Vorige week vond het eerste Zijspoor Festival plaats.
Eén van de bands was Chrysopa Occulta, een duo bestaande uit Bart Piette en Els Van 't Kolenwoud die je ook kan kennen als Kinderen Van Moeder Aarde.
Twee muzikanten die sinds 2015 rituele wereldmuziek creëren met didgeridoo, sjamanendrum, shakers, fluit en Tuvaanse keelzang, het was een buitengewoon fantastisch concert!
Een review van dit festival volgt...
Dit album was de opener van deze luisteravond.
Deze release bevat 4 tracks en is gewijd aan de geest van water, inspiratie haalde hij bij twee heilige bronnen in België en twee in Glastonbury, waaronder de mij niet onbekende Chalice Well.
Elk nummer op dit album is doordrenkt met de specifieke energieën van deze bronnen.
Het album werd volledig beluisterd, de gasten waren er heel enthousiast over en vonden het jammer dat ze het album niet kochten aan de merchandise stand op Zijspoor.
Hier te koop en/of te beluisteren:
Een review op Luminous Dash:
Tot slot een link naar Bart Piette's YouTube kanaal:
Die bracht op Apollo het schitterende Contours uit, een subliem huwelijk van de complexiteit van techno, jazz, Squarepusher-achtige IDM en de gemakkelijke, luchtige piano-melodieën van klassieke muziek.
Door alle aanwezigen erg gesmaakt, zonde dat we niet alles konden beluisteren want er lag nog zoveel klaar...
Staat gelukkig integraal op Bandcamp:
De band bestaat 55 jaar en brengt nog steeds muziek uit, vorige maand verscheen hun 38e album Born For This Moment.
We luisterden naar een viertal tracks uit een verzamelalbum uit de reeks Super Star Hit Collection.
Hun muziek wordt gekenmerkt door jazzinvloeden, check maar eens die blazers bij 25 Or 6 To 4 en Saturday in the Park:
Hun grootste succes haalden ze echter met ballads, deze portie stroop uit de warme zomer van 1976 werd hun grootste hit:
Een comment onder de video:
"Musical instruments being played by human beings, Vocals that can be understood, no computerized crap. This is talent!"
Steve Miller Band's Fly Like An Eagle stamt eveneens uit 1976.
Naast Space Intro en Fly Like An Eagle https://youtu.be/Dd7uv38WsT4, liet ik het prachtige Wild Mountain Honey horen: https://youtu.be/gdf2cYpDPRA
Een recensie op Written in Music:
De muziek is gebaseerd op de Franse film Portrait de la Jeune Fille en Feu.
Speciaal voor wie liever wat meer in handen heeft dan een digitale downloadcode, is er nu een EP met drie tracks verkrijgbaar (niet in de handel), enkel door een bericht te sturen naar de BySenses facebook pagina kan je dit in huis halen.
Ik liet het prachtige La toile non endommagée horen, op de digitale versie is dit het middenstuk van de twee track, op de EP staat het als losse track. Waar het ook niet zou misstaan, op een soundtrack van een jaren '70 pornofilm...maar dit geheel terzijde!
BySenses was één van de artiesten op het gloednieuwe festival Synth'Nest '22, hij sloot de eerste editie af met een straf concert in samenwerking met Onsturicheit.
Een verslag is hier te lezen:
Een schitterende plaat dat schreeuwt om een heruitgave.
We hoorden o.a. deze En Vitesse:
Dutch Treat is een progressieve jazz-rockgroep bestaande uit gerenommeerde sessiemuzikanten. Tranquility is hun enige plaat, opgenomen in de Duitse studio Kirchhallen.
De hele plaat staat op YT: https://youtu.be/kjxNxHlRv3k
drummer Louis De Lussanet en gitarist Hans Hollestelle die ook deel uitmaakte van SPIN.
Isidore had mooie jeugdherinneringen aan de bekende openingstrack Grasshopper van SPIN's titelloze debuut (1976) dat iedere ochtend werd gedraaid op de radio.
Ook dit album staat integraal op YouTube: https://youtu.be/6zNRXE8o6w8
SPIN bestond uit ex leden van Ekseption, in 1977 brachten ze een tweede en laatste album uit, Whirlwind.
Hans Hollestelle is vooral bekend als studiomuzikant, hij werkte mee aan heel wat succesvolle albums van Nederlandse bands en speelde o.a. de intro in van How Do You Do van Mouth & MacNeal.
In boeddhistische volksverhalen verbindt de stengel de fysieke wereld en spirituele wereld.
Stefaan had Hatis Noit meegebracht, geen stengel maar een cd want dit is ook de artiestennaam van een uitzonderlijk getalenteerde (in Londen wonende) Japanse vocaliste.
Het vocale ontwaken van Hatis Noit kwam er op zestienjarige leeftijd, tijdens een reis naar Nepal waar ze werd ontroerd door het gezang van een boeddhistische vrouwelijke monnik in een bescheiden oratorium.
Dat deed haar beseffen dat dit instrument ons laat verbinden met de essentie van de mensheid, de natuur en ons universum.
Deze ervaring bracht haar ertoe om de mogelijkheden van haar eigen stem te verkennen.
Onlangs bracht ze Aura uit, haar derde album en eerste op het Erased Tapes label.
Een adembenemend werk dat de behendigheid van Hatis Noit's stem en van de menselijke stem in het algemeen laat horen.
Uniek is dat het album bijna volledig is samengesteld met haar eigen stem.Een review van Aura op Written in Music:
https://writteninmusic.com/albumrecensie/hatis-noit-aura/ Een stem die in staat is om verschillende personages en emoties te spelen.
Fragmenten van sommige tracks doen me denken aan het oudere werk van Lisa Gerrard bij Dead Can Dance.
Hier kan je zelf de vergelijking maken:
Door de jaren heen werkte ze samen met onder andere de Japanse
vibrafonist Mate Masayoshi Fujita, American
Vocal Music Collective NYX, Lubomyr Melnyk, Matmos en Kevin Richard Martin.
Met die laatste stond ze in 2019 op Le Guess Who:
Wie Hatis Noit live aan het werk wil zien, 11 november staat ze daar opnieuw op de affiche:
Hij runt en beheert het kunstradiostation van Glasgow: Radiophrenia, was één van de oprichters van het Glasgow’s Radio Tuesday collective en werkte voor radiostations o.a. BBC, WFMU, Radia, Resonance FM, CKUT, VPRO, Deutschland Radio Kulturen.
Zijn radioproducties
variëren van documentaires en radiospelen tot meer experimentele
audiocollage en soundscape -stukken.
De kern van zijn praktijk zit in de fascinatie voor de intimiteit van de radiostem, verouderde media, omgevingsgeluiden en het opwaarderen van (terug)gevonden opnames.
Hij put uit een rijke verzameling tape-opnames zoals audiobrieven, gedicteerde notities, antwoordapparaat-berichten en andere verloren stemmen, die komen aan bod in zijn onorthodoxe geluidscreaties.
Al deze diverse elementen worden gedistilleerd in radiofonische composities voor uitzending, multi-channel diffusie, vaste media en live optredens.
Meer info over de man kom je hier te weten: http://meagreresource.com/
Sinds 2011 organiseert hij Lights Out Listening Group, een tweemaandelijks luisterevenement gericht op creatief gebruik van geluid en radio dat zich afspeelt in complete duisternis, een soort luisteravond zowaar...
Vernon bracht reeds een 25 tal albums uit (meestal solo, soms met anderen) die je kan klasseren als musique concrète, (dark) ambient, tape music, field fecordings en spoken word.
Die albums verschenen op fijne labels als Kye, Glistening Examples, Staalplaat, Flaming Pines, Ultra Eczema, Entr’acte, 3Leaves, Misanthropic Agenda, Canti Magnetici, Staubgold, Gagarin Records en zijn eigen Meagre Resource label.
Gemaakt met in Schotland gevonden opnames tussen 2000 en 2020 door Glasgow's Radio Tuesday Collective.
Ik liet track 3 tot 6 horen, die werden zeer gesmaakt bij de aanwezigen van de luisteravond.
Hier helemaal te beluisteren, beter nog: aan te schaffen, ik kocht de cd, slechts 100 exemplaren verkrijgbaar, niet duur en de verzendingskosten zijn schappelijk:
Het was Patsker die me op dit album wees. Als Schotland liefhebber een tip krijgen over iemand uit Glasgow die bezig is met radio experimenten...zo trek je mijn aandacht.😀
Buttersss is een bassist en componist uit Adelaide, Australië en woont sinds 2008 in Los Angeles.
Ze werkte samen met een breed scala aan artiesten, waaronder Phoebe Bridgers, Jenny Lewis, Madison Cunningham, Bright Eyes en Aimee Mann, Jeff Parker, Larry Goldings, Makaya McCraven, Chris Speed en Walter Smith III.
Nu is er Activities, haar eerste album onder eigen naam, een heel sterk debuut en nu reeds één van de platen van 2022!
Deze melange van broeierige synths, kamerjazz en wereldmuziek is experimenteel en toch toegankelijk.
Ook Luminous Dash is heel enthousiast:
Het album wordt in een avant-garde saus geduwd die echter
onverwacht de toegankelijkheid versterkt. Butterss’ basspel is zowel
stuwend als fluweel.
Ze voorziet de muziek van een lading experimentele
licks waarbij de vergelijking met de Europese basvirtuoos en levende
jazzlegende Eberhard Weber voor de hand ligt.
Het album
flirt tijdens de fascinerende en sfeervolle tracks met jazz, fusion,
elektronica, rock en wereldmuziek.
Op het aanstekelijke nummer Doo Wop zijn de psychedelische popmuziek invloeden sterk aanwezig zonder het experimenteel randje te vergeten.
Activities is een album dat staat als een betonnen bunker.
Butterss dwarrelt losjes uit de pols doorheen diverse stijlen en sferen
waarbij ze ook nog eens op een (aangenaam) speelse en interessante wijze
een resem klanken en improvisaties tevoorschijn tovert."
Helemaal op Bandcamp:
Peter legde de naald op de derde plaat van Beak>.
Geoff Barrow heeft nu evenveel platen gemaakt met zijn zogenaamde sideproject als hij deed met Portishead.
Beak>>> is een heel sterk album geworden, het klinkt alsof Can en Faust samen met John Carpenter een seventies blaxploitation soundtrack schreven.
Hier te beluisteren:
Een recensie op Pop Matters:
Uitgebracht op Invada, een label waarvan Barrow één van de eigenaars is en dat de laatste jaren succes oogst met nieuwe retro klinkende soundtracks uit te brengen van bijvoorbeeld de populaire serie Stranger Things.
Barrow werkt ook mee aan soundtracks van o.a. Ex Machina, Black Mirror en Annhilation.
Kirk werd in 1956 geboren in de Engelse industriestad Sheffield, waar hij zijn hele leven is blijven wonen.
In 1973 richtte hij Cabaret Voltaire op, samen met Stephen Mallinder en Chris Watson.
Ze vernoemden hun groep naar het beroemde café in Zürich, waar in de Eerste Wereldoorlog de kunstenaars van de Dada-beweging bijeenkwamen.
Enigszins in die geest begonnen de drie te experimenteren met elektronica en tapeloops.
Nadat Watson in 1982 sloeg Cabaret Voltaire verliet sloeg het duo een toegankelijker richting in, met steeds dansvloervriendelijker ritmes.
Nadat ook Mallinder de groep verliet, maakte Kirk aansluiting bij de nieuwe elektronische
muziek, bracht heel wat albums uit onder een pak pseudoniemen, met Sandoz (vernoemd
naar het eveneens Zwitserse farmacieconcern dat, min of meer per
ongeluk, de psychedelische drug LSD de wereld in hielp), als bekendste,
en soms onder zijn eigen naam.
Vier albums volgden waarvan twee drone albums in het voorjaar van 2021.
BN9 Drone werd zijn muzikale testament, 5 maanden later stierf Kirk aan een hartaanval.
In november vorig jaar kwam op de luisteravond zijn overlijden ook aan bod.
https://luisterpost.blogspot.com/2021/11/luisteravond-115-november-2021.html
We luisterden naar een stuk van het album dat uit één lange boeiende industrial track bestaat, Kirk is al lang een innovator, en dit grijpt terug naar zijn industriële wortels.
We luisterden naar een stuk van het album dat uit één lange boeiende industrial track bestaat, Kirk is al lang een innovator, en dit grijpt terug naar zijn industriële wortels.
BN9Drone is een apocalyptische soundscape met abstracte elektronica en onheilspellende stemmen die lijken op gebroken uitzendingen van een slagveld.
Richard H. Kirk zet hiemee een sterk orgelpunt van een lange maar te vroeg gestopte carrière.
Later ook met muzikanten van over de hele wereld. Meer dan 50 muzikanten leenden hun kunsten aan dit project.
Er was enkel nog tijd voor kant C van de dubbel-LP, de vierde track:
"De eerste paar minuten zijn een solo voor drums, gevolgd door behoorlijk noisy gitaren, waarna de groove losbarst.
Het uitbundige, bijna opgewekt klinkende stuk lijkt enigszins op de muziek die Goran Kajfes (hier niet van de partij) met zijn Subtropic Arkestra maakt.
Ook hier zorgt het uitgekiende arrangement, waarin vrije solo’s zijn ingebed, voor ongeremd luisterplezier."
Zo beschrijven ze die vierde track bij Opduvel, de volledige resencie van Rituals is hier te lezen:
De klassieker was Nederlandstalig, en wat voor één! Jus d'Orange uit 1976 van Lieven.
Vorig jaar werd de plaat heruitgebracht door BLP Records (een label uit Roeselare dat Belpop klassiekers heruitbrengt).
Ik schafte me die aan, een knappe uitgave dat werd geperst op geel transparant vinyl, meer een Jus Yellow dus.
Het was toeval dat eerder deze luisteravond Lieven reeds een aantal keer ter sprake kwam, heel vreemd dat ik net deze plaat had klaar gelegd.
Oorspronkelijk werd de plaat uitgebracht door Elektra/Asylum Records, en was daarmee de eerste niet-Amerikaanse release!
De hele plaat ga ik niet beschrijven, dat deden Luminous Dash en John Tinnick reeds:
https://www.johntinnick.com/post/lieven-jus-d-orange
Akkerwinde (samen geschreven met fluitist Jan Vercruysse) is de instrumentale afsluiter en wordt gekenmerkt door een behoorlijk psychedelische freakout.
Arrangeur Marc Moulin, drummer Bruno Castelluci (beide Placebo) en gitarist Eef Albers laten zich hier helemaal gaan.
Vooral het gitaarspel van Albers (ook in Focus en de krautrockband Kraan) is geniaal in deze track.
Akkerwinde (samen geschreven met fluitist Jan Vercruysse) is de instrumentale afsluiter en wordt gekenmerkt door een behoorlijk psychedelische freakout.
Arrangeur Marc Moulin, drummer Bruno Castelluci (beide Placebo) en gitarist Eef Albers laten zich hier helemaal gaan.
Vooral het gitaarspel van Albers (ook in Focus en de krautrockband Kraan) is geniaal in deze track.
Een live versie
Het hele album staat op YouTube:
Van het aan hem opgedragen TV-programma Oogappel-Oogstappel staan de opnames gelukkig online:
Het grote succes bleef uit in 1976 en het zou onbetaalbaar geweest zijn om de plaat live te brengen.
Maar eigenlijk hoefde het allemaal niet meer voor hem.
Hij zag zichzelf
niet als een entertainer, had eigenlijk geen begeleidingsgroep, wou niet
steeds hetzelfde repertoire reproduceren, en muzikaal zat hij na de
release van Jus d'Orange eigenlijk al in andere regionen.
Hij wou de weg
op van de funk en jazzy soul, en componeerde al volop nummers in die
stijl maar de platenfirma's wilden alleen een doorslag van Jus d'Orange
als opvolger.
Meer hierover lees je hier:
De plaat komt ook aan bod in de Dikke Delvaux:
Lieven Coppieters werd na Jus d'Orange vooral actief achter de schermen in de muziekwereld.
Met Jan De Vuyst en Wim De Craene aan de musical Help, ik win een miljoen in 1977 en de NTGent-productie Jungleboek, die in 1993 werd bewerkt voor televisie.
Vanaf 1998 runde hij met zijn vrouw een grafisch bedrijfje in de Vlaamse Ardennen.
In 2012 overtuigde Klaas Delrue van Yevgueni hem om voor zijn 60e verjaardag nog één keer een paar nummers uit Jus d'Orange live te brengen tijdens de Radio 1 Sessies.
De luisteravond zat erop, alweer een luistertrip vol fantastische muziek.
Meer goede muziek zal onder andere te horen zijn op volgende evenementen, een kleine greep uit het enorme aanbod voor de rest van de maand:
20 augustus - Sonic Emissions #3:
27 augustus - Patchwork 2022:
27 augustus - Nocturne Atlantikwall Raversyde:
27 augustus - Whisper 2022:
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
