dinsdag 27 november 2018

Luisteravond 97 - Deel II ~ November 2018

Luisteravond 97 draaide helemaal rond het thema oorlog, het eerste deel van het verslag is hier te lezen:
http://luisterpost.blogspot.com/2018/11/#.W_klJX7vJQI
       

Deze luisteravond vergde in tegenstelling tot gewoonlijk enige voorbereiding. 
Ik nam twee bladzijden notities om te verwerken tot een uitgebreid verslag. Maar ik schrijf dit met het grootste plezier, het schrijven en de opzoekingen voor dit verslag is een bijzonder leuke bezighouding.
 
In 1987 bracht Kamagurka En De Vlaamse Primitieven hun tweede album De Pijn Van Het Zijn uit.
https://www.discogs.com/Kamagurka-En-De-Vlaamse-Primitieven-De-Pijn-Van-Het-Zijn/release/978650
Peter had die meegebracht en daaruit luisterden we naar Moord Eens Een Volksken Uit, humor zoals we van Kama gewoon zijn, nergens online te beluisteren...
 


Ik sloot hierbij aan met wat Franse "chansons contre la guerre".
De Russische Anna Betoulinsky werd geboren tijdens de Oktoberrevolutie in Sint-Petersburg

Nog vóór haar eerste verjaardag werd haar vader geëxecuteerd en in gezelschap van haar familie vluchtte ze naar Frankrijk.
In haar jeugd werkte Betoulinsky als een balletdanseres in Monte Carlo en werd ze onderwezen door de Russische componist Sergei Prokofjev.
Ze koos voor de artiestennaam Anna Marly dat voor de Fransen gemakkelijker uit te spreken was.
In 1941 vluchtte ze voor de Nazi's naar Londen en kwam er in contact met de Franse Vrije Rebellen.
De Franse verzetsjournalist Emmanuel d'Astier de la Vigerie hoorde haar daar in 1943 een verzetslied zingen in het Russisch en vroeg de Franse schrijvers Joseph Kessel en Maurice Druon om een Franse vertaling te schrijven en Le Chant Des Partisans was een feit.

https://www.youtube.com/watch?v=EaXZStHXBbQ
Het lied was zo populair dat het tijdelijk het nieuwe Franse Volkslied werd.
https://en.wikipedia.org/wiki/Chant_des_Partisans
Diezelfde Emmanuel d'Astier de la Vigerie schreef in 1943 voor haar ook een lied, La Complainte du Partisan en dit liet ik deze avond horen:
https://www.youtube.com/watch?v=uTMe6-6VSuQ
Dit is het origineel van het lied dat we allemaal kennen als The Partisan van Leonard Cohen die zijn versie opnam in 1969 voor het album Songs Froom a Room.
https://www.youtube.com/watch?v=S34cVkL6zCE 

Ik sloot het Franse item af met Boris Vian zijn Le Déserteur uit 1954.
Vian was een pacifist en dat is dan ook in zijn liedteksten terug te vinden. 
Zijn chanson Le Déserteur is daar het beroemdste voorbeeld van. 
In het lied schrijft de auteur een brief naar de president. 
Hij meldt hem de oproeping om naar het leger te trekken naast zich neer te leggen:
https://www.youtube.com/watch?v=N5_vcVq_vSE
https://www.newfolksounds.nl/boris-vian-le-deserteur/artikelen-nw/meesterwerk/2009 
Vian was naast zanger ook schrijver, ingenieur, dichter en jazztrompettist:
Het was de bedoeling om aan te sluiten met Welterusten Mijnheer De President van Boudewijn De Groot maar dat was me  blijkbaar ontgaan...
Het nummer (met tekst van Lennaert Nijgh) stond op zijn debuut uit 1965.
https://www.youtube.com/watch?v=_5Cmw1NHUig
https://www.discogs.com/Boudewijn-de-Groot-Boudewijn-de-Groot/master/99560
Met dit lied werd De Groot tegen zijn wil protestzanger genoemd, maar naar hij zelf al veelvuldig verklaarde ging hij gewoon wat mee met de tijdsgeest...
http://cobra.canvas.be/cm/cobra/muziek/1.1972669



Pixie was er ondertussen bij komen zitten en Isidore Genois gooide het over een andere boeg met het retro funky The Bird & The Squirrel uit The Black-Man's Burdon (1970) van Erik Burdon and War.                                                              Met het oorlogsthema van deze avond heeft deze muziek enkel de groepsnaam als link, ik vermoed dat Isidore op een slinkse manier wat naakt in deze oorlogsverslaggeving wou infiltreren, zo kennen we die snoodaard wel.https://www.youtube.com/watch?v=QWTlu8N83YU
https://www.discogs.com/Eric-Burdon-And-War-The-Black-Mans-Burdon/release/3387392
Meer info op deze wikipedia-pagina:
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Black-Man%27s_Burdon

Burdon die we vooral kennen als de zanger van The Animals, o.a. bekend van hun versie uit 1964 van de Amerikaanse folk traditional The House of the Rising Sun:
https://www.youtube.com/watch?v=hRXb7K7k7bQ
In samenwerking met War maakte Erik Burdon twee albums in de psychedelische funk & latin stijl.
De binnenhoes van de The Black-Man's Burdon is een ode aan de losse zeden die toen in de tijdsgeest pasten.
Daarna ging de band nog jaren door zonder Burdon.
https://www.discogs.com/artist/9707-War
https://en.wikipedia.org/wiki/War_(band)
Erik Burdon is nog steeds actief als zanger:
https://www.ericburdon.com/breaking-news
https://www.youtube.com/watch?v=X6DVwql1E-g
Eigenlijk heb ik hierover verder niet zoveel te vertellen maar ik wil deze tekstruimte naast de foto van de binnenhoes vol leuteren...de foto kleiner afbeelden is echt geen optie want dan is de tekstinfo niet leesbaar.


The Samphire Tower
Isidore had onze favoriete Noor, Geir Jenssen aka Biosphere bij.
In 2005 maakte hij muziek voor een installatie ter gelegenheid van de ingebruikname van The Samphire Tower aan de kust van Dover.
Meer info over de toren vindt je hier, klik zeker op "Sound"!
http://www.jonyeasterby.co.uk/Samphire%20Tower%20Web%20pages/Samphire%20tower%20front%20page.html
Jenssen werkte voor deze muziek samen met geluidskunstenaar en ontwerper van de toren Jony Easterby met wie hij in 1998 reeds samenwerkte voor de track Heights Of The Depths op het Big Chill Festival in het Noorse Tromsø:

          Shakespeare Cliff, Dover c.1825 by Joseph Mallord William Turner
https://www.youtube.com/watch?v=KSuCfcfC-rs 
https://www.discogs.com/release/216026 
Wat Isidore ons deze avond liet horen was een fantastische versie van (There´ll Be Bluebirds Over) The White Cliffs Of Dover die we kennen van Vera Lynn
https://www.youtube.com/watch?v=GObam6Q1z9U
Het is de slottrack van het album The Samphire Tower dat nooit eerder werd uitgebracht, tot vorig jaar die als bonus CD stak bij de heruitgave van Shenzhou.

Biosphere
https://www.discogs.com/Biosphere-Shenzhou/release/11187008 
Hier integraal te beluisteren:
https://biosphere.bandcamp.com/album/shenzhou-reissue-with-bonus-album 
White Cliffs... stond eerder wel al op het digitale album Sound Installations.2000​-​2009:
https://www.discogs.com/Biosphere-Sound-Installations2000-2009/master/930355
Tot slot de link naar de Biosphere website:
http://www.biosphere.no/ 

Ik liet er het origineel van Vera Lynn op aansluiten, de song uit 1941 is één van de bekendste oorlogsliederen uit WO II.
https://www.youtube.com/watch?v=Hqtaoz4QFX8 
Ze is een icoon in het Verenigd Koninkrijk.
Begon met optreden als zevenjarige en trad voor het eerst voor de radio op in 1935 bij het destijds beroemde orkest van Joe Loss.  
Kreeg in 1940 haar eigen radioprogramma: Sincerely Yours, waarin zij boodschappen doorgaf aan soldaten in het buitenland en verzoeknummers zong.

Ze bezocht ook ziekenhuizen om jonge moeders te interviewen en hun berichten aan hun echtgenoten overzee door te zenden, en trad op voor Britse soldaten.                     In 1942 nam ze het nostalgische We'll Meet Again op, dat goed bleek aan te slaan bij de velen die tijdens de oorlog van hun geliefden gescheiden waren.  
We'll Meet Again en The White Cliffs of Dover behoren tot de beroemdste liederen uit die jaren.

https://en.wikipedia.org/wiki/(There%27ll_Be_Bluebirds_Over)_The_White_Cliffs_of_Dover
Na de bevrijding werd Vera Lynn de eerste Britse artiest die de top van de Amerikaanse hitparade bereikte, met het lied Auf Wiederseh'n Sweetheart.
Ze werd in 1975 in de adelstand verheven en bleef tot 1995 optreden.
Meer lezen kan je via deze links:
https://www.saak.nl/vera%20lynn/vera%20lynn.htm
https://www.saak.nl/vera%20lynn/vera%20lynn%20on%20bbc/vera%20lynn%20on%20bbc.htm
Vorig jaar werd haar portret ter gelegenheid van haar 100e verjaardag, geprojecteerd op de witte kliffen van Dover.



Vera Lynn is in prima gezondheid en wordt binnen enkele maanden 102...

Isidore nam terug over met Colonel Bagshot, die zich oorspronkelijk Colonel Bagshot's Incredible Bucket Band noemden maar nadat twee van de zes  bandleden opstapten viel ook een deel van hun groepsnaam af.
Dit is een band uit Liverpool dat in 1971 hun enige LP Oh! What A Lovely War uitbracht.
Vermoedelijk haalden ze de mosterd voor de titel bij de gelijknamige satirische musical van Richard Attenborough over WO I uit 1969.
https://www.discogs.com/Colonel-Bagshot-Oh-What-A-Lovely-War/master/159872
Hun bekendste en prachtige openingsnummer Six Days War werd gespeeld, ik heb geen idee als de titel of de tekst van dit lied verwijst naar de Arabisch-Israëlische oorlog uit 1967 die de Zesdaagse Oorlog werd genoemd en die een grote illegale bezetting van Palestina tot gevolg had dat helaas tot op de dag van vandaag doorgaat. 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zesdaagse_Oorlog 
Het is in ieder geval een anti-oorlogslied waarin naast de afgemeten drum, een zacht gitaartje en een bescheiden orgelpartijtje vooral de zang de hoofdrol opeist.
https://www.youtube.com/watch?v=pHAQA8FJP3c 
Six Days War is gebaseerd op I Cry in the Morning uit 1968 van de Amerikaanse psychedelische folkzanger Dennis Olivieri, die er ook royalties voor krijgt.
https://www.youtube.com/watch?v=luuVzFTMLL0 
Het nummer duikt regelmatig in films op zoals Phone Booth en Furious Seven.
Pixie merkte terecht op dat ze het nummer kent van DJ Shadow, die zette het in 2002 als Six Days op zijn tweede album The Private Press.
https://www.youtube.com/watch?v=eY-eyZuW_Uk
Enkele maanden geleden nam de Turkse house producer Mahmut Orhan een nieuwe versie op van 6 Days, de originele versie blijft wat mij betreft toch de beste:
https://www.youtube.com/watch?v=1W5BA0lDVLM

Supertramp is een Britse rockband die heel wat hits scoorde in de jaren zeventig.
Hun epische Fool's Overture uit Even In The Quietest Moments... (1977) was het volgende dat Isidore ons liet horen.
Het nummer vertelt over de Tweede Wereldoorlog, de positie van het Verenigd Koninkrijk daarin, en de lessen die men uit de oorlog heeft getrokken. 
Naast eigen songteksten zijn er ook fragmenten van één van de beroemde toespraken van Winston Churchill te horen, We Shall Fight on the Beaches, waaronder het beroemde "We shall never surrender". 
https://www.youtube.com/watch?v=s_LncVnecLA 
Het nummer staat nog steeds op de setlist van Roger Hodgson:
https://www.youtube.com/watch?v=FOF5eofBzco 

Het laatste wapenfeit dat Isidore Genois deze avond pleegde had niets met het thema te maken.
Twee jaar geleden liet hij ons kennis maken met Forest Path van Whispering Sounds of the Willow.
Meer info hier te lezen:
http://luisterpost.blogspot.com/2016_08_01_archive.html#.W_vykX7vLBJ 
Er is hiervan onlangs een interessante live versie opgedoken, verdere informatie van dit in donkeren nevelen gehuld project is echter totaal ontbrekend...

Pieter liet nog een humoristisch fragment horen van Vercruuse, een typetje van Martin De Jonghe, een radiopresentator uit de jaren'80 die een tijdje een eigen programma had, Radio Deprimo.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Deprimo
Warzone is een grappige sketch maar staat helaas niet online...
Staat ook niet op de LP uit 1985:
https://www.discogs.com/Vercruusse-Radio-Deprimo/master/1125293


In april 2002 verrichtte het Israëlische leger een slachtpartij in het Palestijnse vluchtelingenkamp Jenin.
https://www.nu.nl/algemeen/38024/gruwelijke-omstandigheden-in-vluchtelingenkamp-jenin.html 
Peter was er zo van onder de indruk dat hij Requiem for Jenin componeerde dat op Stories from beyond staat van Electric Loopstation.
https://www.discogs.com/Electric-Loopstation-Stories-from-beyond/release/9274943 
Hier te beluisteren en gratis te downloaden:
https://archive.org/details/StoriesFromBeyond 
Indien je dit bekend in de oren zou klinken, er is een sample van Englabörn in verwerkt van Jóhann Jóhannsson.

Patsker gooide er Tank tegenaan, een Britse heavy metal band.
https://www.discogs.com/Tank-Honour-And-Blood/master/268419 
We luisterden naar The War Drags Ever On, de openingstrack van Honour and Blood, hun vierde album uit 1985.
https://www.youtube.com/watch?v=foYuocmzjDI 
Ik vond het nogal sterk op Motörhead lijken.
Allesbehalve mijn ding maar geen erg, ook ik heb recht op een plaspauze.
Een review:
https://www.metalglory.de/reviews.php?nr=17407

Peter en ik zaten wat het volgende betreft met hetzelfde idee want we hadden beide voorzien om One Hundred Years van The Cure te spelen.
https://nbhap.com/sounds/the-cure-one-hundred-years 
Ik gaf de voorkeur aan de live versie die Peter mee had.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=54&v=gJfzC6L3Nk4 
Het nummer is een fel anti-oorlogslied en is de opener van Pornography uit 1982, één van hun beste albums. 
https://www.discogs.com/The-Cure-Pornography/release/222374 
 
Ik liet een fragment uit het legendarische radioprogramma De Grens horen.
Een van hun meest memorabele uitzendingen was het verhaal over vuurtorentijdsreiziger Han Gelis die tevens verzetsstrijder was tijdens WO II.
Meer informatie over De Grens in een vorig verslag op deze blog:
http://luisterpost.blogspot.com/search?q=De+Grens#.W_wM9X7vJQI
Grenswachters De Meyer & Hoogveld deden veldonderzoek op het kerkhof van Rieme alwaar ze de grafsteen aantroffen van de gefusilleerde Han Gelis.
Tussen het verhaal door was het geweldige Dark Star van Harold Budd te horen:
https://haroldbudd.bandcamp.com/track/dark-star-1 
https://www.discogs.com/Harold-Budd-Abandoned-Cities/master/249061 
Ook Freeze van Klaus Schulze zat in de uitzending, het is de openingstrack van Angst, een soundtrack voor de gelijknamige film uit 1983.
https://www.imdb.com/title/tt0165623/?ref_=nm_flmg_dr_1 
https://www.youtube.com/watch?v=VDywz1wOEvs 
https://www.discogs.com/Klaus-Schulze-Angst/master/29646 

Het verhaal ging verder en On The Threshold Of Liberty van de Amerikaanse componist en trompettist Mark Isham werd ingezet.
Hiervan liet ik deze clip zien:
https://www.youtube.com/watch?v=wrJ2pCoccxU
Werd ook gebruikt in de oorlogsfilm Rules of Engagement:
https://www.imdb.com/title/tt0160797/?ref_=nm_flmg_com_100
Tussen 1996 en 2008 was On The Threshold Of Liberty als achtergrondmuziek te horen tijdens het jaarlijkse voorlezen op 4 juli van de onafhankelijkheidsverklaring tijdens het radioprogramma Morning Edition op NPR.
On The Threshold Of Liberty is een meesterwerk, ongetwijfeld één van Isham zijn beste nummers, de basis is een rustige militaire mars met de trompet van Mark Isham op de voorgrond.

Het stond oorspronkelijk op Vapor Drawings, uitgebracht in 1983 door Windham Hill Records.
https://www.discogs.com/Mark-Isham-Vapor-Drawings/release/802736
https://en.wikipedia.org/wiki/Vapor_Drawings
Mark Isham is tegenwoordig een veel gevraagde filmcomponist:
https://www.imdb.com/name/nm0006142/
On The Threshold Of Liberty is gebaseerd op het gelijknamige schilderij van René Magritte
 

Op het schilderij is een kanon weergegeven in een ruimte waarvan de wanden diverse beelden laten zien: wolken, het middel van een vrouw, enkele planken, of een gevelwand met ramen. 
De titel van dit werk was een suggestie van zijn vriend Paul Nougé en is waarschijnlijk ontleend aan een citaat uit het boek Prester John van John Buchnan: 'The clear air of dawn was like wine in my blood. I was not free, but I was on the threshold of freedom'
https://www.theartist.me/collection/oil-painting/on-the-threshold-of-liberty/

Stan Brenders
Ik ging verder met een radiocassette waarop een oude opname van een Pré Historie aflevering staat over WO II.
Althans, dat was de bedoeling want de cassette stond niet op de juiste plaats en ik vond het fragment niet meteen terug, het ging vooral over het (vermoeden) van collaboratie door jazzmuzikanten tijdens de oorlog en de schaarste van grammofoonplaten.
Thema's die ons, muziekliefhebbers in hart en nieren wel aangaan.
Ik reconstrueer even wat we zouden horen.
Het ging dus o.a. over Stan Brenders die voor WO II een belangrijke figuur was in de Belgische jazz.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stan_Brenders 
Brenders leidde het jazzorkest van de NIR, na de Duitse inval in ons land werd het NIR personeel ontslagen en het Duits gezinde Zender Brussel werd opgericht.
Het orkest van Stan Brenders bleef tijdens de bezetting platen maken en optreden, iets wat hem na de oorlog werd kwalijk genomen, hij werd van collaboratie beschuldigd en zijn carrière was gebroken.

Ondanks het feit dat hij het tijdens de oorlog vaak aan de stok had met de nazi's omdat hij, en ik citeer: "decadente Joodse negroïde tamtam muziek" zou gespeeld hebben.
De man die voor Nat King Cole, I Envy had geschreven https://www.youtube.com/watch?v=NePeqhkFiwo en met Django Reinhardt had opgetreden https://www.youtube.com/watch?v=-tNu_SGd5pI overleed blind, eenzaam en vergeten in 1969 (en niet in 1956, check uw bronnen Guy De Pré!)
http://keepitswinging.blogspot.com/2012/10/stan-brenders-een-eerbetoon-in-fotos.html
Eén van zijn bekendste hits, Big Chief Swing It uit 1938:


https://www.youtube.com/watch?v=lraTsqKsSzM
De Nederlandse band The Ramblers (bekend van Wie is Loesje: https://www.youtube.com/watch?v=eKLKGfM7aNc) verzeilden in een gelijkaardige situatie. 


Grammofoonplaten waren zeldzaam tijdens de Tweede Wereldoorlog want de oorlogsindustrie had de schellak, het basisproduct bij de aanmaak van de 78 toeren-platen hard nodig.
Je kon alleen een nieuwe plaat kopen als je een andere inleverde, de nachtmerrie van iedere muziekliefhebber!
https://www.youtube.com/watch?time_continue=8&v=4o6eoQRgfeg 
https://www.plaatzaken.nl/2014/platenschaarste
Een Brits filmpje die de mensen moest aanzetten hun oude 78 toeren-platen in te leveren:
https://www.youtube.com/watch?v=jHCJPG91b_o 
Gelukkig was er nog de radio die tijdens WO II pas echt populair werd.
Maar die was, net als de schrijvende pers in handen van de Duitsers.
Wat moest doorgaan voor informatie was in feite propaganda voor de nazi-ideologie.
De enige mogelijkheid om correcte informatie te ontvangen, was luisteren naar het verboden Radio België dat uitzond vanuit Londen want de NIR noodstudio in Bosvoorde werd onder druk van de oprukkende vijand op 15 mei 1940 opgedoekt, het begin van een vlucht die langs Oostende, Rijsel en Parijs tot in Poitiers zou leidden, maar al die tijd bleef het NIR tot 14 juni in de ether.
http://vrijeradio.be/wereldoorlog-twee.php 

Twee maanden later werd er bij de European Services van de BBC een Belgische sectie opgericht onder de naam Radio Belgique-Radio België, die uitzendingen werden danig gestoord door de Duitsers.
De bevolking was verplicht om hun radiotoestel binnen te brengen op het gemeentehuis omdat men met deze toestellen ook naar de Engelse radio kon luisteren. 
De Duitsers maakten speciale toestellen waarmee enkel naar de Duitse radio kon worden geluisterd. 

Toch stiekem "naar Londen" luisteren was een riskante onderneming!
Wie betrapt of verklikt werd, moest zijn toestel inleveren en kreeg het met de bezetter aan de stok.
Het was in Nederland niet anders:
http://www.zuidelijkewandelweg.nl/index.php/plan-zuid-en-de-oorlog/135-radio-in-oorlogstijd 
Het cassettefragment zou afgesloten worden met Marlene Dietrich en
Lili Marleen.
https://www.youtube.com/watch?v=GcN1aQ-tXdM 
https://www.youtube.com/watch?v=Q56QzGcAKZc 
Dietrich kreeg grote bekendheid met haar rol als revuezangeres Lola in de film Der Blaue Engel, vooral met het lied Ich bin von Kopf bis Fuß auf Liebe eingestellt
Deze film van Josef von Sternberg uit 1930 wordt nu gezien als een van de meest tijdloze films ooit gemaakt. 
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ze nog bekender met haar vertolking van het lied Lili Marleen.
In 1930 verhuisde Dietrich naar de Verenigde Staten, waar ze met von Sternberg nog diverse andere succesvolle films opnam, onder andere Shanghai Express, Blonde Venus en The Devil Is a Woman

Door haar dominante persoonlijkheid slaagde ze er als eerste acteur in om een winstpercentage van de opbrengst van haar films contractueel vast te leggen.
Ze werd door Hitler gevraagd terug te keren naar Duitsland. 

Hij zag in haar het toonbeeld van de Duitse vrouw. 
Ze weigerde, ze verafschuwde alles waar Hitler voor stond en kreeg de Amerikaanse nationaliteit.
http://marlene.com/

Peter had London Calling van The Clash als volgende klaar staan.
Daaruit werd Guns of Brixton gespeeld.
https://www.youtube.com/watch?v=hiQoq-wqZxg 
https://www.discogs.com/The-Clash-London-Calling/release/644773 
De song dateert van vóór de rellen die plaatsvonden in de jaren tachtig in Brixton.
De tekst verbeeldt de gevoelens van ontevredenheid die ontstonden door de harde hand van de politie die leidde tot de rellen, de recessie en andere problemen op dat moment.
De tekst verwijst naar een in Brixton geboren zoon van Jamaicaanse immigranten. 
Lees hier meer:
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Guns_of_Brixton

Voor de klassieker eraan kwam luisterden we nog een laatste keer naar een cassettefragment over het einde van WO II.
Op 30 april 1945 pleegde Hitler en Eva Braun zelfmoord in hun Berlijnse bunker.
Dit bericht werd op de bekende typische nazi manier bekend gemaakt op de Duitse radio, er werd nergens gezegd dat Hitler zelfmoord pleegde maar dat hij, en ik citeer: "Zijn laatste adem uitblies al strijdend tegen het bolsjewisme".

Na dit fragment hoorden we de Zweedse Zarah Leander en haar Der Wind hat mir ein Lied erzählt, een bijzonder lied van een zangeres met een heel bijzonder stemgeluid, een contra-alt of de laagst mogelijk vrouwelijke zangstem.
https://www.youtube.com/watch?v=a3Cv0sV3Gms 
Gedurende de Tweede Wereldoorlog was ze zeer populair, vooral in Duitsland, waar ze voor de Duitse filmindustrie (UFA) werkte en tot eind 1942 woonde. Haar rol gedurende deze periode was niet onomstreden. 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Universum_Film_AG 
Na aanvankelijke problemen kon ze echter na de oorlog haar carrière vanuit Zweden voortzetten.
https://en.wikipedia.org/wiki/Zarah_Leander

Wo II was eindelijk gedaan, op 7 mei 1945 werd in Reims de onvoorwaardelijke overgave van Duitsland ondertekend, de overeenkomst zou ingaan om middernacht en 8 mei zou V-Day worden.
We hoorden hoe John Snagge van de BBC als eerste het goede nieuws aankondigde, ik vond het fragment terug op Youtube:

https://www.youtube.com/watch?v=ndEk-suheNI

We luisterden ook naar Winston Churchill, die sprak in typisch Engelse understatement stijl en had het over A Brief Period Of Rejoicing, een korte periode van vreugde, ook dit fragment kon ik terug vinden:
https://www.youtube.com/watch?v=SUk3k1xHW2k
We hoorden ook de Amerikaanse President Truman V-Day aankondigen:
https://www.youtube.com/watch?v=OFbHtmjl-Z0
Glenn Miller mocht deze avond niet ontbreken, we hoorden één van zijn hits, American Patrol uit 1942.
https://www.youtube.com/watch?v=ujCe_W8eRMg 

In 1942 nam Glenn Miller dienst bij de United States Army en werd tot kapitein benoemd. 
Hij ontbond zijn Glenn Miller Band en werd orkestleider van de Army Air Force Band, met als taak optredens te verzorgen voor de Amerikanen die overzee vochten in de geallieerde strijdkrachten.
Miller overleefde de oorlog niet en stierf in december 1944 toen hij neerstortte in Het Kanaal op weg van Londen naar Parijs.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glenn_Miller 
Eén van zijn bekendste nummer, Moonlight Serenade
https://www.youtube.com/watch?v=kTKL15YUyKk

Tot slot hoorden we nog hoe de overgave in Duitsland werd bekend gemaakt, het laatste legerbericht van 9 mei 1945 vanuit het Duitse opperbevel, ze hadden het erover dat de Wehrmacht tegen een overmacht was ten onder gegaan...
Na mijn beste Duits te hebben boven gehaald kon ik dit fragment vinden:
https://www.youtube.com/watch?v=8mPoILVkrJI
Het fragment uit de Pré Historie werd beëindigd door een instrumentale versie van het Duitse volkslied:
https://archive.org/details/FileNationalAnthemOfGermanyU.S.Army1stArmoredDivisionBand.oggWikimediaCommons1

Het was een lange avond geweest en veel tijd was er niet over voor de klassieker, deze avond koos ik voor 1 nummer uit Symphony No. 3 - Symphony Of Sorrowful Songs (symfonie van treurliederen) van Henryk Górecki  gebracht door de sopraan Dawn Upshaw en het London Sinfonietta.
https://www.discogs.com/Henryk-G%C3%B3recki-Dawn-Upshaw-London-Sinfonietta-David-Zinman-Symphony-No-3/release/898934
Voor mij persoonlijk was dit de opening naar de wereld van de klassieke muziek. Ik vind het na 25 jaar nog steeds een onwaarschijnlijk prachtig en pakkend stuk.


Het is het enige echt bekende werk van de Poolse componist Henryk Górecki (1933 - 2010).
Van de opname die Dawn Upshaw en het London Sinfonietta onder leiding van David Zimman in 1992 van het stuk maakten voor het label Elektra Nonesuch, zijn in totaal méér dan een miljoen exemplaren verkocht.
Wat een uitzonderlijk hoog aantal is voor een hedendaags klassiek werk.
De symfonie telt drie trage delen  die zijn opgebouwd als een canon met veel herhaling.
Strijkers vormen het belangrijkste instrumentarium: De contrabassen beginnen, dan komen de cello’s erbij, vervolgens de altviolen en ten slotte de violen.
Pas daarna krijgt de sopraan het woord waarvoor Górecki drie teksten had uitgezocht:
*Een vijftiende-eeuwse klaagzang waarin Moeder Maria treurt over haar aan het kruis gestorven zoon.
*Een tekst die tijdens de Tweede Wereldoorlog in een Poolse Gestapo-gevangenis door een achttienjarig meisje op de muur van haar cel werd geschreven en waarin ze haar ouders zegt niet te wenen omdat Moeder Maria haar wel bij zal staan.
*En tenslotte een Silezisch volkslied waarin een moeder zich afvraagt of haar vermiste zoon wellicht gesneuveld is in de oorlog.

Bij de première hadden westerse muziekcritici geen goed woord voor het stuk over, te glad, te sentimenteel, te weinig avant-garde, een conservatief werk...
Echter, naarmate de jaren verstreken vond Gorecki’s Derde steeds meer gehoor, zeker na de val van het IJzeren Gordijn, eind jaren tachtig.
Met het verschijnen van de London Sinfonietta-opname ontstond er een regelrechte hype.
In de jaren tachtig had het Britse industrial collectief Test Dept reeds fragmenten uit het stuk gebruikt bij video’s over de dissidente Poolse vakbond Solidarinosc


Triphopgroep Lamb gebruikte een sample uit de symfonie voor hun song Gorecki.
Ook het Duitse Faust speelde leentjebuur bij de Poolse componist en Colin Stetson maakte in 2016 zijn eigen interpretatie.
De muziek duikt de laatste jaren regelmatig op in films zoals La Grande Bellezza
Lento e Largo, het tweede deel is te horen in de geweldige film Altiplano van het Belgisch-Amerikaans regisseurskoppel Peter Brosens and Jessica Woodworth.
Dit deel liet ik deze avond horen, voor meer was er geen tijd:
De volledige symfonie:
Meer info over de componist en zijn derde symfonie:

De avond zat erop, de wapens zwegen en de luister-kompanen verlieten de Blue Room terwijl geheel toepasselijk We'll Meet Again van Vera Lynn uit de speakers knalde, zij was toch wel een beetje de rode draad doorheen deze lange avond.
https://www.youtube.com/watch?v=cHcunREYzNY

Ten slotte nog even vermelden dat aanstaande zaterdag het 6e B-Wave Festival
plaats vindt met alweer een boeiende affiche:
https://www.b-wave.be/blog/
Er komt heel waarschijnlijk een verslag van het festival op deze blog.


.
Antelias Musical Terveisiä 

Bakerman

Geen opmerkingen:

Een reactie posten