Ik ging van start met Akhet (Egyptisch voor hiëroglief), dat is het resultaat van een nachtelijke geïmproviseerde opnamesessie van Marc Verhaeghen, Dirk Serries en Paul van den Berg, met deze dubbel LP werd de 99e luisteravond afgetrapt.
Joost was iets vroeger, ik liet de laatste en de eerste track horen, die ik later op de avond, toen iedereen aanwezig was, nog eens speelde.
https://www.discogs.com/Akhet-Akhet/release/3206750
Bluesgitarist van den Berg werkte eerder met Serries samen voor de 3 Seconds Of Air albums en op The Amplifier Drone van Fear Falls Burning.
Marc Verhaeghen, vooral bekend van het elektro industrial project Klinik, bracht met Vidna Obmana de albums Gluttony en Greed uit en Dirk Serries zorgde voor wat extra sfeer op één track van Semblance voor het éénmalige project X10 van Marc Verhaeghen en Niki Mono).
Zowel Verhaeghen als van den Berg hadden bijdragen op Legacy en Spore van Vidna Obmana's Dante Trilogy.
De heren waren dus zeker geen vreemden van elkaar...
Tijdens het beluisteren viel het op, ondanks het een improvisatie betrof, dat de muzikanten heel goed samen spelen, de elektronische loops van Verhaeghen, de drones van Serries en de helse bluesgitaar van van den Berg, ze komen allemaal goed uit de verf.
Het getuigt van vakmanschap dat, terwijl op het eerste zicht iedere muzikant eigenzinnig zijn ding doet, uiteindelijk het eindresultaat een mooi geheel vormt.
Je zou dit krautrock kunnen noemen maar die term vind ik toch te beperkend voor wat de heren hier laten horen, niet in een vakje te stoppen is nog het grootste compliment zeker.
Op deze in 2011 door Tonefloat uitgegeven 2LP staan vier tracks, samen goed voor een klein uur fascinerende muziek.
Hier integraal te beluisteren:
https://tonefloat.bandcamp.com/album/akhet
Enkele uitgebreidere reviews:
https://www.kwadratuur.be/cdbesprekingen/detail/akhet_-_akhet/#.XGWDQ37vLBI
http://www.tokafi.com/news/akhet-akhet/
Vanwaar de Egyptische naamkeuze voor deze sessie komt is me niet duidelijk, misschien de psychedelische aard van de muziek...
Klinik bracht in 2003 ook al een, Berlijnse School gericht album uit met als titel Akhet.
https://www.discogs.com/Klinik-Akhet/release/216209
https://www.discogs.com/Club-Mayz-Loneliness/release/10460861
Velen grijpen tegenwoordig terug naar de synthpop sound van de eighties, niet allen slagen daarin maar hier lukt het wel, de vergelijking met Gary Numan werd terecht gemaakt.
De subtiele experimentele kantjes zorgen ervoor dat Loneliness geen copy-paste is van de muziek van 35 jaar geleden.
Het album heeft er hier ten huize al heel wat luisterbeurten opzitten, deze avond werd een deel ervan, door de meeste gasten met een goedkeurend oor beluisterd.
Uitgebracht bij Wool-E Discs:
https://wool-e-tapes.bandcamp.com/album/wed014-loneliness
Enkele reviews:
http://www.snoozecontrol.be/reviews/7087/
http://www.darkentries.be/nl/recensies/club-mayz-loneliness/ https://luminousdash.be/reviews/club-mayz-loneliness-wool-e-discs/
Matthias Yzebaert is actief in meerdere kunstdisciplines, meer info op zijn website:
https://www.studioyzebaert.com/
http://richard-pinhas.com/
Met Hervé Picart en Heldon kompaan François Auger nam hij als Ose in 1978 het geweldige Audonia op.
De man bracht gedurende zijn lange carrière meer dan zestig albums uit, zowel solo als met zijn band Heldon.
Peter bracht één van zijn solo albums mee, Metatron uit 2006.
https://www.discogs.com/Richard-Pinhas-Metatron/release/1070343
Dit is een conceptalbum gebaseerd op de kabbala (Joodse mystiek), maar dat kan men gerust negeren, de muziek staat op zichzelf.
Dat Pinhas Robert Fripp als een voorbeeld ziet is duidelijk te horen.
Op dit album werkt Pinhas samen met o.a. Magma drummer Antoine Paganotti en ex-Heldon collega's Didier Batard, Patrick Gauthier en Alain Renaud.
Tussen de muziek door zijn er geluidsfragmenten te horen van William S. Burroughs, Philip K. Dick en Maurice Dantec.
Metatron bestaat uit een twee uur durende experimentele elektronische avantrock-soundscape dat je hier gedeeltelijk kan beluisteren:
https://cuneiformrecords.bandcamp.com/album/metatron
Bij de track Tikkun (Part 4): Gematria 52vs814 hoort deze video:
https://vimeo.com/9341316
Bill Tilland van All Music Guide:
"Richard Pinhas laat zien dat hij in staat is om een aantal van de meest geduchte maar opwindende sonische bouwwerken te reconstrueren die ooit door sterfelijke oren zijn gehoord".
Enkele reviews:
https://www.allaboutjazz.com/metatron-richard-pinhas-cuneiform-records-review-by-john-kelman.php
https://www.allmusic.com/album/metatron-mw0000561510
Ik liet het tempo wat zakken met de meest recente van AdHd, de opmerkelijke IJslandse band.
https://www.discogs.com/artist/3988033-ADHD-2
Ze toerden vorige week door België en op één van die concerten kocht ik AdHd 7, hun nieuwe album.
Op hun concerten baseren ze zich op tracks van vooral hun recentste album waarmee ze al improviserend aan de slag gaan, van subtiel en sfeervol tot krachtig en energiek.
Tijdens hun concert hoorde ik enkele nieuwe fantastische nummers en die staan dus op hun zevende album.
Hun muziek is zo uniek dat die in geen enkel vakje in te delen is.
Jazz voor mensen die niet van jazz houden wordt door sommigen gezegd.
Psychedelische indie-jazz komt wellicht nog het meest in de buurt.
https://www.youtube.com/watch?v=oGwImlmbXVs
https://www.youtube.com/watch?v=Cw4eotdbXIM
AdHd is afkomstig uit Reykjavík en vond zijn oorsprong op een bluesfestival in 2007 in het IJslandse vissersstadje Höfn í Hornafirði.
Hun groepsnaam haalden ze bij de gelijknamige hyperactieve gedragsstoornis waaraan ze naar eigen zeggen allen wel een beetje kenmerken van hebben, de oorspronkelijke naam zou dan ook ADHD800 zijn.
Voor een concert mediteren de leden samen, uit eigen ervaring weet ik dat ze na een concert graag een paar stevige tripels drinken!
Hun eerste album won in 2009 meteen de Icelandic Jazz Album of the Year op het Icelandic Music Awards gebeuren, zowat de tegenhanger van onze MIA's maar dan met kwalitatieve muziek.
Hun muziek is heel emotioneel, een dynamische mix van melancholie, psychedelica, vrolijkheid, ingetogenheid, soms krachtig luid, dan weer sfeervol zacht.
Gitarist Ómar Guðjónsson, (de IJslandse Bill Frisell) bracht naast AdHd minstens 6 soloalbums uit en werkte reeds samen met een resem andere muzikanten.
Magnús Trygvason Eliasseneppe is nog steeds de drummer en tevens actief in heel wat andere IJslandse bands, wegens ziekte werd hij voor een deel van de concerten in België vervangen door de Deense drummer Jeppe Gram, o.a. bekend van het Jeppe Gram Kvartet.
Met uitzondering van de toetsenist spelen tevens alle AdHd leden in de IJslandse jazzpopband Geislar.
Ik had een exemplaar van "7" meegebracht voor Patsker en Joost, we luisterden naar de helft van de CD, ik had hem zelf nog niet beluisterd maar aan de nieuwe songs te horen de dag ervoor verwachtte ik het beste.
AdHd 7 is wederom een sterk album, het tweede nummer, Bacalau, één van de toptracks, heeft een melancholische stemming dat mede door het toetsenwerk als psychedelica kan worden bestempeld.
Geen zwakke momenten op deze plaat, nummer 6 Stulli springt er wel uit door het fantastische orgelwerk (Ray Manzarek is niet veraf), de melodische saxpartij, dat net niet teveel snerpende gitaargeluid, één van hun beste nummers ooit dat heel abrupt eindigt... de hit van het album!
Een live versie:
https://www.youtube.com/watch?v=pVrNiAxqwUU
Het fysieke album is (met uitzondering van de concerten) nog niet te koop, staat ook nog niet op hun Soundcloud, wie niet wil wachten kan via streaming toch al eens proeven:
https://geni.us/adhd7?fbclid=IwAR0gsJ7HXFKy3oBpnt0r5bCmDhLOPP5NyAduV3g_uEyHplNQTn3pVp0rlDU
https://www.facebook.com/AdHd.is/
Zondag na het concert vroeg ik aan hun tourmanager hoe het toch komt dat er zoveel kwaliteit uit het Hoge Noorden komt, zijn antwoord: The long winter evenings are very inspiring...
Meer over de band op hun Facebookpagina:
https://www.facebook.com/pg/AdHd.is/about/?ref=page_internal
Voor wie het nog niet helemaal begrepen heeft, een deel van de beschrijving van de band zoals die te lezen is op hun website:
Een performance door deze vier Vikingen is altijd een allesomvattend ritueel, een toverdrank, een bezweringsdans, een fenomeen van de natuur.
Wanneer toetsenist Tómas Jónsson, gitarist en bassist Ómar Guðjónsson, saxofonist Óskar Guðjónsson, en drummer Magnús Trygvason Eliasseneppe op het podium staan, zal de gewone Midden-Europese sterveling op zijn minst een vaag gevoel krijgen van hoe de eilandmensen in het uiterste noorden van Europa in staat zijn om de lange en ijzige winters door de eeuwen heen te overleven. - Ze produceren gewoon hun energie uit zichzelf.
Deze ongebreidelde stroom van menselijke vibratie, die alle perimeters van het genre opheft en zowel jazzfans als rockfans en ravers fascineert, volgt een heel oud menselijk verlangen, wiens non-verbale impuls ouder is dan welke taal ook en toch volledig is geworteld in het heden.
Het "gesamtkunstwerk" AdHd kan niet helemaal in woorden worden uitgedrukt.
Deze sublieme tijdloosheid in het hier en nu kan alleen worden ervaren."
https://adhdiceland.com/?fbclid=IwAR09ZMSqJwWwJsthAC-SzS9FymDPiphRa4YOkGLCYY3MtMzSO7cMrC3NYNQ
Er zou een documentaire komen maar tot dusver blijft het bij deze trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=eK4l53AUMBs
Tot slot een link naar hun Soundcloud pagina:
https://soundcloud.com/adhdisland
Het album is samengesteld uit tien soundscapes die zich richten op stilte.
Frame creëert iets tussen cinema en een concert; een soort live soundtrack.
Er werd uitgegaan van het idee om de sfeer van een bioscoop in een muziekshow opnieuw te creëren, zoals dit gebeurde tijdens de dagen van stille films met orkesten die in realtime tijdens de films speelden.
In de loop der jaren hebben Vatta en Benedetti veel materiaal opgenomen om te bewerken voor The Journey die ze speciaal maakten voor het arctic ambientlabel Glacial Movements waar eerder ook al Dirk Serries, Bvdub, Rapoon, Loscil, Aidan Baker, Machinefabriek, Scanner, Murcof, Paul Schütze, Eraldo Bernocchi en nog veel andere sfeermakers albums uitbrachten.
https://www.discogs.com/label/66779-Glacial-Movements-Records
The Journey is een bijzonder sfeervol ambient album, eentje om op winteravonden onder de koptelefoon te kruipen, een auditieve duik in een verstilde ijswereld verlicht door een blauwe maan.
De hoes vat de sfeer van het album perfect samen.
Het album is integraal te beluisteren maar je zal geen spijt hebben als dit plaatje in je schap staat.
Tijdens het schrijven van dit verslag staat deze CD nu al even op repeat...
https://glacialmovements.bandcamp.com/album/the-journey
Patsker serveerde er een lekkere Tóth Ferenc Kékfrankos uit 2014 bij.
Een recensie op Toneshift:
https://toneshift.net/2019/02/06/the-journey-by-frame/
https://www.concertzender.nl/programma/xray_491821/
https://www.concertzender.nl/x-ray/
Van een stijlbreuk meer of minder heeft hier nog niemand last gehad dus was het volgende wat ik liet horen het folkalbum Parallelograms uit 1970 van Linda Perhacs.
https://en.wikipedia.org/wiki/Parallelograms_(album)
Het album werd echter geen succes, er werd nauwelijks promotie voor gemaakt en...het ging de vergetelheid in.
Linda zei de muziekbusiness vaarwel en werkte haar leven lang verder als tandarts, bijna niemand wist dat ze een prachtige en zéér originele LP had gemaakt vol schitterende songs met knappe arrangementen hier en daar gekruid met wat psychedelica...stel je voor dat nu niemand Joni Mitchell zou kennen...?
Maar in de loop der jaren werd het album her en der opgevist en vooral door Julia Holter terug onder de aandacht gebracht.
Vanaf dan ging het snel, Parallelograms kreeg een heruitgave op CD en werd zo geheel terecht door een groot publiek in de armen gesloten.
https://kickingthehabit.nl/artikel/linda-perhacs-veertig-jaar-terug-twijfelde-ik-over-het-muzikante
In 2014 volgde na 44! jaar de opvolger The Soul of all Natural Things.
https://www.discogs.com/Linda-Perhacs-The-Soul-Of-All-Natural-Things/master/649394
In 2016 bracht ze ook nog een single uit, The Dancer, de voorloper van haar derde album in 2017 I'm A Harmony, het niveau van 1970 wordt echter niet meer bereikt...
https://lindaperhacs.bandcamp.com/
https://www.discogs.com/Linda-Perhacs-Im-A-Harmony/master/1351678
Een review:
https://pitchfork.com/reviews/albums/6521-parallelograms/
Ik schafte me bij Dune Records de versie uit 2008 aan waarop bonustracks en een interview staan waaronder het wondermooie If You Were My Man.
https://www.discogs.com/Linda-Perhacs-Parallelograms/release/11634798
https://www.youtube.com/watch?v=c6GHUq8eRto
Het album staat integraal op YouTube en Bandcamp:
https://www.youtube.com/watch?v=iXBd-SjQxpQ
https://lindaperhacs.bandcamp.com/album/parallelograms
https://www.facebook.com/Hellstorm-Of-Flaming-Nothingness-368757286638670/
Na een track op een verzamelaar van het online muziek magazine Merchants Of Air en een handvol digitale EP's verscheen er in 2018 Sattva, een volwaardig album.
https://www.discogs.com/Various-Merchants-Of-Air-Year-One/release/7535048
Sattva kwam tot stand na een moeilijk jaar waardoor HOFN en zijn naasten gingen, het resultaat is een rustig maar aardedonker album waar je niet vrolijk van wordt, wat bij dit soort drone muziek sowieso nooit het geval is.
De sfeer en sound zitten goed op Sattva, op de bandcamp pagina wordt aangegeven dat alles in één take werd opgenomen, geen overdubs, geen mastering...dat verklaart wellicht waarom de tracks nogal abrupt eindigen, bij bepaalde nummers wou ik nog wat verder "dronen", nog wat langer vertoeven in de desolate sfeer waarin je werd binnen gezogen.
Gorissen is een bescheiden man en heeft geen ambitie om zijn muziek fysiek uit te brengen, alhoewel...ik sprak hem onlangs en wie weet zit er toch wel een heel gelimiteerde en originele uitgave aan te komen...
Het album is hier te beluisteren en aan te kopen, zoals eerder aangegeven, enkel digitaal aan te schaffen, iedere ontvangen Euro gaat integraal naar Gnadenhof Melief, een dierenasiel dat Gorisson een warm hart toedraagt en waar hij tevens vrijwilliger is.
https://hellstormofflamingnothingness.bandcamp.com/album/sattva
https://www.meliefanimalsanctuary.org/
De man maakt ook muziek onder de alias Pask, naar eigen zeggen True Belgian Fucked-up Noise:
https://pask.bandcamp.com/
Isidore Genois had een fijne remix meegebracht die Formwandler (zie vorig verslag) maakte voor Indian Summer van Lounasan, klonk goed maar helaas...voorlopig nergens te beluisteren.
De rest van het verslag van luisteravond 99 volgt spoedig...
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten