http://toerisme.heusden-zolder.be/product.aspx?id=4488
Het complex is een lust voor wie van industriële fotografie houdt, her en der in het verslag zullen er dan ook foto's van de mijnmachines e.d. opduiken.
Fotografen Patsker & Owann konden zich helemaal uitleven!
De deuren gingen open om 16u, ruim een uur voor het eerste concert begon.
Zo hadden we de ruim de tijd om de hangar te verkennen.
De crew had zich, een mijnhelm dragende, helemaal aan de omgeving aangepast.
Partner in crime B-Wave en de platen- en cd shops Syngate en Wool-E Shop hadden hun standjes reeds opgesteld. Vooral die laatste fungeerde als spreekwoordelijke honingpot voor mijn gretige muziek kompanen, Patsker, Peter en Joost.
Alle apparatuur voor de zes concerten was opgesteld, door met twee podia te werken was er voldoende plaats om de massa instrumenten een plaats te geven.
De catering was bescheiden maar voldeed, de tomatensoep was heerlijk, tja... ik was chauffeur van dienst.
Er waren zes acts geprogrammeerd, wat veel is want kosmische muziek, drone, ambient, Berliner Schule... het vergt toch wel wat aandacht van de luisteraar.
Het is nooit een geschenk om een festival te openen maar na enkele minuten konden we concluderen, dit was geen valse start!
Age bracht een set vol sfeervolle kosmische ambient waar we van de eerste tot de laatste minuut ten volle van genoten.
Eigenlijk keerden ze hiermee terug naar hun roots, Age bestaat immers dit jaar 40 jaar.
https://www.discogs.com/Age-Landscapes/release/852649
Organisator Mark De Wit zag ze vorig jaar aan het werk op de Garden Party en toen begonnen ze hun concert met een minuten lange spacy intro, daar moesten ze wat meer mee doen volgens De Wit en die raad hebben ze niet in de wind geslagen!
Age bleek een zeer sterke opener!
In een gesprek dat ik achteraf had met Age, vertelden ze me dat er twee albums in de pijplijn zitten.
Een spacy ambient album en eentje met meer ritme.
Voor die eerste zal er zeker een afzetmarkt zijn, als ik tenminste mag voortgaan op de reacties van de toeschouwers.
Bas Broekhuis kwam ook even meedrummen.
De heren amuseerden zich te pletter, er af en toe es naast spelen kon bij de drie olijkerds de pret niet drukken.
Op hun Facebook pagina staat dat muziek in de stijl van de Berliner Schule hun passie is en dat was duidelijk te horen.
https://www.facebook.com/BerlinFilterKaffee/videos/1290884430995615/
Hun set bestond uit vier geïmproviseerde tracks in de stijl van de Berlijnse School.Dit zijn oude rotten in het vak, ze draaien reeds lang mee en brachten een massa cd's uit in allerhande bezettingen.
Meer info op discogs en Wikipedia:
https://www.discogs.com/artist/107945-Mario-Sch%C3%B6nw%C3%A4lder
https://de.wikipedia.org/wiki/Mario_Sch%C3%B6nw%C3%A4lder
 |
| Mario Schönwälder had het duidelijk naar zijn zin! |
Het hoogtepunt van het festival was voor mij het concert van Aerodyn, een trio bestaande uit Alain Kinet (samen met Peter Brutin ook als Thurim actief), Jan Buytaert (de helft van The Roswell Incident) en Philippe Wauman aka Anantakara.
Hier bevonden zich drie sounddesigners op het podium die blijkbaar zichzelf de missie toegeëigend hebben de elektronische muziek naar een hoger niveau te tillen.
Buytaert, Kinet en Wauman waren bijzonder goed op dreef, na enkele minuten wisten we reeds, this is it!
Philippe Wauman en zijn Ableton zaten daar ook wel voor iets tussen.
Zo hoort elektronische muziek te zijn, avontuurlijk, uitdagend en geen beperkend hokjesdenken.
Hun concert mocht van mij langer duren, ik vermoed dat het niet langer duurde dan een half uur, ze hebben het wel opgenomen.
Ik verwacht en hoop dat dit wordt uitgebracht...
In afwachting schafte ik me alvast Kinet zijn About Birds uit 2013 aan.
En Seq²-Thoughts van Dunn Girow, het resultaat van een improvisatiesessie uit 2011 van Alain Kinet & Koen Buytaert.
Het concert kan je hier (her)beleven:
https://vimeo.com/219289341
http://syndromeda.be/
Een concert die een confrontatie moest zijn tussen twee aliens.
Het aliengehalte beperkte zich toch vooral tot de afbeelding van een alien op hun t-shirt want voor zover ik weet komen de heren zoals iedereen gewoon uit Wilrijk en Rome.
Met een dubbele batterij synths gingen de heren aan de slag, beginnend met een sample uit Dr. Who.
Dr. Who, die later in de set nog terugkwam in een bewerkte versie.
Ik was niet altijd mee in hun verhaal, de donkere sfeervolle stukken gingen er bij mij beter in dan de sequencerpartijen.
Syndromeda heeft volgens Discogs reeds 30 albums uitgebracht (waarvan drie met Perceptual Defence) en één cassette, dat laatste klopt niet want dit schrijven gaat o.a. gepaard met The Keeper of the Universal Energy, een cassette uit 1995 waar Discogs geen weet van heeft en er zijn er blijkbaar nog meer:
https://syndromeda.bandcamp.com/album/on-demand-tape-archives
https://syndromeda.bandcamp.com/
Perceptual Defence doet nog straffer, 41 releases waaronder Life Lights in the Shadow, vorig jaar uitgebracht op het Databloem label:
https://www.discogs.com/Perceptual-Defence-Life-Lights-In-The-Shadow/release/9703227
https://perceptualdefence.bandcamp.com/
Mark De Wit heeft ons nog nooit ontgoocheld en ook nu begon het heel goed maar de MOOG's werkten niet mee, nochtans wellicht recent aangeschaft, de dozen stonden mee op het podium.
Er werd er een pauze van 10 minuten ingelast.
Het bracht geen zoden aan de dijk want na enkele tonen maakte Mark het gebaar dat het voorlopig niet ging lukken.
Ze zijn fans van Tangerine Dream en dat zou snel duidelijk worden.
Dit Franse duo, die blijkbaar al geruime tijd samen werkt, zaten op een groot kussen verscholen achter enkele vintage analoge synthesizers, o.a. een ARP Odyssey, een Oberheim Xpander en de van Franse makelij, RSF Polykobol.
Het eerste deel was voor rekening van Nightbirds die zijn set rustig opbouwde met experimentele en ijle klanken om vervolgens een wel heel erg op TD's Phaedra gelijkend stuk te spelen, verre van origineel maar wat was dit zalig genieten, de beste sequencers van de avond, zijn solo's kwamen iets minder uit de verf maar dat kon de pret niet bederven.
Het emo moment van de avond was toen Nightbirds zijn set afsloot met een prachtige melancholische track dat Monade Ach duidelijk raakte, meermaals veegde ze de tranen van haar wangen...
Natacha mocht dan zelf aan de knoppen draaien en veroverde onze harten met heerlijke vintage elektronische muziek, ik dacht even aan Richard Pinhas, Ose, er was een Franse touch...wat was dit een heerlijke nostalgische trip, een ode aan de pioniers van de elektronische muziek!
Het
laatste deel van haar concert klonk iets te schel, die loop die precies
geen loop was...maar wij waren al lang tevreden, heerlijk om deze jonge
mensen aan het werk te zien op materiaal die wellicht dubbel zo oud was
dan henzelf.
Een link naar een Mixcloud, een concert dat ze in 2012 speelden in het kader van het Silver Grapes Electronic Music & Wine Festival:
Meer info over dit Franse duo:
Het festival was serieus aan het uitlopen, 23:45u en Rhea ondernam een tweede poging (met mijnhelm op!), aanvankelijk liep het goed, maar na 10 minuten liet de MOOG het afweten en zat er niets anders op dan te stoppen...
Dit was heel spijtig voor ons en zeker ook voor Mark De Wit die zijn stuk, dat hij had geïnspireerd op de mijnen, niet kon laten horen...het zal voor een andere keer zijn.
18 november staat er ons nog zo een avond te wachten, dan zijn we terug in Heusden-Zolder in CC Muze voor het zusterfestival B-Wave.
Nog een woord van dank aan Patsker en Johan De Paepe (Owann) voor de schitterende foto's!
En dat we ons ook naast de muziek amuseerden tonen deze foto's aan.
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten