steppe trokken we richting bar voor een laatste drink.
Er was nog een afterparty voorzien met Mauro Pawlowski als DJ maar wij waren muzikaal meer dan voldaan.

Deze Laika avond was bijzonder geslaagd, hopelijk in 2015 terug een gelijkaardig, lekker tegendraads muziekevenement!

De meeste foto's zijn genomen door Peter Cauberghs.


Antelias Musical Terveisiä

Bakerman

Aanvulling 25 april:
Op de Gonzo(circus) website verscheen deze recensie:
http://www.gonzocircus.com/recensie-een-hondje-in-het-grote-donkere-bos-an-evening-with-laika/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten