Voor het eerst in 20 maanden vond de luisteravond plaats in de vertrouwde Blue Room.
Ik ging van start met het op katten geïnspireerde benefietalbum A Cat Compendium.
Door de Covid beperkingen hebben die te kampen met geldgebrek omdat hun gebruikelijke manieren om geld in te zamelen de laatste tijd beperkt zijn geweest.
Alle opbrengsten van dit digitale album zullen worden verdeeld onder specifieke kattenopvangcentra zoals het Edinburgh Dog and Cat Home en Zwerfkat Wommelgem VZW.
De muziek voor dit opmerkelijke album werd niet eerder uitgebracht of speciaal voor dit project gemaakt.
Alle nummers hebben een kattenthema of zijn zelfs opgebouwd uit opnames van katten zoals Purr Love van Zool., waar de kat spint als een drone-instrument.
Het is een aangenaam verrassend album geworden met verschillende stijlen van avant-garde, psychedelica, folk en ambient.
Initiatiefnemer Grey Malkin kan je ook kennen van zijn samenwerkingen met Ashtoreth.
Hij zorgde samen met zijn kat Othello voor het prachtige A Cat`s Dream of catching several species of small furry Animals in a Cave and striking like a ferocious, brobdingnagian Beas.
Een van de hoogtepunten van het album is de cover van Pink Floyd's Lucifer Sam door Grey Malkin en Michael Warren.
Meer info over de artiesten en duiding over dit project in deze review op Dark Entries.
Beluisteren en een duit in het zakje van de katjes doen kan hier:
Uit hun debuut album INWANE werden enkele tracks gespeeld die heel goed in de smaak vallen.
ECHT! combineert electro, hiphop, trap, funk en futuristische jazz, wat resulteert in een uitgesproken en uniek geluid.
Het leverde hen 5 sterren op van Dansende Beren.
Hier te beluisteren:
In dit interview in HUMO kan je onder andere lezen dat
toetsenist Dorian Dumont eerder dit jaar APHEXions uitbracht, een album met pianocovers van Aphex Twin.
toetsenist Dorian Dumont eerder dit jaar APHEXions uitbracht, een album met pianocovers van Aphex Twin.
Een verbond bestaande uit Peter Verwimp (Ashtoreth), de Schot Grey Malkin en de twee Noren Menaleah en Vindlandsraud.
Hoe deze unieke release klinkt kan je lezen op Luminous Dash:
"De versmelting van metal, drones, folk en ambient in een experimenteel kader, zorgt voor een sterke synergie op dit album.
"De versmelting van metal, drones, folk en ambient in een experimenteel kader, zorgt voor een sterke synergie op dit album.
Diepdonker, de ene keer als zwevende grijze wolken, de andere keer als klevend, gitzwart pek, word je in de tracks meegenomen naar even surrealistische, onaardse plekken als naar heel natuurlijk aanvoelende woestenijen.
Elk nummer, zacht of hard, zit vol kracht, als een heidens ritueel."
Hier de volledige review.
Beperkt uitgebracht op cd, ik zou niet te lang twijfelen om dit laatste exemplaar aan te schaffen:
Hun eerste album met uitsluitend eigen composities.
Eerder maakten ze naam en faam met een herwerking van Amnesiac van Radiohead en samenwerkingen met onder andere de pianist Joep Beving, de intussen overleden IJslandse componist Jóhann Jóhannsson, Christina Vantzou, Laniakea, A Winged Victory for the Sullen en Stars of the Lid.
Het is een prachtig sfeervol album geworden, ideaal voor deze tijd van het jaar. Werd vorig jaar toepasselijk in de herfst uitgebracht.
Alles werd akoestisch en live opgenomen, de muzikanten maakten gebruik van een magnetische resonatorpiano, een omgebouwde akoestische piano waarbij magneten en een extra pedaal zorgen voor een langer aangehouden klank.
Volgens Luminous Dash: Warme arrangementen die de perfecte soundtrack vormen voor de koude herfst en winterdagen.
Hier de volledige recensie.
Een uitgebreide recensie op IndieStyle:
Dit mooie album kan je hier beluisteren:
Patsker las ondertussen een column die hij schreef voor het blad van de Kortrijkse concertclub The Pit's.
Een fragment uit: Waarom kopen we zoveel platen?
"De miserie begon ooit bij het bezoek aan een platenzaak in Sluis een dikke drieënveertig jaar geleden, waar ik de toestemming kreeg om een singletje uit te kiezen naar eigen keuze. Plaatjes draaien deed ik al eerder als jonge snotter van een jaar of twaalf op een stokoude pick-up. De muziek (uit de kleine platencollectie van mijn vader) was in het begin eigenlijk maar bijzaak. De motorische handelingen die met veel zorg uitgevoerd dienden te worden nog voor de naald het vinyl aanraakte, stimuleerden een buitengewone fascinatie voor deze verslavende activiteit. De tweede miserie begon toen het muziekbeestje na een paar singletjes definitief door de bloedbanen begon te stromen. Als vijftien jarige werd er deftig tegen de etalageramen van de Music Man en de Bilbo te Gent gekwijld naar de lekkernijen die tentoon gespreid lagen. Het bleef bij kwijlen want er waren amper centen om vinyl aan te schaffen. Het zakgeld dat ik toen kreeg (amper € 2,- per week) was nauwelijks genoeg om één lp per maand aan te schaffen. We begonnen dan uit noodzaak maar aan het home taping (is killing music) proces omdat onze drang naar meer nieuwe muziek niet meer te stillen was. De tapes werden toen geruild of doorgegeven met klasgenoten of would-be vrienden. Het eerste licht aan de donkere vinyl tunnel was mijn eerste loon (ik werd toen per week uitbetaald) en dacht dit compleet op te souperen bij de platenboer. Maar neen de derde miserie begon. Op moeders bevel, de helft van je centen afgeven voor kost en inwoon. De platenspeler en cassetterecorder op mijn mansardekamer draaiden dag en nacht en veroorzaakten blijkbaar hoge kosten ten huize. De andere helft van mijn zuur verdiende centen werden gedumpt op de spaarboek en met een kleine € 15,- ‘drinkgeld’ per week, van mijn eigen weekloon, moest ik het stellen. Vader verzon tussendoor vlug een smoesje: ‘als ik de zaterdag zou gaan werken, dan alles mocht houden’. Hij wist echter niet dat mijn baas gevraagd had om ook de zaterdag te komen werken dus meer vinyl wenkte (eindelijk). De vierde miserie was dat eerste lief. Ze was knap en charmant maar mijn eerste vastere vriendin had liever dat ik mijn centen aan haar besteedde en spaarde voor de ‘uitzet’ dan aan grammofoonplaten uit te geven. Zagen dat het jong over die plaatjes kon, man man, dus draaide ik na de vleselijke lusten nog enkele plaatjes heavy metal waardoor ze vlug verdween..."
De rest van dit verhaal vol miserie zal je in The Pit's moeten lezen.
Silent Noise Revolution, het pianoproject van Jan De Block bracht dit jaar het zeer gewaardeerde Insides uit.
Fragiele pianomuziek op een bedje van abstracte ruis, zijn antwoord op de luide en opdringerige muziek van vandaag.
Een straf vinyl-debuut dat ook bij de aanwezigen van de luisteravond veel bijval kreeg.
Patsker Omaer Beguin schreef eerder een lovende review voor Luminous Dash:
Hier te beluisteren of beter nog, aan te schaffen:
De Block is hiermee niet aan zijn proefstuk toe, vanaf 2016 bracht hij als Silent Noise Revolution een dozijn singles en enkele EP's uit:
Zijn muziek duikt ook reeds vijf jaar op in de Piano Day lijst van Nils Frahm.
Wie de man kent weet dat hij ook passioneel bezig is met modulaire elektronische muziek, zo was er in 2019 de organisatie van het PULSE festival.
Modular 404 is ook aan het brein van De Block ontsproten, een online platform waar uitsluitend modulaire muziek aan bod komt, tot nu toe verschenen er 28 tracks.
Op het komende B-Wave festival krijgen acht Modular 404 artiesten (o.a. Sebastopol, Onsturicheit en Nordlys) de kans om hun kunnen te tonen op een apart podium, alle info hier te vinden:
Silent Noise Revolution staat er trouwens op het hoofdpodium.
En dan is er ook zijn Addictive Noise, een experimenteel lab voor elektronische geluiden en modulaire synthesizer.
Op het bijhorende Addictive Noise Records bracht hij als producer/songwriter het debuutalbum uit van Kyoko Baertsoen (ex Hooverphonic, Lunascape) en met de Italiaanse Odette Di Maio in 2012 als Miss O het album Infection.
Net als op Insides is Luc Van Lieshout (o.a. Tuxedomoon) op enkele nummers van de partij.
Voordat Jan De Block songs begon te schrijven maakte hij vooral muziek voor tv programma's, ook nu nog is de interesse er om filmmuziek te schrijven:
Een sterk aan te raden evenement!
Het einde van de wereld is niet voor meteen maar je kan er alvast wat in de mood komen.
Dystopia wordt mede georganiseerd door AntennA VZW en Belgian NeuMusik.
Die organiseerden eind augustus de tweede Sonic Emissions.
Oubys, Dreun, Ashtoreth & Onsturicheit en Hyperkube brachten er vier onvergetelijke concerten, in ondergetekende zijn tuin...
Een verslag van dit festival op de Gonzo (circus) website:
De Rheuthels strijden met de Zwanstikas over de therapeutische toepassing van de Zwanenzang...een phrase uit de waanzinnige teksten door Moorkens gedeclameerd op het elektronische gereutel van Carpentier.
De beide muzikanten gaan heel breed in het spectrum van de elektronische muziek. Van ambient, soundscapes, psychedelica tot techno en bijna triphop, steeds overgoten met een modulaire en onsturig geschifte Moorkenssaus.
Aanrader voor fans van The Residents!
Nummer 35 in de Belgian Neumusik reeks en hier te koop:
34 jaar geleden werd ik erdoor omver geblazen en tot de dag van vandaag blijf ik het geweldige muziek vinden.
Acid Trax wordt algemeen aanzien als de eerste in het genre, dit staat ter discussie maar het acid house genre gaven ze wel een naam hiermee.
In 1984 schaften de Chicago House producers DJ Pierre (Nathaniel Pierre Jones), Spanky (Earl Smith Jr.) en Herb J (Herbert Jackson) zich een Roland TB-303-synthesizer aan, namen ze de naam Phuture aan en ontwikkelden de acid sound.
Acid Trax wordt algemeen aanzien als de eerste in het genre, dit staat ter discussie maar het acid house genre gaven ze wel een naam hiermee.
In 1984 schaften de Chicago House producers DJ Pierre (Nathaniel Pierre Jones), Spanky (Earl Smith Jr.) en Herb J (Herbert Jackson) zich een Roland TB-303-synthesizer aan, namen ze de naam Phuture aan en ontwikkelden de acid sound.
Een jaar later werd hun In Your Mind, de oerversie van Acid Trax, een hitje in danceclub Music Box van DJ Ron Hardy.
https://www.youtube.com/watch?v=09eMFP74Ouk
In 1987 mixte Marshall Jefferson het tot de definitieve versie.
https://www.youtube.com/watch?v=bIAqdtMVGDk
In de jaren 1987-1988 overspoelde acid house de Europese discotheken met in het Verenigd Koninkrijk een tweede Summer of Love als gevolg.
https://en.wikipedia.org/wiki/Second_Summer_of_Love
Het smiley-logo werd synoniem met deze periode in het VK, ook de opkomst van de drug XTC liep gelijk met de acid house hype.
Het smiley-logo werd synoniem met deze periode in het VK, ook de opkomst van de drug XTC liep gelijk met de acid house hype.
Charanjit Singh is een Indiase muzikant uit Mumbai die in de jaren '60 en '70 in tal van Bollywood-soundtrackorkesten optrad.
Singh leidde een trouworkest en nam een aantal albums op met covers van populaire liedjes.
Elektronische muziek met 130 beats per minuut en invloeden van Kraftwerk, disco en funk.
In 1982 was er veel discomuziek te horen in films, zei Singh tijdens een interview in 2011 met The Guardian.
Dus dacht hij, waarom niet iets anders doen met alleen discomuziek.
Hij kreeg het idee om Indiase raga's te spelen met een discobeat en zonder tabla, het pakte goed uit maar het werd aanvankelijk geen succes.
Het in een kleine oplage uitgebrachte album flopte en raakte in de vergetelheid...
Onder de noemer instrumental disco viel de 
plaat tussen twee werelden, vijf jaar te laat voor de disco, vijf jaar te vroeg voor de house en pakweg 10 jaar te vroeg voor Goa trance waar deze muziek nog het meest doet aan denken.
Van een pionier gesproken!
In 2002 tikte de Nederlandse Bollywood-soundtrackverzamelaar Edo Bouman in Delhi een exemplaar op de kop.
Bij het beluisteren was hij heel verrast, de muziek had sterke gelijkenissen met de acid house muziek, een genre dat zich pas vijf jaar later zou ontwikkelen!
Singh bleek zijn tijd ver vooruit...
Bouman bracht het album in 2010 uit als dubbel-lp op zijn label Bombay Connection, dit deed geruchten ontstaan dat het een hoax betrof en dat Aphex Twin achter het project zat.
De originele LP werd een collector's item en is te koop voor een schamel prijsje tussen € 2.499 en € 4000! Ook voor de heruitgave leg je al vlug
€ 150 op tafel...
€ 150 op tafel...
Hier kan je vooraf eens luisteren:
Hoewel Charanjit Singh aarzelde om zijn aandeel in de evolutie van het acid genre op te eisen werd hij als maker van de allereerste acid plaat toch een cultfiguur.
De man stierf in 2015, Talvin Singh zou dat jaar in Londen met hem samenwerken.
Een orgie van metal, techno, drum n bass, industrial, noise en meer rusteloze oorspijs.
Live wordt Mathlovsky bijgestaan door drummer Gregory Simons (Vonnis, Modder, Barst).
Live wordt Mathlovsky bijgestaan door drummer Gregory Simons (Vonnis, Modder, Barst).
Deze plaat is een verzameling van samenwerkingen gedurende de jaren met andere muzikanten zoals onder andere Eleanora zanger Mathieu Joyeux, hiphopper Amazumi, Owen Perry Weston van de Gentse jazzband PAARD, Thibaud Meiresone (Monnik), het gillende Gentse duo Jason & Rhonda en Cis Deman en Brennt Vanneste van de metalband Stake.
Meer info in de recensies op Luminous Dash en Dansende Beren.
Uitgebracht op het Amerikaanse label Ohm Resistance en hier kan je luisteren of aankopen, of nog beter zonder verzendingskosten bij de kleine platenhandelaar.
Martin is al lang geïnspireerd door de baanbrekende Russische regisseur Andrei Tarkovsky en de keuze voor zijn meesterwerk Solaris uit 1972 lag voor de hand.
Daar moesten we bij zijn!
Return To Solaris, een in een dystopische sfeer ademend straf ambient-drone album is het gevolg van die avond en is recent uitgebracht op Phantom Limb, hier te beluisteren:
Martin woonde met zijn gezin in Berlijn maar verhuisde vorig jaar naar Brussel, vorige maand had HUMO een gesprek met de man:
Dit is een project van de Belgische gitarist, singer-songwriter Kloot Per W en Marleen Van Ende (jaren '80 punk band Ze Barbies en tegenwoordig actief in haar avant-gardistische project The Snake Moans).
In 2005 bracht dit duo The Wide Album uit, een plaat met bijzondere versies van Beatles songs.
Neem hier zeker een kijkje:
Weinig online te beluisteren, slechts enkele tracks op Youtube zoals hun versie van Strawberry Fields:
De man maakt deel uit van het Christian Klinkenberg Orchestra en solo heeft hij tot nu toe drie releases uitgebracht.
Door voorgaande woorden zou je geen ambient muziek verwachten maar Bertrand zijn tweede plaat Manes is een geweldige elektronische klinkende sfeervolle plaat!
Stefaan had het uitstekende idee opgevat om deze mee te brengen.
Hier te beluisteren of/en aan te schaffen:
Zonder dat er hierover afspraken waren gemaakt werd deze luisteravond een grotendeels Belgische avond, het mag duidelijk zijn, dit land bulkt van het talent!
MTM is een sublabel van het Brusselse Crammed Discs dat zich sinds 1984 focust op muziek voor performance, multimedia en soundtracks.
In de beste traditie van dit label werden we getrakteerd op een auditieve reis door de jungle, Patsker Omaer Beguin geeft zelf een woordje uitleg op Luminous Dash:
"Het duo Caroline Chaspoul en Eduardo Henriquez trokken samen door de Mexicaanse jungle in de omgeving van de ruïnes van de oude Maya stad Xpujil (‘ks-poe-gil’ uitgesproken).
Tijdens hun tocht door de verzengende hitte en bijna ondoordringbare vegetatie van het oerwoud, maakten ze veldopnames van de geluiden en ritselingen die de dieren en insecten in hun habitat produceerden.
Terug in hun Parijse studio werden de opnames bewerkt en omgevormd met lichte elektronische effecten en minimale instrumentatie zoals gong, ocarina’s (een blaasinstrument in gebakken klei) en percussie.
Het eindresultaat op Xpujil is een veertig minuten durende mysterieuze sonische trip doorheen een rijk gevulde wereld van klankprocessen."
Het eindresultaat op Xpujil is een veertig minuten durende mysterieuze sonische trip doorheen een rijk gevulde wereld van klankprocessen."
De volledige recensie lees je hier.
Een rechte lijn naar het Mexicaanse oerwoud via Bandcamp, daar maak je de trip van 41 minuten, een muskietennet is niet nodig, een hoofdtelefoon maakt de luisterervaring intenser:
Dit jaar verscheen hun vierde album, een politieke conceptplaat, volgens HUMO: jazz met de vuist in de lucht!
De inspiratie voor dit album haalde Hutchings bij de Black Live Matters beweging.
Na de moord op George Floyd begon hij aan het album te werken, de songtitels vormen trouwens een gedicht dat de bedoeling van deze plaat meer duiding heeft.
Het leek plots hoogzomer met deze muziek, zonder de politieke boodschap (de instrumentale nummers) klinkt dit heel zorgeloos, het kon ook aan de wijn
De visie van Written in Music:
"De vierde van Sons of Kemet is even opwindend als intrigerend tegelijk en mateloos in muzikaal avontuur.
Door muzikaal dieper te graven heeft de band hun eigen muzikale toekomst herschreven.
Door muzikaal dieper te graven heeft de band hun eigen muzikale toekomst herschreven.
Een wel heel bijzondere waarvan
we niets, maar dan ook helemaal niets, willen missen. Heldenband!
Ook bij Dansende Beren niets dan lof, radicaal doch toegankelijk:
"Sons Of Kemet maakt muziek die nergens anders te vinden valt.
Black to the Future is radicaal doch toegankelijk, al geeft je dat niet het excuus om de hele clou van dit album naast je neer te leggen.
Dit is een uiterst politieke collectie aan muziek die je je comfort ontneemt en je verbiedt de gemakkelijke vragen te stellen."
Hier te beluisteren.
Peter had nog wat vinyl dat smeekte om gedraaid te worden, zoals de op dat moment meest recente plaat van Elko B.: Realm Of Rides & Romance.
We kennen de muzikant vooral als gitarist bij heel wat bands maar de man is een echte multi-instrumentalist en heeft heel wat synthesizers en andere elektronische muziekinstrumenten in huis.
Zijn solowerk is dan ook grotendeels elektronisch van aard, dat hij bij zijn solowerk als Elko B. naar buiten komt is een verwijzing naar Daniel Bressanutti van Front 242, die Daniel B. wordt genoemd.
Die maakt ook deel uit van Nothing But Noise waarbij Blijweert live voor de gitaarbijdrage zorgt.
We luisterden naar één kant van Realm of Rides & Romance.
Veel van de nummers vinden hun oorsprong in Blijweerts werk als componist van soundtracks voor theater, dansperformance en artistieke installaties.
Naar eigen zeggen haalde hij voor dit album inspiratie bij de sfinx, het casino, het Decap-orgel, kolonialisme, vleermuizen en kikkers...
Naar eigen zeggen haalde hij voor dit album inspiratie bij de sfinx, het casino, het Decap-orgel, kolonialisme, vleermuizen en kikkers...
De man is van veel muzikale markten thuis en dat hoor je, van speelse en avontuurlijke vintage elektronica tot soundtrack-achtige exotica en nog veel meer, de man heeft zich duidelijk goed geamuseerd en dat deden wij ook.
De Duitse kunstenaar Joe Brockerhoff zorgde voor de prachige hoes.
De Duitse kunstenaar Joe Brockerhoff zorgde voor de prachige hoes.
Uitgebracht op het Ekster label en hier te beluisteren en/of aan te schaffen:
Tot slot een uitgebreide recensie op Luminous Dash.
34 jaar geleden brachten Gerry Vergult (o.a. Fred Angst, Aroma Di Aroma, Zool.) en Gerrit Valckenaers (o.a. Adult Fantasies, The Colorist Orchestra, samensteller bij Klara, componist voor dans en theater en leraar muziekgeschiedenis) hun oktobernachten door in de Gentse Top Studio.
https://www.discogs.com/master/1585198-Nasca-Nasca-
Het resultaat was het broeierige Nasca.
Die opnames werden pas vorig jaar uitgebracht door het Cortizona label van Phillipe Cortens.
Die opnames werden pas vorig jaar uitgebracht door het Cortizona label van Phillipe Cortens.
De helft van de aanwezigen kende deze muziek en heeft de plaat in zijn kast staan maar dat was geen reden om ze niet te spelen.
Nasca mag dan wel in 1987 gemaakt zijn, de sensuele grooves, aanstekelijke tribale ritmes en psychedelische soundscapes passen helemaal in de huidige exotische jazz-dub sound.
Vergult en Valckenaers zaten eigenlijk in de studio om een plaat van Fred A. af te maken maar werkten stiekem aan Nasca, ze creëerden een abstract universum waar minimale post-punk baslijnen versmelten met dub, tropische vibes, jazz en dromerige elektronica. Zoals in de tracks Ketama en Ritz waar tropische tribale vibes oscilleren tussen futuristische nostalgie en opgejaagde dromen.
Of in Josaphat waar slome dub overgaat in zweterige stadsblues.
Hier te beluisteren, fysiek wel reeds uitverkocht:
Gerry Vergult staat trouwens als Zool. op de affiche van Dystopia, zaterdag 16 oktober 2021 in Gent:
https://www.antennafestival.be/dystopia
https://www.antennafestival.be/dystopia
Voor de klassieker deze avond koos ik een album van een halve eeuw oud.
Meddle van Pink Floyd.
Over deze band is al zoveel geschreven dat ik me ga beperken tot het posten van een paar links.
Het was al laat en ik beperkte me tot het epische 23 minuten durende Echoes, dat de gehele B-kant van Meddle vult.
Eén van hun beste werken, zeker de Live at Pompeii versie:
Enkele reviews:
De luisteravond zat erop, tot slot enkele concertt(r)ips.
Een greep uit mijn concertagenda:
15/10: Intensités - Concert-Performance & Multimédia in Louvain-la-Neuve, een concertavond met RHEA (Mark Dewit) en Anantakara (Philippe Wauman) in samenwerking met het dansgezelschap Son-Corps-Voix-SéquenceS en regisseur Jean Mastin.
15/10: A Journey into The Universe, een kerkconcert in Bissegem met kosmische muziek van Pascal Coppé en de sopraan Françoise Vanhecke.
16/10: Het eerder in dit verslag reeds aangehaalde Dystopia in Gent:
https://www.antennafestival.be/dystopia
https://www.facebook.com/events/543272086951431?active_tab=about
https://www.facebook.com/events/543272086951431?active_tab=about
18/10:Fred Frith & Karen Willems in de Gentse Handelbeurs:
20/10: In het kader van Film Fest Gent is er terug Videodroom in Kunstencentrum Vooruit met o.a. Condor Gruppe plays Daughters of Darkness:
4/11: Gert Keunen + Boshaard in De Centrale in Gent:
En tot slot op 27/11 in CC Muze in Heusden-Zolder vindt het B-Wave festival plaats, ditmaal met veel aandacht aan modulaire synths:
Tot op één van deze muziekavonden!
Bakerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten