Verwerkte gitaar- en veldopnames blijven zijn primaire geluidsbronnen.
Fiat Lux draait om introspectie en is het resultaat van aantekeningen en schetsen die hij maakte in de eigenaardige Covid-19-pandemie waarin de wereld abrupt tot stilstand kwam.
Een review: https://stationarytravels.wordpress.com/2023/08/06/sound-impression-fiat-lux-by-stijn-huwels/
 |
| ©Patsker Omaer Beguin |
Hüwels was één van de artiesten op het AntennA Festival in maart, met tekenaar Randall Casaer zorgde hij voor één van de hoogtepunten van die dag:
Hij wordt aanzien als één van de pioniers van de trance en werd vooral bekend door de samenwerkingen met Sven Väth, samen zetten ze het muziekproject Astral Pilot op.
Britzke speelde keyboards bij internationale artiesten als Quincy Jones en Sheila E., remixte voor heel wat artiesten waaronder Ottmar Liebert en Stina Nordenstam (Little Star en To the Sea met Yello).
De laatste jaren legde hij zich vooral toe op het componeren van filmmuziek (veel samenwerkingen met Ralf Hildenbeutel).
Archaic Modulation was 30 jaar geleden zijn eerste full album en werd uitgebracht bij Recycle Or Die, sublabel van het vermaarde trancelabel Eye Q Music.
Ik liet de eerste drie tracks horen van dit prachtige ambient album.
Staat ook in één track op YouTube: https://youtu.be/KB5QoQNXyOw
Een recensie:
Meer over de man lees je hier:
Ik liet muziek horen uit twee recente albums van David Edren, een Antwerpse elektronische muzikant, componist, concertprogrammator en kunstenaar (fotografie, grafisch ontwerp, film, etc.)
Hij maakt samen met Brecht Ameel, Glen Steenkiste en Steve Marreyt deel uit van Het Interstedelijk Harmoniumverbond, brengt sinds 1999 ook heel wat muziek uit als DSRlines en met Bent van de Sompele (Bent Von Bent) richttte hij het Hare Akedod cassettelabel op.
Knap gemaakte ambient met Japanse invloeden, bepaalde nummers deden mij denken aan de muziek van Burkard Schmidl van begin jaren '90.
Meer info bij Aguirre die Flow | 流れ uitbracht:
https://www.aguirrerecords.com/products/david-edren-h-takahashi-flow-lp
https://www.aguirrerecords.com/products/david-edren-h-takahashi-flow-lp
Een recensie van Relativiteit Van de Omgeving:
"Deuntjes op maat gemaakt van smaakvol tuimelende, rinkelende tempelklokken, klokken, gongs, vreedzame piano en machinale, marimba-achtige percussie.
Gesynthetiseerde zuchtende, hemelse woordeloze harmonieën, die overal een buitenaards, betoverd randje aan toevoegen."
Hier zijn beide albums te beluisteren en aan te schaffen:
Toen de nieuwe Gonzo circus verscheen met de bijhorende Mind The Gap cd, de 162e reeds, merkte ik op dat ze er met een track van haar album Project Tenori opstaat.
Barbieri opent op 12 oktober Nuits Sonores in het Brusselse Bozar.
We beluisterden de helft van de cd, ook deze onheilspellende Recovery van Léa Boudreau:
We hoorden 14 minuten lang waarom Richard D. James na 30 jaar nog steeds relevant is!
Enkele recensies:
Tot slot de clip van Blackbox Life Recorder 21f :
Twee maanden geleden stierf Astrud Gilberto, ze werd dé stem van de bossanova dankzij haar opname van het wereldberoemde lied The girl from Ipanema, de opener van de plaat.
The Girl... wordt beschouwd als de op een na meest opgenomen popsong in de geschiedenis, na Yesterday van The Beatles.
De eerste versie van het album werd in 1963 uitgebracht, met João Gilberto die The Girl... zingt.
Het volledige album uit 1963: https://youtu.be/FUe4T5JN8uk
Later, tijdens een opnamesessie in New York met João Gilberto, Antônio Carlos Jobim en Stan Getz ontstond het idee om een Engelstalige versie op te nemen. Norman Gimbel schreef de Engelse teksten.
João's vrouw, Astrud Gilberto, was de enige van de Brazilianen die goed Engels kon spreken en werd gekozen om te zingen, haar stem bleek perfect bij het nummer te passen.
De albumversie zoals wij ze deze avond hoorden:
Als uitsmijter deze versie van The girl from Ipanema uit de film Get Yourself a College Girl uit 1964, een film met een flutverhaaltje maar met goede muziek die zeker bijdroeg aan de bekendheid van het lied, ook Stan Getz & The Stan Getz Quartet, Nancy Sinatra en The Animals zijn te zien in de film.
Oorspronkelijk uitgegeven als Overdrive - Rock/Jazz-Party van The Bridge op het Tempo Schallplatten label.
Voor de heruitgave in 2002 werden de bandnaam en de aftiteling van de albumtitel gewijzigd,
The Bridge werd The Kristian Schultze Set.
Schultze leidde een aantal bands voordat hij in 1973 bij Passport kwam.
In 1969 begon hij elektronische muziek en synthesizerprogrammering te studeren om in 1971 zijn eerste jazzrockband op te richten genaamd Space Orbit Company. Een jaar later volgde de fusionjazz band The Bridge, een jaar na deze opname trad Kristian Schultze toe tot Passport als hun belangrijkste toetsenist.
Een superbezetting met stuk voor stuk zeer getalenteerde muzikanten.
Het resultaat is een geweldig fusion album.
En wat ook geweldig is dat het integraal op Soundcloud staat:
Hij liet ons deze instrumentale versie horen: https://youtu.be/ZwaXfkXviTs
Isidore zag Soichi Terada een dj-set spelen op het Boomtown Festival tijdens de Gentse Feesten dit jaar:
Een recensie van het album op Written In Music:
De bandleden van Balthazar hebben elk hun soloprojecten, ik ken vooral Sohnarr van violiste 
Patricia Vanneste, Isidore liet ons ook kennis maken met het soloproject van Jinte Deprez.
Als J. Bernardt bracht hij in 2017 Running Days uit.
Als J. Bernardt bracht hij in 2017 Running Days uit.
Daaruit hoorden we The Question:
Een knappe track met Oosterse invloeden, er broeit veel moois in Brussel...
Een recensie van het album op Dansende Beren:
Geen muziek uit haar reguliere albums maar drie van haar vele interessante samenwerkingen die ze in de loop van haar carrière aanging.
Daaruit hoorden we de Twisted On The Terrace Mix door Hybrid.
In 2005 werd een compilatie uitgebracht met Sinéad O'Connor haar Collaborations:
Daaruit koos ik de fantastische tracks Special Cases van Massive Attack en Release van Afro Celt Sound System, er staat nog veel meer moois op deze compilatie maar er lag nog zoveel muziek klaar...ondertussen werden er herinneringen opgehaald aan geweldige concerten van Massive Attack.
Wie de docu nog niet heeft bekeken over het leven van Sinéad O'Connor, tot 25/08 is deze te zien op VRT.Max:
Haar meest recente album, Broken Gargoyles uitgebracht in 2022 werd gecomponeerd tijdens het begin van de Covid-19-pandemie.
De eerste incarnatie van dit werk werd gespeeld als een geluidsinstallatie in het Kapellen Leprosarium (Lepra Sanctuary) in Hannover, Duitsland, een heiligdom uit
1250 dat in de Middeleeuwen diende als quarantaineplaats voor mensen die leden aan pest en melaatsheid.
In Das Fieberspital beschrijft Heym de afschuwelijke toestand van mensen die lijden aan gele koorts en in verlammende doodsangst en delirium leven als gevolg van hun brute behandeling en isolatie in medische afdelingen in het Duitsland van begin 20e eeuw.
Meer is te lezen en tevens volledig te beluisteren op Bandcamp:
"Haar nieuwste plaat, Broken Gargoyles, benadrukt de chronische aard van onze ongevoeligheid voor zieken en gewonden. Geïnspireerd door de mishandeling van gewonde infanteristen uit de Eerste Wereldoorlog, graaft Galás verwoestende bronteksten op uit een iets eerder tijdperk: het vers van Georg Heym (1887-1912), zoon van een assistent in een gelekoortskliniek en een enfant terrible van de Duitse expressionisten. 
Voor zijn dood op 24-jarige leeftijd schreef Heym onverschrokken over zieke patiënten, verminkte soldaten en andere gedoemde zielen waaraan hij mogelijk was blootgesteld door het werk van zijn vader.
Door vier van Heyms gedichten op pulserende, dreunende begeleiding te zetten, traceert Galás een rode draad van verbannen invaliden in de afgelopen eeuw plus rampen op het gebied van de volksgezondheid.
Toepasselijk bracht ze een deel van dit materiaal in première in een middeleeuws Duits melaatsenreservaat en begon ze het album in elkaar te flansen tijdens de COVID-lockdown.
Aldus Pitchfork, de volledige recensie lees je hier:
Een geweldige plaat, ten huize Stefaan is dit een doorsnee ontbijtmuziekje.
Deze serveer ik als uitsmijter. Kijk, luister en huiver: https://youtu.be/kLvUZxralv8
Als fan van The Legendary Pink Dots en frontman Edward Ka-Spel had hij diens Blue Room meegebracht, heel toepasselijk in dit blauwe zolderkamertje.
De man is heel productief en toch weet hij telkens te boeien.
"The Blue Room vestigt zijn eigen op zichzelf staande universum, met een voorbijgaande gelijkenis met de alledaagse realiteit, bevolkt door melancholische geliefden en vampiervrijers."
Geïncarneerde eeuwige liefde op een soundtrack van mellow jazz en opstijgende straalmotoren; en de gastzang van Lisa, die het opzwepende titelnummer voorziet van zowel een andere stem, als een verwijzing naar Ka-Spels vorige albums en hun gasten."
Hier de volledige recensie:
We luisterden naar de C kant waar de titeltrack opstaat, hier kan je het hele album vinden:
De Nor is een openluchtlocatie/beeldhouwwerk/paviljoen in het Middelheimmuseum in Antwerpen. Tijdens de openingszomer speelde multi-instrumentalist Elko Blijweert daar een liveconcert dat een onuitwisbare indruk achterliet.
Hij gebruikte eigenlijk de hele tuin als instrument naast een reeks voorgeprogrammeerde pedalen, keyboards, drummachines, gitaren, een mandoline en drankfles fluiten.
Deze plaat bevat een gereconstrueerde versie van dat legendarische optreden, een soort conceptalbum dat hier te beluisteren is:
Als fan van Front 242 zit er ook op deze plaat met "242" een verwijzing verwerkt op de hoes.
Dat Blijweert van vele muzikale markten thuis is heb ik al meermaals kunnen zien op concerten, zo zagen we hem onlangs aan het werk als Elko B. en samen met Milan W. als The Tone Zones, een meester performer waar je niet op uitgekeken raakt.
Dat Blijweert van vele muzikale markten thuis is heb ik al meermaals kunnen zien op concerten, zo zagen we hem onlangs aan het werk als Elko B. en samen met Milan W. als The Tone Zones, een meester performer waar je niet op uitgekeken raakt.
Eind 1967 ontwikkelde de Berliner band
lange, ongewone en vrije instrumentale improvisaties. In 1972 verdienden
ze een cultstatus met een eigen mix van geïmproviseerde rock
gecombineerd met electro-, etno-, jazz- en trance-elementen. Ze
experimenteerden met vloeibare projectoren, dia's en experimentele films zoals ook Californische en Engelse
undergroundbands dit deden.
Meer lees je hier:
Kant A werd beluisterd en wat een plaat!
Staat integraal en in één ruk op YouTube:
De recensie van Wouter Bessels op Progwereld:
"Verwacht met Shibuya Nights geen ‘droge’ registratie van een optreden of een verzameling opnames.
Het is een dagboek, een uitsnede, dan wel een samenvatting van wat Michael Günther, Michael Hoenig, Gustl Latjens, Burghard Raush en Lutz Ulbrich hebben gepresteerd.
Terwijl de groep algemeen bekend staat om hun uitgesponnen jams en zweverige klanktapijten die zij veertig jaar geleden hebben opgenomen, klinkt het kwintet in februari 2007 veel compacter, vitaler en ontzettend fris.
De afwisseling is groot: met name de lange stukken worden afgewisseld door ‘intermezzo’s’ zoals Sahara City en Dialogue & Random die puur voor de vorm een plek op de cd hebben. Na In The Silence Of The Morning Sunrise met Ulbrich in de hoofdrol- klinkt enthousiast applaus en volgt het titelnummer, waarin de groep de Oosterse kant opgaat.
De ferme drumklanken van Rausch vermengen zich met de ijle klanken van gitaren en toetsen, terwijl opvolger First Communication simpeler van vorm is en beide gitaristen op de voorgrond zet. In het exotische blokje, met Ala Tul, Laila en A Quiet Walk, is goed te horen dat Ozric Tentacles en andere spacerock bands schatplichtig zijn aan de stijl van Agitation Free."
Dit slot van een reeks verzamelalbums bevat zeldzame EP's, single's en tracks die ooit op compilaties belanden.
De volledige eerste LP wordt ingenomen door hun samenwerking met Nurse With Wound.
Simple Headphone Mind en Trippin' With The Birds zijn twee improvisatie nummers uit 1997 waar Nurse With Wound een originele Stereolab opname omvormde tot twee twee tracks.
We hoorden raadselachtige woorden als 'spiders' en 'milky white' opstijgen uit het puin van de gedeconstrueerde krautrock.
Ook deze staat integraal op Bandcamp:
Een recensie:
Een remix door Onsturicheit (Peter Moorkens) van een track uit Haukijarvi One van Lounasan (featuring Music For Installations) die hij opdraagt aan de recent overleden Joost Carpentier:
Moorkens wordt melancholisch van zwanen en na het verlies van Joost kreeg Joutsen een andere betekenis en het doet hem ook denken aan hun Dreuhnigheit project waar ook zwanen in voorkomen:
Voor de remix voegde hij synths, piano en tekst toe.
Niet online te vinden maar het album met de originele versie wel, hoge aanrader, hier te koop:
De band heeft als belangrijke leden fluitist en zanger Thijs Van Leer en gitarist Jan Akkerman (in hun oorspronkelijke bezetting (1969-1976), later vervangen door Philip Catherine (1976-1978).
Hun muziek is beïnvloed door klassieke muziek, zoals te horen is in hun kenmerkende song, het op barokstijl geïnspireerde Hocus Pocus.
In de vroege jaren 2000 hervormde de band zich met Van Leer als enige originele lid, hij kreeg echter al snel gezelschap van Pierre Van Der Linden op drums die in de jaren zeventig lid was geweest.
Sinds de heroprichting hebben ze constant getourd en vier albums met nieuw materiaal uitgebracht, waarvan de laatste uit 2018.
Sinds de heroprichting hebben ze constant getourd en vier albums met nieuw materiaal uitgebracht, waarvan de laatste uit 2018.
Ik liet Hamburger Concerto horen uit 1974, vooral de 17 minuten durende titeltrack is de moeite, Isidore hoorde er Spin in, die duidelijk naar Focus hadden geluisterd...
Met beelden erbij was het nog leuker: https://youtu.be/uBwQIVcD98o
Een review van de plaat:
Meer over de band kom je hier te weten:
Voor de fans, de volledige Nederpopzien TV show:https://youtu.be/-YRzPluIPfg
En deze show voor BBC: https://youtu.be/VJMaBkX1xTY
En om af te sluiten, de band treedt nog steeds op, getuige dit concert uit 2022:
Zappa '80: Mudd Club/Munich bevat twee historische optreden van Frank Zappa en de band waarmee hij in het voorjaar van zomer van 1980 tourde.
Het eerste deel bestaat uit opnames gemaakt in Zappa's favoriete club in New York: de legendarische Mudd Club.
Het tweede deel is opgenomen in de Olympiahalle in Munchen en is de eerste show van Zappa die live direct to digital stereo is opgenomen.
Toevallig gaat deze avond (12/08/'23) op Canvas de Classic Albums aflevering over Freak Out (1966) van Frank Zappa And The Mothers Of Invention.
De avond zat er nu echt op, alsook dit verslag!
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
