vrijdag 7 december 2018

B-Wave Festival 2018

Voor de zesde keer werd er aan de rand van een groenbruin bosje (zo hoort dat in Limburg) het elektronische muziekfestival B-Wave georganiseerd, het jaarlijkse festival voor de synthesizer -en elektronische muziek liefhebbers. 
https://www.b-wave.be/blog/category/all-categories/
De video's en foto's (waarvoor dank!) in dit verslag zijn van de vaste hand van Christophe Barbier, Philippe Wauman, Germain Ghys, Johan De Paepe aka Owann, Joost Egelie, Andre Stooker, Stefan Schulz en Patsker Omaer Beguin.
Die laatste schreef maandag reeds een review voor Luminous Dash:
https://luminousdash.com/portfolio-items/b-wave-2018-heusden-zolder-cultuurcentrum-muze-01-12-2018-afgewerkt/  
Wil je meer en extra veel geleuter...? Plof je neer in de sofa, bij voorkeur met een passend muziekje en drankje, hier volgt een uitgebreid sfeerverslag met heel wat randinformatie.

CC Muze in Heusden-Zolder was op 1 december 2018 voor de zesde keer de plaats waar je moest zijn voor een dag ambient, chillout, sequencer en andere vormen van elektronische spacemuziek.

Vanaf 2019 maakt CC Muze plaats voor de plaatselijke gemeenteschool en verhuizen ze naar het voormalige mijnterrein, rechtover de Luchtfabriek waar vorig jaar de hallen werden gevuld met synthesizerklanken voor de Cosmic Night.
In het voorjaar zou de nieuwe Muze klaar zijn, het zal er altijd zonnig en warm zijn en de meisjes zullen rode topjes dragen.
Hopelijk is de akoestiek er even goed als in de huidige theaterzaal en niet minder  belangrijk: een even toffe cafetaria met een ruime keuze aan streek -en Trappistenbieren!
Om 10:45u pikte ik Peter Moorkens op (en enkele koffers modulaire synths en kabels).
Dat materiaal zou goed van pas komen want hij stond als Onsturicheit op de affiche van het B-Wave Festival en als je daar optreedt is
het handig om een paar van die dozen met draaiknoppen mee te nemen.
Na een rustige rit begeleidt met knisperende muziekjes van Frederik Croene en Peter Appleton kwamen we om 12:30u aan in Heusden-Zolder.
Ik ben een "roadie van mijn kl**en" want wegens een rugprobleem diende Peter Moorkens zelf zijn materiaal de foyer binnen te dragen. 
Het was middag en er was nog ruim een uur te gaan tot het eerste concert begon dus nestelden we ons in het Muze Café voor soep met brood en als dessert een Chimay Blauw.
Een meer dan geslaagde festivalopener! 

De deuren gingen open om 13u en vulde de foyer stilaan met bezoekers die hun ogen en oren de kost gaven aan het lekkers dat werd uitgestald bij de standhouders van synthstalletjes van Rob Papen, Midician Modular en IXlogicen.
Een opmerkelijke standhouder was Sound University dat een unieke kans biedt voor muziekliefhebbers om een ​​ontspannende muziekproductie te maken in Logic Pro, waaronder een driedaagse sessie met de legendarische producer Martin 'Youth' Glover (Killing Joke, The Orb, Brilliant, Paul McCartney, David Gilmour enz...) in zijn Space Mountain Studios.
CD en LP standjes waren er uiteraard ook waaronder vaste waarden Wool-e-Shop, Manikin Records, Syngate, Groove Unlimited, Spheric Music en Rhea.

Er was tevens een fotoboek te koop over de voorbije 5 jaar B-Wave Festival.
Mijn geldbeugel bloedde toch vooral bij de Wool-E stand waar ik o.a. de E I L A N D CD en de vijfde Ambient Nation kocht, een 3 CD box met muziek van 28 Belgische muzikanten, waaronder de drie Belgische acts die deze dag concerteerden.

https://belgianneumusik.be/album/wed044-bnm013-ambient-nation-5-ambient-berlin-school-em  ↓↓↓


14u intussen, Patsker en co waren gearriveerd, het festival kon beginnen!
Volgens traditie opent een Belgische act het festival.

Dit jaar was dit Aerodyn, een trio bestaande uit Alain Kinet (naast zijn grafisch en schilderwerk vormt hij met Peter Brutin het elektronisch project Thurim en is hij één van de leden van het fameuze multimediaal ensemble, Serendip Consort), Jan Buytaert (de helft van The Roswell Incident en tevens lid van Serendip Consort) en Philippe Wauman aka Anantakara.
https://alainkinet.bandcamp.com/album/aerodyn 
Met de achtergrond van de muzikanten indachtig mag de toeschouwer zich aan een avontuurlijk concert verwachten.
En die verwachtingen werden ingelost! 


Aerodyn speelde een fantastisch concert, soms dreigende drones, dan confused rhythms om vervolgens over te gaan naar mysterieuze en feeërieke soundscapes die me regelmatig meenamen naar vreemde verre werelden.
De bezwerende zang van Alain Kinet kwam bijzonder goed tot zijn recht in de van buitenlicht verstoken theaterzaal, van tekst was geen sprake, Kinet gebruikt zijn stem puur als instrument.
Een bijzonder geslaagde opener, wie zou hier vandaag beter doen, de volgende acts wisten meteen waar de lat lag!


Nog even vermelden dat het concert werd begeleid door knappe visuals van de hand van Alain Kinet.
https://www.youtube.com/watch?v=Dxt4M2D0_lM
https://www.facebook.com/christophe.barbier.5074/videos/2238920966158118/
https://www.youtube.com/watch?v=TZY26vAqLh4 
https://www.facebook.com/germain.ghys/videos/2528225267249231/

Even bekomen in het café dacht ik, maar éénmaal in de foyer werden we aangetrokken door de sound die van het kleine podium kwam.
Daar was Alienna net begonnen aan haar performance.
Ann Kowalski, zoals de ravissante verschijning echt heet, was reeds op jonge leeftijd door de muziekmicrobe gebeten.
Ze was gefascineerd door de platencollectie van haar ouders, een mix van Tchaikovsky, Vivaldi, Jimmy Hendrix, Pink Floyd, Janis Joplin enz. waardoor ze "paplepelgewijs" heel wat muziekkennis mee kreeg.
Reeds op tienjarige leeftijd raakte ze in de ban van ambient dub bands zoals The Orb en was haar eerste keyboard een feit!
Geïnspireerd door de Belgische clubscene, de radioshow Teknoville op Studio Brussel, en artiesten als Laurent Garnier, Moby & Sven Väth in de vroege jaren negentig, werd haar fascinatie en drang om zelf te mixen sterker en sterker.
In 1996 begon ze zelf te draaien en trad op als DJ in Belgische en Nederlandse clubs zoals Café d'anvers, La Rocca, Love Parade, The Temple / Boccaccio, Diepgang, Moodswing, en nog veel meer.
http://www.alienna.com/ 
Het is een uitdaging om te concerteren in de foyer, heel wat bezoekers komen er vooral voor de merchandising en demonstraties van de modulaire synthesizers.
Maar met haar mix van spacy onconventionele sounds en samples, ambient klanktapijten, gedoseerde stuiterende beats en zachtjes pruttelende acid creëerde ze een muzikale wereld die niemand onbewogen liet.


Ze kreeg dus heel wat aandacht en een bisnummer was het logische gevolg.
Toen liep het bijna even mis maar ze herpakte zich heel snel, een dame die haar knoppen en schuivers goed onder controle had, dat alles live werd gespeeld konden we met zijn allen getuigen.
Enkele tracks van haar op Youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=x_IGhY8NHbE 
https://www.youtube.com/watch?v=id5CKovIwBQ&t=24s
https://www.youtube.com/watch?v=4C7ev49ri2A
En een live set eerder dit jaar:
 https://www.youtube.com/watch?v=4-W3fXhYSbE


Aanvulling 26/12/2018:
https://alienna.bandcamp.com/?fbclid=IwAR2EKDM023QUH9YcIrWuL1BCrRvH--7AofnI16uCsY-97lwsLg8MaSUkemI
Eén van de toeschouwers was Bart, een trouwe bezoeker van de Eerste Blue Room luisteravonden en die ik reeds lang niet had gezien, deze onverwachte en andere ontmoetingen met muziekliefhebbers maakte de dag alleen maar mooier.
Toch nog even naar het Muze Café voor een pint en daar probeerde Erik Wøllo de menukaart te ontcijferen, ik speelde tolk en raadde hem de cannelloni met spinazie aan, de man zou later op de avond een schitterend concert spelen, of het één met het ander te maken heeft laat ik geheel in het midden.

Terug naar de theaterzaal voor het tweede concert daar.
Pyramaxx zijn drie Duitse muzikanten, daarvan was er eentje (Andreas Morsch) ziek op zijn Leverkusens kussen blijven liggen (2018 award winnende woordspeling in de categorie: Review Elektronisch Muziekfestival).
Eén gitarist minder dus... jaja, deze band draait rond gitaren!
Een schets van de band:
Erik Seifert en Josef Steinbüchel stonden reeds in 2014 op de affiche van B-Wave, samen met Max Schiefele vormen ze Triple S.
Schiefele aka Maxxess vormt samen met Andreas Morsch en Axel Stupplich (vooral bekend als het duo Pyramid Peak en eerder Digital Dream), de band Pyramaxx
http://pyramaxx.de/about/ 
Zelf noemen ze hun muziek electronic rock music
Misschien heb ik al iets teveel van dergelijke muziek gehoord en zelf ben ik al geen te grote gitaarfan... het zal dus aan mij liggen maar halfweg het concert had ik het wel gezien, dit klonk voor mij als Tangerine Dream in hun mindere dagen.


De muziek werd foutloos gespeeld en dit zijn ongetwijfeld rasmuzikanten maar mij klonk het wat te braaf, te voorspelbaar en gepolijst, Peter vond het ook een raadsel hoe ze een gitaar zo glad laten klinken...


https://www.facebook.com/christophe.barbier.5074/videos/2238854326164782/ 
Ik gaf de voorkeur om samen met enkele kompanen een trappist te drinken in het café.
De meningen die ik achteraf hoorde van Pyramaxx hun passage waren verdeeld...
De fans van Erik Wøllo en Michael Stearns kregen de gelegenheid om hun albums te laten signeren in de foyer.


De festivaldag was halfweg en het was tijd om een maaltijd te nuttigen in het café, de pauze duurde lang genoeg om even af te dalen in het Cultuurcentrum.
Een verdieping lager was er een vertoning van E I L A N D.
In 2016 sloegen Ziggy Devriendt aka Nosedrip van Stroom.tv en Kunstencentrum Vooruit de handen in elkaar om de eerste Full Moon Healing te organiseren, een Gents new-age en ambient festival.
Ze vroegen Bruno Coussée (Manngold, Rheinzand) om een ​​openingsact te regelen voor de headliners Gigi Masin en Laraaji.

Hij wendde zich tot Marcus Scheibmaier en Steve Slingeneyer (One Man Party, WWWater, ex-Soulwax) waarin hij zijn visie uitlegde voor een "muzikaal gedicht", als het ware een sonische vertelling van het universum.
Hun project kreeg voor de visuele uitwerking versterking van kunstenares Lies Dierckx.

E I L A N D was een succes en er werd besloten om de muziek uit te brengen op het Wool-E Disc label in de serie Belgian NeuMusik.
https://eilandmusik.bandcamp.com/releases 
De film werd vertoond voor een beperkt maar heel aandachtig publiek.
De muziek valt te omschrijven als minimalistische kosmische muziek met invloeden uit de Berlijnse School.

Dit album is opgedragen aan Patrick Kosmos die 3 jaar geleden overleed.

In de zaal ernaast waren schilderijen en tekeningen opgesteld van kunstenares Erica Hinyot.
http://www.erica-icare.com/
Hinyot liet zich inspireren door het gedicht Ode à la pluie.
De ambient muziek die we daar hoorden was van Hinyot's partner Jean-Marc Lederman die geen kleine naam is in de muziekwereld.

Hij speelde in heel wat bands zoals Fad Gadget en The The maar hij maakte toch vooral naam met The Weathermen, een project met Tuxedomoon's Bruce Geduldig .
http://www.theweathermen.net/ 
Verder werkte hij samen met Front 242 en Man-Dello doet zeker een belletje rinkelen bij mensen die de Barramundi verzamelaars in huis hebben.
http://www.jmlederman.com/
https://www.discogs.com/artist/169195-Jean-Marc-Lederman
Lederman componeerde voor Ode à la pluie een gelijknamig muziekstuk dat de expositie muzikaal ondersteunde, er is ook een originele geur ontworpen zodat het gebeuren een totale zintuiglijke ervaring was.
De muziek is verkrijgbaar in een mooi vormgegeven CD-box, met als extra's vier speciaal gemaakte zeefdrukken én de betreffende geur.
In een beperkte oplage uitgebracht door Wool-E Discs, eveneens in de serie Belgian NeuMusik.
https://belgianneumusik.be/album/wed052-bnm021-ode-a-la-pluie 


En dan was het tijd voor deel twee van het festival!
Erik Wøllo staat garant voor sfeervolle ambient muziek.
De Noor heeft er reeds een lange carrière opzitten
http://www.wollo.com/
Begonnen in 1983 als jazz muzikant zat hij samen met onder andere fluitist Øystein Sevåg in Celeste, meer dan 1 album werd er echter niet uitgebracht, Wøllo ging solo en bracht sindsdien meer dan 40 albums uit, het vermaarde Projekt Record label bracht reeds verschillende albums van hem uit.
https://www.projekt.com/store/product-category/artists/wollo-erik/ 
Hij componeerde muziek voor films, theater, balletten en kunsttentoonstellingen.
Ik vermoed dat hij spaarzaam is met woorden, doch lijkt het mij een aangename warme mens, less is more... 
Die houding kwam naar voor in zijn muziek, het was heerlijk vertoeven in de muzikale droomwereld van Erik Wøllo.
Door elektrische gitaar als zijn primaire melodische instrument te gebruiken, creëerde Wøllo aanhoudende klanktapijten waar af en toe ritmische, op sequencer gebaseerde interventies doorsijpelden.



https://www.facebook.com/germain.ghys/videos/2528707640534327/ 
Ik heb alvast genoten van zijn concert en aan de meeste positieve reacties die ik achteraf opving was ik niet alleen.

Het tweede concert in de foyer was voor Peter Moorkens aka Electric Loopstation aka Onsturicheit.
https://onsturicheit.bandcamp.com/ 
Onder die laatste moniker mocht hij, het aan de standjes schuifelende publiek muzikaal verrassen.
Lang duurde dat schuifelen niet want Onsturicheit trok snel de aandacht, het duurde niet lang of er stond heel wat volk te kijken wat die vreemde snuiter zoal niet uitspookte met zijn modulaire synthesizers.
 
Zijn set begon met een tekst in het Oud-Nederlands die vooraf was ingesproken door Patsker Omaer Beguin en die in een vervormde versie door de foyer schalde.
Ik zag Onsturicheit reeds vele malen en het is telkens genieten, steeds anders en verrassend, het speelplezier dat van de man uit gaat is een waar genot om te bekijken.


Zijn muziek laat zich nog het best omschrijven als kosmische psychedelica met een gezonde hoek af, Moorkens ten voeten uit dus.
In tegenstelling tot heel wat andere elektronische concerten is er bij Onsturicheit heel wat te zien, hier kan je blijven naar kijken, verveling is uitgesloten.


Er werd ook gebruikt gemaakt van attributen zoals houten stokjes waarmee hij tegen zijn met microfoon ingebouwde synth tikte en een muziekdoosje, dit en sommige stemsamples kwamen echter niet altijd goed door door de beperktheid van de speakers in de foyer.
Deze muziek vereist bijzonder goede speakers om alle details tot bij de oren van de toeschouwers te brengen.
Het publiek was echter heel tevreden, het vroeg en kreeg terecht een toegift. 
De man kon gerust nog een heel eind doorgaan want, zo later bleek liep het concert van Michael Stearns vertraging op doordat de installatie van de quadrofonie apparatuur meer tijd in beslag nam dan voorzien.
Na het concert wou Alienna alles weten over Moorkens zijn Modulaire apparatuur.
Er werden onlangs door Wool-E Discs vijf Onsturicheit CD's op de wereld losgelaten, die later ook als 5CD-box worden uitgebracht.
Meer info over Peter Moorkens op Hippiesland:
http://www.hippiesland.de/projekt_onsturicheit?fref=1 
Ander werk van Moorkens is te vinden op Archive.org
https://archive.org/search.php?query=PETER+MOORKENS&sort=-publicdate

Het festival sloot zoals gewoonlijk af met een grote naam.
Omstreeks 22:15u gingen de deuren van de theater zaal open.
Het was een lange dag geweest met veel impulsen en een sfeervol ambient concert was welgekomen.

De Amerikaanse componist Michael Stearns draait al even mee, in 1961 begonnen op gitaar om drie jaar later in een surfbandje te verzeilen.
Later bestudeerde hij aan de universiteit de fysica van muziekinstrumenten die hij, samen met bandrecorders begon te verzamelen.
In 1972 richtte hij zijn studio op waar hij jingles en commercials produceerde voor radio en televisie.
Stearns was niet zo gelukkig die dagen en wou een andere kant op, liever zou hij "experimentele ruimtemuziek" produceren, dit zou nog duren tot zijn eerste cassettes in 1977, Desert Moon Walk en Sustaining Cylinders.
Door samen te spelen met percussionist Fred Stofflet en jazzmuzikant Don Preston (Tommy Dorsey Orchestra en later toetsenist bij de originele Mothers of Invention van Frank Zappa) kon Stearns zich ten volle ontplooien als muzikant.
Een zijstapje in deze uiteenzetting: Preston en Stofflet op‎ Filters, Oscillators & Envelopes 1967-82:  
https://www.discogs.com/Don-Preston-Filters-Oscillators-Envelopes-1967-82/release/3499700
Later volgden samenwerkingen met "woestijngelijkgestemden" als Kevin Braheny, Ron Sunsinger en Steve Roach.
Het meest is Stearns bekend als filmcomponist, na samen te werken met Maurice Jarre maakte hij de soundtracks voor Chronos, Baraka en Samsara van regisseur Ron Fricke
Meer info over de man:
http://www.michaelstearns.com/
https://michaelstearns.bandcamp.com/ 
https://www.discogs.com/artist/14974-Michael-Stearns?noanv=1

Voor dit exclusieve B-Wave concert kwam Michael Stearns speciaal naar Europa.
Zoals hieronder te lezen valt was dit een uitstekend voornemen, hij was een terechte en uitstekende headliner!

Het concert begon met zachte gitaarklanken die hij liet loopen en waarover hij vocale tribals borduurde, ik dacht spontaan aan Jorge Reyes.
Na deze intro was het genieten van bijzonder sfeervolle en warme muziek, ambient-tapijten waarop het heerlijk toeven was en zweven naar verre planeten toegestaan werd. 
Zoals gehoopt klonk dit allemaal heel filmisch.


De Dolby Surround maakte de luisterervaring tot een hemelse belevenis, (note to Peter Moorkens: (jouw Tureluurs zou hier wel te horen zijn!).
Het concert was in één stuk maar toch ontwaarde ik twee delen.
De zon scheen in de eerste helft maar die ging na een half uur onder, de nacht was duidelijk gevallen... de muziek werd dreigender en er werd nu ook gebruik gemaakt van beelden die de emoties dat deze dark ambient-muziek opwekte nog versterkte.


De visuals van Egyptische beelden uit de Oudheid waren goed gekozen, die werden voor mij soms iets te snel gewisseld, ik wou nog wat langer staren in de dreigende ogen van de kwaadaardige beelden om zo helemaal op te gaan in de duistere muziek.



Bepaalde klanken deden me denken aan de soundtrack voor Blade Runner 2049 van Hans Zimmer & Benjamin Wallfisch.
Het was een zéér geslaagd concert, het filmische karakter van de muziek sprak mij en vele anderen enorm aan, dit was genieten van begin tot eind.
Er kwam terecht een toegift.


Dit was een sterke editie, de organisatie was top. Big for Johan Geens!
Ik ving op dat de volgende editie van B-Wave zal plaatsvinden op 9 november 2019.
Het zusterfestival Cosmic Nights kiest op 8 juni 2019 voor de indrukwekkende Refter van de Gentse Sint-Baafs Abdij waar onlangs in oktober het Gentse label Consouling een concertavond organiseerde!  
Het liep tegen middernacht aan, Peter diende nog zijn materiaal op te breken en we bleven nog wat nakaarten in het Muze Café.
We hadden nog een lange rit te overbruggen in de regennacht maar we gingen naar huis met een pak schitterende muzikale ervaringen.
2:30u ging het licht uit, de slaap zou me spoedig overvallen, dromend van kwaadaardige beelden...


Antelias Musical Terveisiä 

Bakerman

Geen opmerkingen:

Een reactie posten