Patsker liet ons kennis maken met Dimmu Borgir, een blackmetalband uit Noorwegen.
In 2010 gaven ze samen met het Norwegian Radio Orchestra & Choir een concert dat nu is uitgebracht als Forces Of The Northern Night op CD en DVD.
https://www.discogs.com/Dimmu-Borgir-The-Norwegian-Radio-Orchestra-Choir-Forces-Of-The-Northern-Night/master/1167720
Blackmetal en een klassiek orkest, een indrukwekkende combinatie!
Check hier hoe dit klinkt:
https://www.youtube.com/watch?v=JA3zNBNPZsA
http://zwaremetalen.com/nieuws/2017-de-terugkeer-van-dimmu-borgir
Een review is hier te lezen:
http://www.metalfan.nl/reviews.php?id=9961
Stevige en zweverige psychedelische blackmetal.
Voor het Belgische Wolvennest (met La Muerte gitarist Michel Kirby in hun rangen) is dit hun debuut op LP.
Meer info op Dark Entries:
http://www.darkentries.be/nl/recensies/wolvennest-wlvnnst-feat-der-blutharsch-and-the-infinite-church-of-the-leading-hand/
Integraal te beluisteren op Bandcamp!
Luister zeker eens naar Out of Darkness Deep:
https://wemerecords.bandcamp.com/album/wlvnnst-weme036
Ik maak het me even gemakkelijk door schaamteloos Joost zijn tekst te kopiëren uit zijn verslag van die avond:
"Volgens discogs maken ze doom metal.
https://www.discogs.com/Mammoth-Weed-Wizard-Bastard-Y-Proffwyd-Dwyll/master/1066135
Y Proffwyd Dwyll is hun tweede album en valt vooral op omwille van de dromerige zanglijnen van Jessica Ball.
Blijkbaar is dat voor de echte doom metal liefhebber ontoelaatbaar, lees deze negatieve review er maar op na:
http://zwaremetalen.com/albumrecensies/mammoth-weed-wizard-bastard-y-proffwyd-dwyll.
Voor ons maken deze zweverige klanken het geheel een stuk beter verteerbaar en hierdoor stijgt dit album uit boven de middenmoot..."
https://www.youtube.com/watch?v=0y2g0g3r6hY
https://open.spotify.com/album/55BrLShwHHCBWLLrztuIl3
http://eenkreuntussenquarkencluster.blogspot.nl/2017/04/
Ik vond het nu wel welletjes geweest qua metal en bracht de rust terug.
Nog steeds gitaar maar wel van een heel andere orde, sfeervolle drones en fieldrecordings.
Alle Dag Aan Diggelen van het Gentse Klankdal is na hun split cd met Empusae en de cassette Nachtkarkassen, de derde release van Gentenaars Glenn Dick en Sebastien Crusener.
Over de muziek ga ik het niet hebben, dat deed Luminous Dash me reeds voor en ik kan mij er helemaal in vinden:
http://luminousdash.com/portfolio-items/klankdal-dag-aan-diggelen/
Persoonlijk vind ik dit het beste dat ze als duo hebben uitgebracht.
Het album bestaat uit één lange track van 33 minuten en een gesproken epiloog van anderhalve minuut door literatuurwetenschapper Cin Windey.
Naast de muziek is er veel aandacht besteed aan de keuze van de songtitels.
De subtracks van Alle Dag Aan Diggelen kregen titels zoals Men Weet Maar Ooit, Kwart Na Nimmer, Geschilderd Vergezicht, Nachten Kleiner Dan Het Bed, Twee Dieptes Naakt.
Knappe hoes ook, een ontwerp van Silken Tofu.
Maar daarvoor moet je dit pareltje dus wel aanschaffen en wel hier en nu want de oplage is beperkt tot 300 exemplaren en nog niet uitverkocht.
Verschenen op Wool-E Discs.
https://wool-e-discs.bandcamp.com/album/wed004-alle-dag-aan-diggelen
Er zou ook een uitgave van vijf exemplaren zijn met een dichtbundel inbegrepen maar ik vermoed dat die inmiddels wel uitverkocht is...
http://allegaartjevanoverbodigheid.blogspot.nl/2017/01/poeme-photographique-ranger-chez-vous.html
Wie meer van dergelijk spul wil, een interview met Glenn Dick en een door hem gemaakte mix:
https://www.mixcloud.com/Kinky_Star_Radio/interview-mixtape-find-hope-in-darkness-klankdal/
Maar eerst een verslag van de eerste twee festivaldagen, Stefaan wacht er nu tenslotte al zeven weken op.
http://www.moremusicfestival.be/2017/programma_nl.asp Want op dit kattebelletje na is er niets te vinden op het www:
https://blog-concertgebouwbrugge.com/2017/04/14/gratis-oordopjes/
Dus schrijf ik er zelf, zeven weken later, toch maar één, ik zal misschien wel enkele details vergeten zijn...
Hier dus een "verslag in een verslag":
Iets na 21u zat de avond er reeds op, ik hoorde her en der geklaag dat het een dure avond was voor een concert van één uur zonder voorprogramma, vorig jaar was er tenminste nog Grischa Lichtenberger als uitstekende opwarmer.
Mooie beelden waren er wel te zien en even kon er zelfs een melodieus nummer ontwaard worden.
Toch vond ik net als vorig jaar dat de muziek zonder de indrukwekkende lichtshow niet op zichzelf kan staan.
Een verslagje met meer foto's:
https://blog-concertgebouwbrugge.com/2017/04/13/niet-voor-gevoelige-kijkers/
Meer over Henke's Lumière in mijn verslag van More Music 2016:http://luisterpost.blogspot.be/2016/04/#.WS74qOmkIgh
We vonden het nu ook niet zo erg want zo hadden we meer tijd door te brengen in het café van het Concertgebouw.
Dag twee was voorbehouden aan de betere elektronica.
http://www.oorgetuige.be/archive/2017/04/06/more-music-vier-avonden-met-pioniers-uit-de-pop-en-elektroni-8716841.html
We ondergingen dit al zittend op de houten vloer, de slome beats voelden op die manier heel organisch aan.
In de persnota wordt De Mey een sounddesigner genoemd en die term dekt de lading helemaal.
Yves De Mey trakteerde ons 45 minuten lang op een fascinerende soundscape die geen moment verveelde.
Een afgemeten mix van ambient en noise die heel af en toe neigde naar techno maar echte dansmuziek werd het nooit, daarvoor was deze sonische aanval te weinig op de benen gericht, op het hoofd des te meer.
Geen beelden te vinden op internet maar deze Boiler Room Berlin Live Set komt in de buurt van wat we hoorden, check zeker het deel tussen minuut 17 en 22:
https://www.youtube.com/watch?v=E8zgDay_sss&t=29s
De verwachtingen waren dus niet minnetjes.
Wie een rustig ambient setje verwachtte in de stijl van zijn sublieme Xerrox Vol 3 was eraan voor de moeite.
Alva Noto stelde ons zijn nieuwste audio-visuele show, UNIEQAV voor, een uur lang ultra-minimalistische techno, broken beats en ja, af en toe een rustiger moment, dit was muziek voor hoofd én benen!
Was dit live? Wellicht heel weinig, de show bood weinig ruimte voor improvisatie maar dat kon de pret niet deren, dit was een fantastisch uur genieten van superieure techno met een volle zaal vol gelijkgestemden.
Een fragment, mensen met neigingen tot epilepsie...gelieve zich te onthouden:
https://www.youtube.com/watch?v=3LmtqGrC808
Wat de mannen lieten horen was niet echt om van weg te lopen wegens lichtjes sublieme platenkeuze maar we zakten toch af naar de kleinere Studio 1 voor het concert van de Gentse grafische ontwerper en avant-garde componist Mathieu Serruys want de persnota had het over mistige tape loops, delicate drones en een liefde voor analoge oneffenheden... dat konden we dus maar beter niet missen!
Ik heb er geen spijt van dat we gingen want we waren getuige van een intiem, uniek en experimenteel concert.
Het zaaltje zat meer dan vol, er kwamen meer geïnteresseerden opdagen dan dat er zitplaatsen voorzien waren, dus vleiden heel wat toeschouwers zich gewoon op de grond.
Serruys is een klanktovenaar, een prutser maar dan in de meest positieve zin.
Met behulp van drie bandopnemers, een synthesizer en een mixer creëerde hij dronerige, mysterieus knisperende ambient-muziek waarmee hij de toeschouwers ei zo na in trance bracht.
Warme experimentele muziek met voldoende weerhaakjes die het spannend hielden.
Het was redelijk donker in de zaal, ik zou hem wel eens aan het werk willen zien bij daglicht.
Die voortdurende tape-loops intrigeerden mij, ik zat vooraan met zicht op het podium, een waar genoegen om live te zien, hoe door tapes te manipuleren, zo een prachtige muziek ontstaat.
Boards of Canada waren vroeger een inspiratiebron voor Serruys en alhoewel hij in interviews zegt dat dit nu niet meer zo is, moest ik toch regelmatig aan de Schotse band denken.
Deze bijzondere donkere trip duurde ongeveer een half uur, gedurende die tijd was het publiek muisstil, een publiek heel tevreden dat het even in de wonderbaarlijke wereld van deze geluidskunstenaar mocht vertoeven.
Helaas geen enkele foto of geluidsframent van dit uniek concert, de soundcasters moesten blijkbaar op tijd in hun bed liggen.
Wij waren meer dan voldaan, kochten een LP, dronken onze drankbonnen op terwijl op de draaitafels de laatste plaatjes draaiden...het was heel mooi geweest."
Terug naar de luisteravond!
Na het concert schafte ik me bij Mathieu Serruys zijn LP On Germaine Dulac aan, een pracht van een plaat!
De A-kant werd deze luisteravond volledig gespeeld, de reacties waren unaniem positief...
Het is dan ook een meesterwerk, verschenen in 2014 en nog niet uitverkocht.
https://www.discogs.com/Mathieu-Serruys-On-Germaine-Dulac/release/6103666
https://archive.org/details/mbid-538637d8-ade1-4195-87d5-2ca064188cf7
https://en.wikipedia.org/wiki/Germaine_Dulac
https://www.youtube.com/watch?v=9USlfMYuYqQ
Het album is het eerste dat verscheen op het label B.A.A.D.M. dat Serruys samen runt met zijn gewezen docent op Sint-Lucas, Joris Verdoodt, die zowat de regisseur is van de plaat.
 |
| Germaine Dulac |
Die muziek is niet echt een nieuwe soundtrack, het album staat op zichzelf, de sfeer van de film is wel aanwezig.
Er volgden tot op heden nog drie albums op B.A.A.D.M. dat een ongewone werkwijze hanteert, de artiesten krijgen een extramuzikale opdracht als inspiratie waarmee ze dan in alle vrijheid aan de slag kunnen.
http://www.baadm.org/releases/
 |
| Mathieu Serruys |
Hoewel Serruys dat van zichzelf niet vindt, wordt hij hier de Belgische Brian Eno genoemd:
http://www.demorgen.be/muziek/-ik-beschouw-de-foutjes-als-instrumenten-b12f6ea6/
Ik kan de Eno vergelijking wel begrijpen, dezelfde sereniteit overvalt je bij het beluisteren van Serruys zijn muziek.
Hier zijn een aantal tracks te beluisteren:
https://soundcloud.com/baadm/sets/mathieu-serruys-on-germaine
En nog een link naar een door Mathieu Serruys samengestelde mix:
https://www.mixcloud.com/TheWordMagazine/exclusive-mix-66-mathieu-serruys/
Schitterend concert, een schitterende avond tout court!
Na het concert werd de voorraad vinyl aangevuld, ik kocht er o.a. Enomeni van het trio Aidan Baker / N (38) = Hellmut Neidhardt / Dirk Serries, dat dan pas uit was.
Deze luisteravond ging de naald erop!
Vier tracks op deze dubbel LP, ik liet het machtige Ritual II horen.
De vinylversie heeft een beperkte oplage van 150 exemplaren, ik ben niet zeker als er nog verkrijgbaar zijn maar de digitale versie is onbeperkt:
https://midirarecords.bandcamp.com/album/enomeni
Dat deze uitzonderlijke dubbelaar zijn oorsprong had op een trouwerij, is te lezen in de deze recensie:
https://reviews.headphonecommute.com/2017/05/01/sound-bytes-francis-m-gri-architectural-cinema-perdu-and-aidan-baker-n-dirk-serries/
Korte inhoud:
"De breekbare wereld van een koppel wordt uit elkaar gerukt.
Ooit leefden ze samen in een huis, maar nu scheidt een woeste zee hen van elkaar.
Orville verblijft in wat overblijft van hun huis boven op een klif, terwijl Imme vastzit in de vuurtoren.
Wanhopig probeert Orville haar terug te halen..."De trailer: https://vimeo.com/171306109
De film won reeds 6 prijzen waaronder de prijs voor Best Experimental Short op het L.A. Short Fest maar werd eerder niet geselecteerd voor het Gentse Filmfestival, in de prijzen vallen in L.A. maar geen erkenning in eigen stad....
Nimmer maakt met die prijs een kansje om op de short list voor de Oscars te komen, zou verdiend zijn want het is een verbluffende, woordloze en indrukwekkende kortfilm.
Marcus Hoogveld die de decors voor de film tekende was deze avond aanwezig en samen met hem bekeken we de film, het was 16 minuten héél stil in The Blue Room.
Meer info, foto's en making of:
http://www.lievenvanhove.be/?page_id=378
Bij de film hoort ook een mooie soundtrack van Adriaan Swerts:
https://soundcloud.com/adriaanswerts/sets/nimmer-soundtrack
Swerts is ook actief als Bonlow en bracht in 2015 zijn eerste album Planet Extropelius uit:
https://www.discogs.com/Bonlow-Planet-Extropelius/master/958140
http://www.mijnleuven.be/artikel/adriaan-swerts-26---een-jonge-muzikale-duizendpoot
https://soundcloud.com/search?q=Bonlow
Wolfgang Voigt had naast het runnen van het Kompakt label, eindelijk nog eens de tijd gevonden om een nieuwe cd als Gas uit te brengen.
https://www.discogs.com/Gas-Narkopop/release/10156656
Tussen Narkopop en Pop zit zomaar eventjes 17 jaar!
Stefaan had die meegebracht en wat een indrukwekkend schijfje is me dat zeg!
Alhoewel het album baadt in een onheilspellende dark-ambient sfeer kun je het door de gedempte beats toch nog in het techno hoekje zetten (het lijkt wel alsof je naar een ambient album luistert terwijl je buren techno draaien).
Monumentale muziek! De afsluitende track, Narkopop 10:
https://www.youtube.com/watch?v=fr-IC8ezynE
Reviews en een link naar de bandcamppage:
https://www.tinymixtapes.com/music-review/gas-narkopop
http://pitchfork.com/reviews/albums/23083-narkopop/
Nog een extraatje, zijn vorige vier albums, te beluisteren in een 4.5u durende trip:
https://www.youtube.com/watch?v=hPSYdqvcH88
Als Warpness brengt hij bijzonder sfeervolle ambient.
Een commentaar op het album die ik niet ga tegenspreken:
"To me, one of the biggest surprise-albums of 2017 so far... Warpness (Tom Ståle Engebretsen) creates definitely his own sound with this album, a melange of recognizable ambient-styles... I notice some Chronotope Project (especially in part 2), some Steve Roach, the use of field-recordings and small percussion sounds remind me of some Alio Die influence and Dataobscura-acts like Robert Davies. Even some space ambient floats around... A STUNNING album that puts Warpness on the map!! Highly recommended..."
Atmosphere is een aanrader en hier te beluisteren of aan te schaffen:
https://tapethesound.bandcamp.com/album/warpness-atmosphere
Patsker zijn Takler Szekszard Cabernet Sauvignon uit 2014 was een uitstekende wine pairing.
Ik denk dat het voor mij de verrassing en album van het jaar zal worden...
Een toegankelijk ambient album dat zowat het equivalent is van het dekentje waaronder het heerlijk toeven is op een winterse avond.
De IJslandse Torrini haar stem klinkt als Agnes Obel na een wandeling in een sneeuwstorm, iets ijler maar even mooi.
Moet het nog gezegd dat dit er eentje is voor de korte dagen.
18 tracks op deze CD en er staat geen enkel afdankertje tussen.
Hier integraal te beluisteren maar als je maar één CD of LP koopt dit jaar, laat het dan maar deze zijn, nu reeds een klassieker!
https://kidkoala.bandcamp.com/album/music-to-draw-to-satellite-featuring-emil-ana-torrini
De titeltrack Satellite:
https://www.youtube.com/watch?v=2_Uh2iWJP8Q
Torrini's ingetogen gefluisterde zang geven het album toegankelijke pop-structuur maar op geen enkel moment vervalt dit album in het ordinaire.
De muziek is uiteraard het belangrijkste en die is helemaal voor rekening van Kid Koala.
Wie had ooit gedacht dat dit scratchende buideldier ooit zo een ingetogen plaat zou maken?https://www.youtube.com/watch?v=_sE4g-c9gNA
Aan de openingstrack te horen heeft Koala ook wel een plaatje van Popol Vuh in zijn collectie staan:
https://www.youtube.com/watch?v=ZDuCTIhvD5w
Stefaan bracht dit winterse pareltje mee alsook de indrukwekkende nieuwe van Kangding Ray maar daarover en de rest van de luisteravond volgende week in deel twee van dit uitgebreide verslag....
Bakerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten