Luisterpost 51.059600 °NB - 3.596230 °OL: juni 2019

100 luisteravonden ver zijn we dus geraakt...
http://luisterpost.blogspot.com/2013/01/inleiding_26.html#.XQ7hbX5cLBI

Deze speciale avond liet ik de muziekkeuze volledig over aan de gasten.
Er werd heel wat muziek gedraaid, deze luisteravond duurde 6.5 uur! Van alle aan bod gekomen muziek een korte bespreking:
Stefaan beet de spits af met drie recente albums.
Te beginnen met Amon Tobin die voor zijn meest recente Fear In A Handful Of Dust (geïnspireerd op The Wasteland, een gedicht van T.S. Eliot) het vertrouwde Ninja Tune inruilde voor zijn eigenste Nomark Records.
https://www.nomark.net/
Dit album is veel rustiger dan wat we gewoon zijn van de Braziliaan maar verwacht geen zeemzoete ambient.
Beats zijn amper te bespeuren, wie houdt van experimentele, emotionele en avontuurlijke ambient muziek komt zeker aan zijn trekken.
Ik vind het één van zijn betere, met Fear In A Handful Of Dust levert Tobin een heel gelaagd en geslaagd album af, luister zelf maar:
https://music.amontobin.com/album/fear-in-a-handful-of-dust
Deze review maakt één en ander duidelijk:
https://everythingisnoise.net/reviews/amon-tobin-fear-in-a-handful-of-dust/

Er zijn zo van die artiesten waar je blindelings muziek kan van kopen en zeker zijn dat je niet bedrogen bent.
Mark Van Hoen, die je ook kan kennen als Locust is er zo één.
http://markvanhoen.com
De Londenaar woont tegenwoordig in Los Angeles en daar houdt hij zich tegenwoordig bezig met modulaire synthesizers.
Het gloednieuwe Die Reiche is helemaal met dergelijke apparatuur gemaakt.
Brian Eno zou een grote invloed zijn voor Van Hoen en dat is dan ook duidelijk te horen, echo's van Aphex Twin's Selected Ambient Works hoor ik er ook in.

Een superbe tijdloze ambientplaat is het geworden, plaat is niet de correcte term want deze fantastische intrigerende luistertrip is enkel als digitaal album verkrijgbaar, hier te beluisteren of aan te schaffen:
https://markvanhoen.bandcamp.com/album/die-reihe

Stefaan sloot zijn bijdrage af met Paula Temple.
De Berlijnse is een gevestigde waarde in de techno scene en heeft na 17 jaar EP's en DJ mixes uit te brengen haar eerste full album gereleased.
https://www.discogs.com/artist/65539-Paula-Temple
Edge Of Everything is een album met een politieke boodschap zowaar.
ik kan me helemaal vinden in onderstaande review op Indiestyle, geen "beuken om te beuken" muziek maar een intelligent opgebouwd album waar ook ruimte is voor dark ambient en noise:
https://www.indiestyle.be/album-reviews/paula-temple-maakt-politieke-techno-voor-donkere-tijden-met-edge-of-everything
Uitgebracht door het Amsterdamse Noise Manifesto en hier helemaal te beluisteren, de 2LP is uitverkocht...
https://noisemanifesto.bandcamp.com/album/edge-of-everything-digital-album

Nicole komt regelmatig naar de luisteravonden bij Joost en was deze avond voor het eerst ook in The Blue Room aanwezig.
Ik had aan de gasten gevraagd om muziek mee te brengen die voor hen een betekenis heeft of die ze gewoon heel goed vinden.
Nicole is een fervente jazz liefhebster dus had ze twee jazz albums bij.
Ze begon met Cattitude van Zygomatik, het jazz ensemble van Piet Verbist.
https://www.discogs.com/Piet-Verbist-Zygomatik-Cattitude/release/6442601

Verbist is een veelgevraagde Belgische jazz bassist die deel uitmaakt(te) van o.a. H Septet, Ben Sluijs Quartet, Chad McCullough & Bram Weijters Quartet, Jan De Haas Quintet, Jef Neve Trio, Musicazur en Octurn.
Zygomatik is meer dan jazz, ook invloeden van soul en funk zijn duidelijk merkbaar.
De muziek is meeslepend, massief en neigt bij momenten naar psychedelica.
We beluisterden de eerste 4 tracks van deze knappe jazzplaat, een review:
http://rootstime.be/CD%20REVIEUW/2015/JAN1/CD53.html
Beluisteren of aanschaffen:
https://pietverbist.bandcamp.com/album/cattitude-full-album

Het tweede jazzalbum dat Nicole mee bracht was Boggamasta van Flat Earth Society & David Bovée.
https://www.discogs.com/Flat-Earth-Society-2-David-Bov%C3%A9e-Boggamasta/master/1414594
Boggamasta is uitzinnig, energiek en broeierig, een ongrijpbare melange van elektro, rock, jazz en zoveel meer.
Wij luisterden naar de eerste drie en de laatste track, hier wel integraal op bandcamp.
Feel the groove of the Bogga, feel the move of the master!
https://flatearthsocietybelgium.bandcamp.com/album/boggamasta
Flat Earth Society bestaat dit jaar 20 jaar, een blik op één van de boeiendste bands van ons Belgenland:
https://www.fes.be/

Johan "Den Elder" zette Flesh And Machine uit 2014 van Daniel Lanois in de kijker.
https://www.discogs.com/Daniel-Lanois-Flesh-And-Machine/release/6251876
Een instrumentaal album en wat mij betreft zijn dat ook zijn beste.
Lanois valt op dit album terug op de vertrouwde ambient recepten van zijn beginperiode in de jaren '80, het steel pedal gitaarwerk is eveneens aanwezig.
Meer informatie is hier te lezen, tevens integraal te beluisteren, dit album is een groeiertje, geef het wat tijd:
https://daniellanois.bandcamp.com/album/flesh-and-machine

Een review:
https://pitchfork.com/reviews/albums/20007-daniel-lanois-flesh-and-machine/
Daniel Lanois is een wereldbekende producer, oplijsten met wie hij samenwerkte is onbegonnen werk.
Zijn solowerk komt daardoor wat op de achtergrond, er zitten nochtans pareltjes tussen, meer over de man is hier te lezen:
https://en.wikipedia.org/wiki/Daniel_Lanois

De honderdste luisteravond moest iets feestelijk hebben dus had ik naast een paar flessen schuimende glaasjes ook gepaste hapjes voorzien.

Ik had een veganistisch insectenlegioen gemaakt.

Het tweede dat Johan ons liet horen was heel persoonlijk, tijdens zijn jonge jaren was één van de mensen met wie hij samen in een gemeenschappelijke woongelegenheid vertoefde, Benjamin Halfmann (zoon van de in 2014 overleden groene politicus Ulrich Halfmann).
Als Audiomatic geniet hij momenteel heel wat faam in de wereld van de goa- en progressieve trance.

Joost is een soort spiritueel, in de toekomst kijkend medium.
Had hij nu wel een verzamelaar meegebracht waar een insect op de cover staat dat wel heel sterk leek op de hapjes die we aan binnen spelen waren!
Dit was er natuurlijk ene van het fameuze Britse Em:t Records, dat label was in de fantastische jaren '90 de referentie voor al wie naar ambient muziek luisterde.
De releases werden steevast verpakt in een digipack ontworpen door The Designer's Republic met een prachtige dierenfoto op de cover.
https://en.wikipedia.org/wiki/Em:t_Records
https://www.discogs.com/label/931-emt

Het album in kwestie was em:t 3394 met David Toop als bekendste naam.
Geen drones of minimalistische ambient op deze verzamelaar, de muziek is exotisch, bevreemdend en rijkelijk gekleurd net zoals de prachtige dierenfotografie die bij deze release hoort.
Alhoewel er een breed scala aan verschillende stijlen te vinden is op dit album is het geheel toch erg samenhangend.
Het album staat integraal op Youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=KYBAz2Dpjoc

Ondanks de cult status van het label en de kwaliteit van de uitgaves vallen de prijzen goed mee op Discogs:
https://www.discogs.com/sell/item/887106156
Meer info over dit wonderlijke label:
https://nl.qwerty.wiki/wiki/Em:t_Records
De bubbels waren op en Patsker trakteerde met een lekkere Tokaji MÁD Furmint uit 2016.

Peter had zijn huiswerk goed gemaakt, hij liet ons muziek uit zes albums horen die voor hem persoonlijk veel betekenis hebben of die hij gewoon heel goed vindt.
Muziek uit zijn jeugdjaren weerde hij en gaf de voorkeur aan de periode rond de eeuwwisseling die zijn muzikale passie vorm gaven en hem bijgebleven zijn.
Met Météorite van Ugly Papas ging hij van start.
Werd in 1999 gespeeld door DJ Godeville in de Gentse Kinky Star tijdens de nacht dat hij niet alleen de muziek van Ugly Papas leerde kennen maar ook zijn levensgezellin.
http://uglypapas.be/the%20band.html
Het nummer heeft iets van Gainsbourg's Mélodie Nelson.
Een live versie:
https://www.youtube.com/watch?v=uvV3khIuTT0&fbclid=IwAR1kdJ8eusVaWvK9tW8Umx72M59OsSayvEGTRnbZoaKJgCaAc9-nMUxYmOM
Météorite staat op het tweede titelloze album van de band, een heel eclectische plaat, soms hoor je metal invloeden, maar eveneens Beefheart en Zappa.
https://www.discogs.com/Ugly-Papas-Untitled/release/1115913

Van wat psychedelica zijn de heren ook niet vies en er staat zelfs een grappige versie van de Bing Crosby Hawaïaanse kerstklassieker Mele Kalikimaka op.
Die versie vond ik niet terug, dan maar de originele:
https://www.youtube.com/watch?v=h4qxPbOtITQ
Gonzo circus reporters Patrick Bruneel en Stephan Vercaemer waren er in 2017 bij op de Ugly Papas avond ter gelegenheid van de voorstelling van hun derde album Atomium Pluto:
https://www.gonzocircus.com/eigen-chaos-eerst/

Voor Peter is dit album een klassieker of zoals hij het zelf zegt, een echte killer!

Het volgende dat we te horen kregen was Turn Up The Satan van Ghinzu uit Elektronische jacuzzi, hun debuut uit 2000 uitgebracht op hun eigen Dragoon label.
https://www.youtube.com/watch?v=mt8MyI0Er5w
Alternatieve rock ondersteund door groovy ritmes en een vleug elektronica, hun teksten handelen vooral over seks, feesten en drugs.
https://www.discogs.com/de/Ghinzu-Electronic-Jacuzzi/master/507241
Ghinzu is volgens Peter de Waalse tegenhanger van DEUS.
Ik snap die vergelijking wel, luister maar naar Dragon:
https://www.youtube.com/watch?v=HM1hezVufdA&list=PLJ90ZXL3OGFaZcV01HvOigCsRoHAYMprf
De band kreeg nooit de aandacht van hun Vlaamse tegenhanger en hun muziek werd niet buiten de landsgrenzen uitgebracht.
Tot slot een review:
http://houbi.com/belpop/album/ghinzu.htm

Lioness van Songs:Ohia aka Jason Molina uit het gelijknamige album uit 2000 was de volgende.
https://www.youtube.com/watch?v=wxAaf16xXRk
https://www.discogs.com/Songs-Ohia-The-Lioness/release/420758
Trage indierock, blues en alternatieve country vergelijkbaar met de muziek van Will Oldham, ik hoor er ook wel wat Nick Drake in of is dit teveel eer?
The Lioness werd in Glasgow opgenomen door producer Andy Miller met hulp van Alasdair Roberts en leden van Arab Strap.
Het album kreeg eind vorig jaar een heruitgave met heel wat extra's:

http://www.indiestyle.be/nieuws/songs-ohias-the-lioness-krijgt-een-reissue-vol-onuitgebrachte-nummers
Molina groeide op in het noorden van Ohio en bouwde als Songs: Ohia en onder eigen naam een vruchtbare carrière uit, nam 16 studioalbums, 8 EP's en talloze singles op.
Vanaf 2003 maakte hij ook deel uit van Magnolia Electric Co.

Hij was een singer-songwriter die het leven niet licht opnam, zijn teksten en muziek zijn dan ook niet bepaald fuifnummers.
De fles was iets teveel zijn compagnon de route en in 2013 stierf hij op 39-jarige leeftijd aan lever- en andere orgaanfalen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jason_Molina
Het hield Patsker niet tegen om een heerlijke Villányi Védett Eredetű Classicus Cabernet Sauvignon uit 2013 uit te schenken.

Peter ging verder met het Noorse Motorpsycho.
Uit hun zevende album, Trust Us (1998) hoorden we het epische Vortex Surfer.
Dit nummer werd door de luisteraars van het radio-station NRK P3 geselecteerd als het "lied van het millennium" en werd vervolgens 24 uur aan één stuk gespeeld op 31 december 1999!
Tja, in het Noorden hebben ze nu eenmaal smaak...
Oordeel zelf maar:
https://www.youtube.com/watch?v=ENZaFo2cEog

https://www.discogs.com/Motorpsyco-Trust-Us/master/31577
http://motorpsycho.fix.no/thisis/
De muziek van Motorpsycho kan over het algemeen worden gedefinieerd als progressieve of psychedelische rock, maar ze mixen ook elementen uit alternatieve, jazz, post-rock, pop, country en vele andere muziekstijlen.
In hun gelederen o.a. de drummer Tomas Järmyr die we natuurlijk kennen van zijn samenwerkingen met Aidan Baker en Dirk Serries.
Een review van Trust Us:
https://www.sputnikmusic.com/review/64540/Motorpsycho-Trust-Us/

