Razen zag ik onlangs een Ruiskamer concert geven in Gent.
Ik kocht achteraf Postcards From Hereafter, één van hun recente albums.
Razen verkent naar eigen zeggen "pre-industriële, spectrale en etnische droomtonen, trance en middeleeuwse mystiek."
Oorspronkelijk begonnen ze als een duo bestaande uit Brecht Ameel en Kim Delcour, later aangevuld met Pieter Lenaerts op 5-snarige contrabas en sarangi, Paul Garriau op draailier en David Poltrock op ondes-Martenot.
Postcards From Hereafter werd opgenomen in een 14e eeuwse Belgische kathedraal met behulp van een 17e-eeuws orgel gestemd op 398 Hz (middentoon).
Het ensemble onderzocht er de strikte en beperkende stemming van het orgel met een arrangement van onder meer hurdy gurdy, blokfluiten, chalumeau, violone en nyckelharpa.
Volgens Julian Cope aka Lord Yatesburry: "Een bedwelmende saus van grimmige en trippende rituele muziek die luisteraars in een semi-permanente trancetoestand houdt”
Het album bevat tien muzikale postkaarten, telkens door iemand anders verzonden, alleen Peter stuurde er twee, en Jehan ook eentje, maar Petrick niet...
Het grootste deel van het album werd beluisterd, unaniem goed bevonden door de aanwezigen.
Hij wordt beschouwd als één van de voornaamste old-school ambient artiesten en is zo reeds meer dan 40 jaar lang gerenommeerd voor zijn uiterst minimale muziek.
Vidna Obmana was zijn bekendste moniker, en in die stijl gaf hij op 24 maart een luisterconcert in de Deep Listening Concert reeks in de kapel van Brecht, een ideale plaats voor dit soort concerten gezien de verbluffende akoestiek.
Na het concert schafte ik me The Disintegration Of Silence aan, een samenwerking met de Italiaanse kunstenaar Stefano Gentile.
Hun samenwerking gaat dertig jaar terug toen Stefano’s Amplexus label Vidna Obmana’s klassieker The Transcending Quest uitbracht.
Tien jaar geleden werkten ze opnieuw samen voor een ander juweeltje The Devastation Chant dat in 2019 werd uitgebracht.
Enkele reviews:
Uitgebracht op 250 exemplaren, op Bandcamp uitverkocht maar misschien kan je Dirk zelf contacteren. https://dirkserries.com/contact/
Of hem aanspreken binnenkort tijdens zijn concerten in Gent op 11 en 17 mei.
The Disintegration Of Silence kan je ook digitaal aanschaffen/beluisteren.
Het betreft Coalen van Alain Kinet, een magnifiek handgemaakt fotoboek met CD.
De drie tracks van het schijfje werden beluisterd terwijl het boek werd doorgegeven aan de gasten.
Coalen is genoemd naar een eiland voor de Bretoense kust.
Kinet verhuisde onlangs naar een dorp aan de woeste Bretoense kust en dit inspireerde hem tot dit visueel en auditief meesterwerk.
Philippe Wauman, die de elektronische muziekliefhebber kan kennen als Anantakara, schreef de teksten voor het boek.
Coalen bevat drie soundscapes for landscapes, die werden opgenomen tussen 2017 en 2023.
Wie dit in huis wil halen...niet twijfelen, Coalen is bijna uitverkocht:
Patsker pairde bij dit drieluik aan Belgische muziek een lekkere fles Gál Szőlőbirtok és Pincészet Balaton Melléki Chardonnay!
Een schitterend eerbetoon uit 2022 aan Sakamoto die toen nog leefde.
Heel wat grote namen werkten hieraan mee zoals Thundercat, Cornelius, Fennesz, Hildur Guðnadóttir, The Cinematic Orchestra, David Sylvian, Electric Youth, Otomo Yoshihide en Alva Noto.
Ze brengen elk hun interpretatie van een werk van Ryuichi Sakamoto.
Hier zijn ze ook fan:
Niet op Bandcamp, wel integraal op YouTube:
Indien je die niet meer in de platenwinkel zou vinden kan je via Discogs kopen, voor €15 inclusief verzendingskosten haal je een exemplaar in huis.
Die kan je kennen als de toetsenist van Novalis, een progressieve rockgroep uit de jaren zeventig.
In 1978 bracht hij Solotrip uit, zijn eerste soloplaat.
Fans van Jean-Michel Jarre zullen dit zeker smaken.
Dit album is zeker niet het beste in de elektronische muziek van die tijd als je beseft dat in die dagen Klaus Schulze zijn tiende plaat, het meesterwerk X uitbracht...toch wel van een andere orde.
Patsker spoelde de solotrip door met een lekkere fles Alter by Artor, een Hongaarse wijn met Belgische roots uit de Villány streek.
Hij had ook muziek bij, minder opgewekt dan het vorige...we werden terug gekatapulteerd naar de Dark Ages.
Dit is een dark ambient-project uit Kharkiv in Oekraïne opgericht door black metal muzikanten Roman Saenko en Vladislav Petrov.
Twilight Of Europe uit 2005 is hun indrukwekkende debuutalbum, toen wisten ze nog niet dat er voor hun land echt donkere tijden zaten aan te komen...
Bij een album dat begint met songs als Breath Of The Black Plague en Birth Of The Antichrist weet je dat dit geen happy walk in the park zal zijn.
De onheilspellende muziek weerspiegelt de ellende van die tijd, maar is tegelijk prachtig en beklijvend.
Staat sinds begin dit jaar ook op Bandcamp:
Bristol...1997...dit moet wel triphop zijn en in dit vakje werden ze destijds ook ondergebracht, zowel een zegen als een vloek want zo moesten ze opboksen tegen Portishead en Massive Attack en het gevolg is dat Alpha niet de aandacht kreeg die ze verdienden.
Come From Heaven blijft wel een prachtig melancholisch album, helaas ondergewaardeerd maar de tand des tijds is hier genadig, kwaliteit komt steeds boven drijven.
Ondertussen brachten ze 13 albums uit, ik was ze ook wat uit het oog verloren...
Zangeres Wendy Stubbs (geen familie van de professional builder Stubbs😁) kan je kennen van haar samenwerking met Craig Armstrong:
Lawrence Van Haecke bracht in 2003 als Solicide het album Der Untergang Des Abendlandes uit.
Wanneer een lentedag iets te vrolijk dreigt te worden is deze funeral doom de ideale resetknop:
Vorig jaar zag ik de man grunten bij Svartur (Ashtoreth & Onsturicheit), 22 juni één van de namen op de affiche van het tweede Zijspoor festival.
Hier gaan we nog van horen!
Dit is de opvolger van Avant Garde is the French Word for Shit, een plaat met een betere titel volgens Kwadratuur:
We vonden het een fijne ontdekking, dit project van De Blonde was me minder bekend.
Hier te beluisteren, check zeker het instrumentale It's Always True From Someone Else's Point Of View:
Reeds meer dan 40 jaar een bekende naam in de industrial scene.
Craft Of Sail is een episch werk dat twee kanten van een LP beslaat, in 2018 was het hun achtste album en eerste werk sinds 1993.
Vorig jaar verscheen hun voorlopig laatste album Arctic Salon.
Craft Of Sail lag deze avond op de platenspeler, de plaat is iets toegankelijker dan hun eerdere werk, niet dat we hier met een hapklaar pop-plaatje hebben te maken, met sterke gitaarriffs, bas- en synth ritmes en met samples beladen elektronische soundscapes vallen ze nog steeds onder de noemer industrial.
Voor de klassieker bleven we in donkere sferen, deze avond koos ik voor The Rhythm Of The Ritual van het Belgische Hybryds.
Stamt uit 1994 en dus net oud genoeg om klassieker te zijn op een luisteravond.
Net als heel wat andere Hybryds albums, heb ik deze veel gespeeld destijds.
Hybryds is sinds midden jaren '80 werkzaam in de rituele, mythische, industriële muziekscene maar ze zijn meer dan een muziekband, eerder een kunstcollectief met een wisselende bezetting dat actief is in meerdere kunstvormen.
De band staat reeds 40 jaar garant voor geestverruimende muzikale ervaringen en mag zich rekenen tot de meest vooraanstaande bands in de Belgische industriële/experimentele muziek sinds de jaren 1980.
Vanaf 2008 maakt ook Traumasutra (Peter De Koning) deel uit van het project.
The Rhythm Of The Ritual is één van de essentiële albums in de ritual ambient scene van de nineties.
Onder andere Djen Ajakan Shean, Ah Cama-Sotz en Vidna Obmana werkten er aan mee.
The Ritual Should Be Kept Alive Part 1 (Vocal Mix) is mijn favoriete track, een meer dan 24 minuten durende trip met een diepe, dreunende gregoriaans klinkende zang, vooral het tweede deel is indrukwekkend.
Het is een live opname uit een concert in 1992.
Hier integraal te beluisteren, net als de rest van het album:
Meer muziek van de band op hun Bandcamp en YouTube pagina:
Ik wil Hybryds wel eens live zien, een opname van een paar jaar geleden in het Antwerpse Fetish Café:
En een opname uit 1992 van een concert in de Gentse St.Baafsabdij, met Djen Ajakan Shean en Vidna Obmana:
De luisteravond zat erop, net als dit verslag.
Antelias Musical Terveisiä
Bakerman
fijn en met veel detail, hard aan gewerkt , perfecte podcast show
BeantwoordenVerwijderen