Een jubileum aflevering kon niet zonder taart!
En een lijstje met favoriete muziek van Peter Moorkens kan ook niet zonder
The Legendary Pink Dots.
Hij koos voor de live versie Pain Bubbles uit Live At The Metro, een registratie van een concert in Chicago op 11/11/1998.
https://www.discogs.com/The-Legendary-Pink-Dots-Live-At-The-Metro/master/623958
https://www.youtube.com/watch?v=acYboNsRdgE
Een review:
https://www.allmusic.com/album/live-at-the-metro-mw0000247536
Het volledige album is tevens helemaal te beluisteren op Bandcamp:
https://legendarypinkdots1.bandcamp.com/album/live-at-the-metro
The Legendary Pink Dots is een Anglo-Nederlandse experimentele rockgroep die in augustus 1980 in Londen werd opgericht.

Hun stijl wordt vaak beschreven als een amalgaam van psychedelische rock, industrial, experimentele rock, synth-pop en avant-garde.
In 1984 verhuisde de band naar Amsterdam, speelde met roterende muzikanten en had, als kernleden, singer / songwriter / toetsenist Edward Ka-Spel en toetsenist Phil Knight (The Silverman).
Vanaf 2012 bestaat de groep uit Edward Ka-Spel (zang, keyboards, songwriter), Phil Knight (toetsenborden, elektronica), Erik Drost (gitaren) en Raymond Steeg (live geluidstechnicus).
Meer info over deze bijzondere band:
https://legendarypinkdots.org/

Als laatste bijdrage liet Peter ons Ashbury Park van King Crimson horen met het typische gitaargeluid van Robert Fripp op de voorgrond:
https://www.youtube.com/watch?v=LJ3UnGQCT1E
Deze track staat op USA, een live album van het concert Live @ Record Plant N.Y.C. in juni 1974.
https://www.discogs.com/King-Crimson-USA/release/1820278
King Crimson speelde met een bijzonder sterke bezetting: Robert Fripp op gitaar en mellotron, Bill Bruford (percussie), David Cross (viool & keyboards) en zanger John Wetton hanteerde ook de basgitaar.
https://www.sputnikmusic.com/review/37239/King-Crimson-USA/
King Crimson is een Engelse progressieve rockband die in 1968 in Londen werd opgericht.
https://nl.wikipedia.org/wiki/King_Crimson
De band is zowel invloedrijk geweest op de progressieve rockbeweging van de vroege jaren 1970 als op tal van hedendaagse artiesten van verschillende kunststrekkingen.
Ontstaan uit het psychedelische trio Giles, Giles en Fripp, was de initiële King Crimson de sleutel tot de vroege progressieve rock, die de muziek van tijdgenoten zoals Yes en Genesis sterk beïnvloedde en veranderde.
Hun debuutalbum, In the Court of the Crimson King (1969), blijft hun meest succesvolle en invloedrijke release, met elementen van jazz, klassieke en experimentele muziek.
Robert Fripp is één van de belangrijkste gitaristen ooit, hier is meer info over de man te lezen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Fripp

We bleven bij gitaarmuziek, Patsker had één van zijn gitaarhelden, Joe Satriani meegebracht, zij het niet in levende lijve maar in de vorm van zijn derde album Flying In A Blue Dream.
Satriani is trouwens een fan van Robert Fripp, een mooie link met de vorige track.
https://www.discogs.com/Joe-Satriani-Flying-In-A-Blue-Dream/release/1542180
https://mikeladano.com/2016/04/02/review-joe-satriani-flying-in-a-blue-dream-1989/
De titeltrack:
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=zDfy67my2So

Big Bad Moon deed ons wat aan ZZ Top denken:
https://www.youtube.com/watch?v=XW94Ikf_mC4
Wie meer wil weten over deze gewaardeerde gitarist, deze links:
http://www.satriani.com/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joe_Satriani
We dronken er een lekker flesje Spaanse wijn bij dat Isidore Genois had meegebracht, een Baturrica Tarragona Gran Reserva uit 2012.

Het valt me bij dit schrijven op dat Patsker zijn drie grote muzikale voorliefdes had uitgekozen om deze avond te laten horen.
Gitaren hadden we gekregen en het volgende was een album in de dark ambient stijl.

The Absolute Supper is een verzamelaar van het Zweedse Cold Meat Industry label, het keurmerk waar je moet zijn voor de betere en duistere muzikale charcuterie.
https://www.discogs.com/Various-The-Absolute-Supper/release/60762
We luisterden naar twee tracks, niet om te lachen deze N.B.S. Act 1 - Begravning van Mz.412:
https://www.youtube.com/watch?v=gvEwTa_Onu0
https://mz412.bandcamp.com/

Heel opmerkelijk was deze Hearts Perturbe van het Noorse duo Ildfrost, opmerkelijk vanwege het gebruik van een Nederlandse tekst in het nummer:
https://www.youtube.com/watch?v=h6b_sYk5ZSc
Een sterke verzamelaar, en dat is ook het oordeel van Chronicles Of Chaos:
http://www.chroniclesofchaos.com/articles.aspx?id=2-705

De derde van Patsker was een recent en Belgisch jazz album van Hoera..
Hun recentste Jauna, uitgegeven door Granvat, is een bijzondere uitgave, mede door de samenwerking met een Litouws koor.
Het trio Hoera. maakt muziek met aandacht voor intimiteit en rust.
In heldere composities en trefzekere improvisaties komen ze tot een unieke sound die invloeden uit jazz, elektronische muziek, filmmuziek en popsongs combineert.
Het 24-hoofdige Litouwse koor Jauna Muzika vormde de basis voor dit project.
Met al het opgenomen materiaal van dit kamerkoor weeft Hoera. nieuwe structuren en geluiden.
Patsker Omaer Beguin schreef voor Luminoush Dash deze review:
https://luminousdash.be/reviews/hoera-jaunu-granvat/
Ook de Dansende Beren zijn helemaal mee:
https://www.dansendeberen.be/2019/05/17/hoera-jauna-innovatieve-samplekunsten-met-een-koor/
Dit pareltje is helemaal te beluisteren en/of aan te schaffen:
https://granvat.bandcamp.com/album/jaunu

Carl Deseyn was ook aanwezig en liet twee tracks uit het nog te verschijnen The Cycles Of Life Chapter 2 van zijn band To The Ancient Tree horen, No Tree At All en New Heaven On Earth.
We kraakten bij al die bomenverering nog een paar flesjes Gageleer en luisterden naar de mooie muziek.
Het klonk heel filmisch met harp en viool prominent aanwezig.

Het album wordt voorgesteld op 21 september met een live concert in het Walserhaus in Hirschegg, Oostenrijk.
Daar loopt van 22 september tot 12 oktober 2019 de tentoonstelling Maple, King of the Mountain Trees.
https://www.kleinwalsertal.com/en/Current-and-Service/Up-to-date/Events/Exhibition-Maple-King-of-the-Mountain-Trees_ed_271180
Carl zal er ook foto's ophangen van De Ommeloze (de bekende Belgische esdoorn in Leupegem waaraan hij reeds heel wat foto's, tentoonstellingen en een boek wijdde) tegenover enkele van zijn tegenhangers in Kleinwalsertal in Oostenrijk, waaronder The Ancestor de oudste esdoorn van Oostenrijk en waaraan To The Ancient Tree hun vorige album opdroeg.

https://www.denelder.be/carl-deseyn-to-the-ancient-tree-chapter-i-voyage-to-the-ancestor/
http://www.uitgeverijp.be/product/de-ommeloze/

Wie Oostenrijk wat te ver zou vinden, last van hoogtevrees of een lederhosenfobie heeft kan op 15 augustus aanstaande naar Bossuit trekken alwaar er opnieuw het jaarlijkse Music Under The Stars plaats zal vinden, daar zal alvast een voorproefje worden gespeeld van het nieuwe album.
Nog geen link naar dit evenement, dan maar een relaas van een tevreden bezoeker vorig jaar:
https://www.janbossuyt.be/music-under-the-stars-1314-augustus/

Wie Carl kent, weet dat hij een grote Vangelis fan is. Woonde in Londen zelfs ooit een opnamesessie bij van het album Antarctica.
Hij liet ons tussen de twee To the Ancient Tree tracks dan ook heel wat straffe Vangelis muziek horen die steeds verder terug keerden in de tijd.
Uit een oeuvre dat een halve eeuw beslaat een selectie maken zal wel niet eenvoudig zijn geweest...
Begonnen werd er met Opening Theme uit de soundtrack van The Bounty:

https://www.youtube.com/watch?v=tpoiYbrMmts
https://www.discogs.com/Vangelis-The-Bounty-Original-Motion-Picture-Soundtrack/release/1002626
https://www.youtube.com/watch?v=Cuu9E5BZISc
Verder ging het met het Love Theme uit één van de beste sciencefiction films ooit, Blade Runner:
https://www.discogs.com/Vangelis-Blade-Runner/release/4369372
https://www.youtube.com/watch?v=iRUD2Daz5q8
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blade_Runner

Uit het geweldige See You Later hoorden we naast de titeltrack ook het vreemde Multi-track Suggestion:
https://www.discogs.com/Vangelis-See-You-Later/release/96044
https://www.youtube.com/watch?v=fwZrANBlh8k
https://www.youtube.com/watch?v=tW9-QytTofI
L’opera sauvage is een documentairereeks uit 1979 waarvoor Vangelis de muziek componeerde en daaruit hoorden we Rêve:

https://www.discogs.com/Vangelis-Opera-Sauvage/release/59100
https://www.youtube.com/watch?v=3YeUWgYoZM8

Van de klassieker Albedo 0.39 uit 1976 werd de titeltrack gespeeld:
https://www.discogs.com/Vangelis-Albedo-039/release/11585731
https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=SIuBK_vjofU

Earth is één van Vangelis zijn eerste solo albums en daaruit werd We Were All Uprooted gedraaid:
https://www.discogs.com/Vangelis-O-Papathanassiou-Earth/master/5617
https://www.youtube.com/watch?v=UmMv2IS433A

Vangelis maakte in zijn beginjaren deel uit van de Griekse progressieve rockgroep Aphrodite's Child met als zanger Demis Roussos.
Uit hun epische album uit 1972, 666, koos Carl voor Aegian Sea en Break:
https://www.discogs.com/Aphrodites-Child-666/master/6200
https://www.youtube.com/watch?v=VbeOTy48EjE

https://www.youtube.com/watch?v=-WTNFuF6qiA
https://nl.wikipedia.org/wiki/666_(album)
Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que la Nuit is een obscuur studioalbum uit 1972, verschenen onder de naam Vangelis Papathanassiou.
De titel verwijst naar de studentenrellen in Parijs in 1968.
We hoorden een fragment van de B-kant:
https://www.discogs.com/Vangelis-Papathanassiou-Fais-Que-Ton-R%C3%AAve-Soit-Plus-Long-Que-La-Nuit/release/1338395
https://www.youtube.com/watch?v=jcB5wxLYTdI
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fais_que_ton_r%C3%AAve_soit_plus_long_que_la_nuit

Een jaar eerder componeerde Vangelis The Dragon, daaruit werd Stuffed Aubergine beluisterd:
https://www.discogs.com/Vangelis-The-Dragon/release/569245
https://www.youtube.com/watch?v=8eeT0Aat3do
Het album werd aanvankelijk niet uitgebracht:
https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Dragon_(album)
Meer info over dit muzikale monument:
https://www.vangelismovements.com/vangelis.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Vangelis

Pieter had ook één en ander meegebracht en het waren niet van de minste!
Hij begon met Open Mind van Orbital, een track uit 1990 dat op hun tweede EP Omen staat.
https://www.discogs.com/Orbital-Omen/release/93573
Typische Orbital techno uit de begin periode van de broertjes Hartnoll.
https://www.youtube.com/watch?v=k_Vk3Aw38lM
Dat Pieter dit koos is niet toevallig, ik leerde hem namelijk kennen op een concert van Orbital op de Lokerse Feesten.
https://damusic.be/live/etienne-de-crecy-orbital-digitalism-21329.html
Dit Britse duo staat reeds 30 jaar garant voor de betere techno!
https://orbitalofficial.com

De adem werd even afgesneden van ondergetekende toen What's the point of going to Crete van Radio Massacre International werd ingezet, de tweede track uit hun debuutalbum Frozen North uit 1995.
https://www.discogs.com/Radio-Massacre-International-Frozen-North/master/909359
Dit is werkelijk een onwaarschijnlijk straffe dubbel-CD.
Samen met het eveneens Britse Node bewerkstelligde dit trio destijds de heropleving van de Berlijnse School.
Waar anderen bleven steken in klakkeloos kopiëren en in herhaling vallen bliezen deze kerels het genre nieuw leven in.
http://www.radiomassacreinternational.com/
In 2015 waren we samen getuige van hun geslaagde passage op het B-Wave Festival, een fragment:
https://www.youtube.com/watch?v=5712owmksO0

Waar we elkaar ook onlangs tegen het lijf liepen was op het concert van Dead Can Dance in het Koninklijk Circus in Brussel.
https://www.humo.be/concert-reviews/401359/dead-can-dance-in-koninklijk-circus
Deze indrukwekkende Australische band hoeft geen introductie, het tweetal Brendan Perry en Lisa Gerrard brengen samen met een wisselende bezetting bijna 40 jaar een unieke eclectische mix van gothic, ambient, folk, neo-klassiek en wereldmuziek.
https://www.deadcandance.com/
Pieter koos voor twee tracks uit hun in 1993 verschenen album Into The Labyrinth, The Carnival Is Over en Ariadne.
https://www.discogs.com/Dead-Can-Dance-Into-The-Labyrinth/master/7370
https://www.youtube.com/watch?v=mPDLJ1UU2Uk
https://www.youtube.com/watch?v=z1EDwnh_9Nw

Ik was opgetogen dat hij ook muziek liet horen van mijn favoriete Noor Geir Jenssen die we allen kennen als Biosphere.
Uit zijn opus magnum Substrata (1997) hoorden we Antennaria.
https://www.youtube.com/watch?v=BJHs4RTMJIE
https://www.discogs.com/Biosphere-Substrata/master/23402
Deze review begint met de woorden: "Biosphere’s Substrata is one of the best ambient albums ever".
Niets aan toe te voegen:
https://spectrumculture.com/2015/09/14/rediscover-biosphere-substrata/

Meer over Biosphere:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Biosphere
http://www.biosphere.no/

Pieter eindigde zijn bijdrage met twee kleppers uit de elektronische en de muziekwereld tout court.
Tangerine Dream bracht in 1975 Ricochet uit, een live album dat werd opgenomen in Frankrijk en Engeland.
Zoals we van deze band in hun hoogdagen gewoon zijn is dit plaatje een festijn voor wie houdt van broeierige analoge synthesizers, dromerige sferen en pulserende sequencers.
https://www.discogs.com/Tangerine-Dream-Ricochet/release/1224873
TD speelde toen met een heel sterke bezetting, Edgar Froese, Peter Baumann en Chris Franke.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tangerine_Dream
Ricochet wordt aanzien als één van hun beste albums in een carrière die nu reeds meer dan een halve eeuw duurt.
Kant B van de LP:
https://www.youtube.com/watch?v=mp7n8bX8d2g
Een review die heel wat achtergrondinformatie verschaft over deze buitengewone klepper:
https://musicaficionado.blog/2017/09/05/ricochet-by-tangerine-dream/

Tangerine Dream en Klaus Schulze mochten niet ontbreken deze avond daar zij in een ver verleden aan de oorsprong liggen van luisteravonden zoals deze.
http://luisterpost.blogspot.com/2013/01/inleiding_26.html#.XQ7hbX5cLBI

Van Klaus Schulze werd uit X, zoals de titel doet vermoeden zijn tiende solo album en één van zijn absolute meesterwerken, Heinrich von Kleist gespeeld, een track van een half uur die we uiteraard niet volledig beluisterden, de klassieker stond immers klaar.
https://www.youtube.com/watch?v=_K7JUTH18hc
https://www.discogs.com/Klaus-Schulze-X/master/29418
Deze mix van orkestrale elementen en hypnotische sequencers is aan te bevelen voor al wie de wereld van Schulze wil verkennen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Klaus_Schulze

Isidore Genois is de enige van de gasten die alle 100 luisteravonden meemaakte, dat hij de klassieker koos was evident.
Een tijdloze mocht het zijn...en dat was het!
Eroc Zwei is niet zomaar een klassieker, het is een Grensklassieker!
https://www.discogs.com/Eroc-Zwei/release/3764916
Dit album werd destijds grijs gedraaid in het radioprogramma De Grens waarvan IG aka Zoll de samensteller was.
Drie jaar geleden was de luisteravond er gedeeltelijk aan gewijd:
http://luisterpost.blogspot.com/2016/05/#.XQg1An5cLBI

Terug naar Eroc, dit is het solo project van Grobschnitt drummer Joachim Heinz Ehrig.
https://www.discogs.com/artist/159993-Grobschnitt
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grobschnitt
Je zal lang moeten zoeken om een album dat meer bizar is dan deze Zwei van Eroc.
Het begint en eindigt met sfeervolle ambient, echter, alles wat er tussen zit is te gek voor woorden.
Meestal korte nummers, voorzien van spacy effecten, vreemde geluiden en collages en vooral een onnavolgbare dosis humor.
Wie beweert dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben, heeft duidelijk nog niet naar deze Zwei geluisterd.
Deze bizarre kruising tussen videogame- en circusmuziek, 70's liftmuziek, accordeonsequenties, geluidseffecten zoals verkeersopstoppingen, doorspoelende toiletten, klokken luiden, hout zagen, orkestrale fanfares, machinegeweer enz. deed alle aanwezigen in The Blue Room naar adem happen van het lachen.

Der Traum Vom Wald, (het lange nummer op kant A) met de gesproken tekst van de jonge Frank Loska, is van een zowel hemelse schoonheid als van de pot gerukte ongein.
Net zoals bij de albums van Frank Zappa is dit album samengesteld als een lappendeken met korte gesproken woord-, komedie- of op geluid gebaseerde nummers die fungeren als bruggen tussen meer uitgebreide composities.

Een van de korte gesproken stukken is eigenlijk een verzonnen gesprek tussen Eroc en zijn producer die hem de schuld geeft dat hij zijn publiek niet genoeg vermaakt met de muziek die hij aan het maken is, wat een hele goede grap is, want hij had gelijk.

Ehrig zijn vocalen zijn op zijn zachts gezegd excentriek, hij fluistert, schreeuwt, hoest slijm op, voert hoogdravende emoties uit, voert een nep-interview uit, onderbreekt de muziek met geraaskal, zingt in Sonnenfluch vreemde achtergrondharmonieën die lijken op een Muppets koor om meteen erna een orgasme te faken.
Ik vermoed dat weinig kennis van het Duits hebben de waardering van dit album alleen maar ten goede kan komen, alhoewel het moeilijk is om het citaat van Kraftwerk's Autobahn te missen, dat Eroc roept tijdens Der Traum Vom Wald.
Eroc stond voor deze bijzonder album in voor alle instrumenten: keyboards, gitaren, kazoos, accordeons, kromgetrokken Oktoberfest-flugelhorns en natuurlijk drums.
Een recensie is hier te lezen:
http://surfingtheodyssey.blogspot.com/2016/04/eroc-1976-

Het album staat integraal op Youtube, meer nog, dit is de uitgebreide versie die in 2005 werd uitgebracht op CD met heel wat bonus tracks.
zwei.html https://www.discogs.com/Eroc-Zwei/release/1381508
https://www.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_lm2B9f84biUsCk4QpYfV72EIFKVjsn-JE
Een recensie is hier te lezen:
http://surfingtheodyssey.blogspot.com/2016/04/eroc-1976-zwei.html
Meer weten over Eroc?
http://www.eroc.de/index.php/en/eroc-top-news
https://de.wikipedia.org/wiki/Eroc
http://www.stephan-schelle.de/grobschnitt/images/fotos/musiker/eroc/eroc_men.htm

Deze 100e luisteravond zat erop.
Tussen de luisteravond en dit schrijven zijn er reeds heel wat fijne muziekavonden gepasseerd, zo was er op 25 mei in de Merelbeekse Post X een Littl' AntennA try-out met Onsturicheit en Pieter Vermeyen voor het AntennA Festival dat plaats zal vinden op 21 & 22/02/2020 in CC De Stroming in Evergem.
https://www.evergem.be/activiteiten/detail/2723/antenna-festival) gebeuren :
https://www.gonzocircus.com/peter-pieter-post/
Het AntennA Festival wordt een niet te missen evenement, er volgt binnenkort heel wat meer informatie hierover.
Er was er op 8 juni in de Gentse St.Baafsabdij de 7e en allerlaatste editie van Cosmic Nights:
https://www.gonzocircus.com/afscheid-op-een-eeuwige-plek/
Op 12 juni zag ik in het Gentse De Koer, Mathieu Serruys op een grandioze manier zijn nieuwe LP Skin / Glove voorstellen:
https://dekoer.be/programma/mathieu-serruys-lp-release-af-ursin/
En op 15 juni was er het heel interessante Pulse: Modular Music Fest in Nosta (Opwijk).
http://pulsefestival.be/wordpress/

https://www.gonzocircus.com/kabeltrekkers-en-knoppendraaiers/?fbclid=IwAR0pNAQaszRty5kQRIxwJmU5RoYDEFzxxMQXzwtj5stS_HT5Nto2zyMXJ5U
De zomer komt eraan met zijn festivals, Gentse Feesten, Gent Jazz en vele vele anderen muzikale happenings, teveel om op te noemen dus zoek het zelf maar uit...
15 juli staat nummer 101 gepland, dit zou wel een zomerse editie met sloten sangria kunnen worden...

Antelias Musical Terveisiä

Bakerman

Luisterpost 51.059600 °NB - 3.596230 °OL

donderdag 20 juni 2019

Luisteravond 100 ~ Mei 2019